GÜREŞÇİ

2. maç

Köşemde bekliyordum ve ısınmaya başlamıştım .

Son maç kalmıştı bana sıra gelmesi için .

Ve tüm hislerim birden çekildi, içimde hissizlik vardı hiçbirşey hissetmiyordum . Sanki bir kamera beni dışardan çekiyormuş gibi kendimi başkalarının gözünden izliyordum. Maç bana gelmişti artık hedefime bir adım daha yaklaştım . Ben o zaman neler düşünüyorsam şu andada öyle düşünüyorum 2. Maçıma o kadar profesyonel bir düşüncele çıkmıştım ki.

Bu gün bile maçlara çıkınca aynı şeyleri düsünerek kendimi motive ederim .

"Ben bunca zamandır bunun için hazırlandım ve ondan daha zekiyim daha çeviğim .kazanmak için hiçbir engel yok sadece bunu başarıcam. Sadece kazanıcam ."

Köşemde aydın dal ve ben maça çıkmıştım . Tokalaştık hakem düdüğüne nefesini üfledi bu rakip o kadarda kolay değildi ama yenilmeyecek bir rakip değildi

Ordaki hem fiziksel hemde piskolojik savaşa hazırdım.
kenarda aydın hocanın beni yönlendirmesini bekliyordum o bana bakışlarıyla bile taktik verebilen bir adamdı göz bebekliri büyüyünce harekete gireceğimi anlıyordum o sporcuların kuvvetli ve kuvvetsiz yanlarını çok iyi anlayabilen bir adamdı .

Bende öyle yaptım nabzımın bayağı arttığını anladım ama karşımdaki adam daha çok yorulduğu belli oluyordu ve aydın dala baktığımda sakin bir hareketle yavaş ol dedidiğini anladım .

Adam üstüme geliyordu ve beni halkadan çıkarırsa 1 puan alıcaktı buna izin veremezdim .
Halkanın kenarına geldik aydın hocaya baktığımda bekle der gibi bakıyordu

-nereye bekliyim hocam , biraz daha beklesem adam beni atıcak . Adamın bi bildiği vardır dedim ve beledim adam beni 1 adım daha geri itmişti tam çizginin sınırındaydım ve birden aydın dalın "şimdi" diye bağırışını duydum ve tekkol yaptım adamı minderin dışına atarak bu hareketi yapmıştım insanlar bana bakıyordu kendimi çok iyi hissediyordum maçın bitmesi için son 3 puan kalmıştı.

ben tuş yapmayı pek sevmem genelde sayı tuşu yaparım çünkü böyle maçlar daha zevkli olur hem izleyenler için hemde benim için .

Tekrar ortaya geldik hakem düdüğe bastı ve maç devam etmeye başladı . 
5-0 öndeydim ve mavi mayom vardı üstümde bunu nasıl hatırlıyorsun diye soranlar olursa

Insanlar hayatındaki yer eden olayları kolay kolay unutamaz
Ve bu benim hayatımın başlangıcıydı aslında bunu nasıl unutabilirimki ben anılarımla ayrılmaz ikili gibiyim  "kapkaç ve gasp " 

Ben 5-0 öndeydim ve sülalem rahattı ben maçı bağlıyordum karşı tarafın hocasıda çıldırıyordu hadi hadi diye .

Aydın hocaya baktığımda suratında o muzip gülümseme ve bana bakıyordu kafasını aşşağı eğip sanki selam verir gibi tekrar kaldırmıştı

Artık maçı bitirme zamanı gelmişti fazla heyecana gerek yoktu biraz da karşımdaki çocuğu düşüşünmeliydim.  Çok yorulmuştu .  Kafası eğik güreşiyordu ve ayakta boyunduruk hareketi yaparak yani kafasını karnıma saklayıp kollarını etkisiz hale getirerek bayıltma hareketi .

Ama tabiki bayıltmıyoruz sadece geriye atıyoruz .

Bende boyunduruğa almıştım ve karnımla kafasına biraz daha fazla bastırdıkça adamın acı çektiğini hissediyordum ve hırıltılar çıkarıyordu nefessiz kalmıştı. Ve geriye doğru yuvarlamıştım ve ve hakem yine ,yine ve yine o düdüğünü çalmıştı . 
Finale çıkmıştım kenardan çıkarken bana helal olsun tebrikler diyenlerle tekrar dolmuştu aydın dal ise bana "çok hızlı güreşiyorsun acele etme ."
Dedi

Diyordum eğer finale çıkarsam şöyle böyle  yaparım diyordum ama hiçbirşey olmuyormuş sadece finale çıkmış oluyorsunuz o kadar büyütülecek bişey değilmiş . Başarınca bunu anlıyorsunuz .

Her işte bu böyle, neyi başarırsanız başarın yaptığınızın hep daha fazlasını istiyorsunuz . Bu insanın doğasında var. Ve insanın gelişmesini sağlayan en önemli özelliğide bu bence .

Polarımı giydim soğumamam lazımdı  bir maçım daha vardı. son maçtı, kürsünün en üstü vardı bu işin ucunda ve ben kürsünün en üstüne çıkmayı hepsinden çok istiyordum .   

Düşünüyordum acaba şampiyon olup okula gitsem eve gitsem ne derlerdi ve ne düşünürledi .

Yeni okulumdakilere başardığımı göstermeyi istiyorum yani ben yapabiliyordum ve aslında bu kendimi kanıtlamak değil ama ne biliyim .

"Başardığını yeteneklerini göster kendini saklama " istediğim aslınada buydu .

O sarı minderin üstündeki kırmızı yuvarlaklarında sürünerek gelmiştim alın terim emeğim vardı kazanmam lazımdı ve final maçları başlamıştı .

Şunu anladımki bizim tek rakibimiz biziz eğer kendi sırlarınızı geçerseniz kendi duvarlarınızı yıkarsanız sizi kimse durduramaz .

Benimde tabularım var benimde korkularım ama eğer bu engelleri aşarsam yapamadıklarımıda yaparım şu ana kadar yaptıklarımı kendimi aşarak yaptım .