Dark Haven

Chapter 1 Springfield University

It was blurry, undetermined, vague and obscure until it became dark na kahit maliit na liwanag  ay wala akong naaaninag.

Wala akong  nagawa kundi ipinikit ang aking mata at pagmulat ko ng aking  mata at may isang silhouette ng isang tao akong nakita at unti-unti siyang binalot ng liwanag saka ko siya nakita.

Ngunit  hindi ko siya kilala. Nabalot ng kaba ang aking dibdib nang tinutukan niya ako ng baril at pinaputok ito.

"Raine! Raine!"

Nagising ako sa pagyugyog sakin.

"Nananaginip ka! Okay ka lang?" tanong ni Andrea sa akin na may bahid ng pag-aalala ang mukha.

Pinagpawisan naman ako ng malamig.

Akala ko katapusan ko na ngunit mapagsino ang taong yun?

Hindi ko maski kilala o alam man lang ang pangalan ng taong nasa panaginip ko.

Magkakatotoo kaya iyon? Kinabahan ako bigla sa naisip ko.

"Kanina ka pa tulala, ano ba? Iniisip mo na naman ba yung panaginip mo?- tanong ni Andrea sabay upo sa harap ko .

"Eh hindi siya maalis sa isip ko. Ewan ko ba!" Sagot ko out of frustrations.

"Raine, it was just a dream and imposibleng mangyari yun sa totoong buhay. Alam mo don't make your life miserable and just be excited for our first day in Springfield University."

Bumuntong hinga nalang ako. I should not take it seriously, impossible naman talaga na mangyari yun.

Springfield University

" Raine,this will be the last time na hindi na ako makakarinig ng reklamo mula sa school mo buti nakagraduate ka ng junior high and now you're in senior high, you should act according-

I cut him off. "According sa pagiging senior high student when in fact I'm already 17 years old, Dad! don't worry I'll be a good girl, Promise!" saad ko in sarcasm and rolled my eyes.

Bumuntong hinga lang si Daddy, he will never have any choice naman kasi siya rin ang may gusto na mag-aral ako para sumunod kina Mommy and Sunny sa Australia. When all I want is to stay here with Andrea. Tsk!

Nakapasok na ang sasakyan ni Dad and just wow, I've never thought na manlalamig ako ng ganito sa school na ito.

Nilibot ko naman ang tingin ko sa buong school at puro Hispanic design ng building ang meron sila. Well, I'm not that good in arts pero napag-aralan ko naman ito.

Hindi ko namalayan na huminto na ang sasakyan at napatigil ako sa aking pagpapantasya sa mga building nang may kumatok as glass window ng sasakyan.

Binaba ko naman ang glass window nang mapag-alaman kung sino ang kumatok ay nanatili lang sa loob ng sasakyan na tila walang balak na bumaba ng kotse.

" Hello po tito" masiglang bati ni Andrea

"Hello dear! Since this is a boarding school pakibantayan ang matalik mong kaibigan sa mga gagawin niya" ganti naman ni dad sa kanya.

I smell sarcasm for that remark!

"Sure Tito, ako muna ang mag-aalaga sa makulit na ito" sabay tingin ng makahulugan.

"Just shut up you two, I'll be get going Dad, bye!" saka ako bumaba ng kotse at kinuha ang mga gamit ko.

Umalis na rin si Dad at pinanood lang namin ang kanyang pag-alis hanggang sa mawala na sa aming paningin ang kotse.

" Calling all the students, please come to the outdoor stage for instructions. Thank you".

Pagkarinig namin nun ay pumunta kami agad sa outdoor stage. Nakikita ko na iba-iba ang grupo ng mga studyante dito,some are  cheerleader barbie dolls, varsity players, gangsters, regular students, nerds at marami pang iba na habang may nagsasalita sa unahan ay wala o mangilan-ngilan lang ang mga nakikinig.

Then, a wind blows that gives chill in us and that makes it creepy. Naramdaman ko naman na humawak si Andrea sa braso ko.

"So for now, pumunta muna kayo sa dorms ninyo and classes will resume later this afternoon. Thank you!" yun na lang ang huli kong narinig mula sa nagsalita.

Nagkalat na ang mga estudyante at pumunta na rin kami sa girls dorm.

Naabutan namin ang mga barbie dolls na mga nakatambay sa sala.

" Newbies?" tanong ng isa na kilay is life but red lips is lifer. Dinaanan lang namin sila but I swear I can punch someone's face right now.

"Kinakausap kayo, wag kayong bastos!" asik ng pinakamaganda but pinakabitch sa kanila.

Sa tingin ko siya ang leader nila saka niya ako tinulak buti matibay ako at hindi ako natumba, I can smell cat fight!

" If I were you, I'd better get out of the way at padaanin kami in peace" walang emosyon kong sabi.

Naramdaman ko na mas  lumapit si Andrea sa tabi ko, she already knew pag ganito na ang tono ko.

"But we don't want peace!" sabay tulak ulit sa akin at hindi na ako nagdalawang isip na ipalipad ang kamao ko sa pagmumukha niya at ayun napalipad sa saang sulok ng sala.

Naramdaman ko ang paghinga ng mga nasa paligid ko. "I miss punching faces! Who's next?" ginanahan kong sabi at tumingin ng matalim sa kanila.

Napaatras naman ang mga nasa paligid ko.

"Kaya kung ayaw ninyong matulad sa kanya you better get out of the way" hinigit ko na si Andrea at pumanhik na sa taas.

Narinig ko nalang na tinulungan nila ang leader nila.

Nasa tapat na kami ng room agad kong pinihit ang doorknob at tumambad sa amin ang isang babae na nagbabasa ng novel tsaka kami pumasok.

" Welcome! I'm Margo Stroud" wika niya habang hindi inaalis ang mga mata sa binabasa.

"I'm Andrea Stowell and she is my best friend Raine Mccasland" saka pumunta kami sa kanya-kanyang kama habang inaayos ang mga gamit.

"You're newbies?" tanong ni Margo

"Yes!"sagot naman ni Andrea sa kanya. I don't feel this girl, ewan hindi ko lang siya katimbang.

"Bakit sa Springfield?" tanong niya muli.

Nagkatinginan naman kami ni Andrea  at sumagot

"Eh kasi-

"Bakit what's the problem with this school? I think it's nice." Sagot ko out of irritation.

What's wrong with her? Binaba niya ang librong binabasa at tumingin sa kawalan.

"When it's beautiful and find it adorable what could behind it?"

Ewan ko kung kami ba ang tinatanong o kinakausap niya.

"Is it a riddle or what?" Andrea ask in confusion.

Nagsmile lang siya sa amin at nagpatuloy sa pagbasa. Nagkibit balikat lang ako at nagpatuloy na ayusin ang mga gamit ko.

Pero bakit parang may ibig sabihin ang mga katagang iyon.