Bu kırık kalplerin hikayesi...
Acıları küçük yaşta öğrenen Rüya ve karanlık kişiliği olan Emir'in bir gün yolları kesişirse...
Rüya için geçmişin paslı kapıları aralanırsa ,doğru bildiği yalanlar ortaya çıkarsa.
Aşkın davetiyesi onları davet ederse...
Birinin gidişi, diğerinin gelişini hazırlar .Bir şeyin bitişi, diğerinin başlangıcını...Bu yüzden ne gidişlerden kork ne de bitişlerden.
İyi Okumalar...
*********
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-Rüya aç kapıyı kızım hadi !!! Keşke o kapıyı hiç açmasaydım belki bu sadakatsizliğe maruz kalmazdım. Sonra anladım ki herkesin her şeyden haberi varken ben bu yalanların için de sahte mutluluk yaşıyordum. Günler geçiyordu, aylar geçiyordu, mevsimler geçiyordu ama içimde ki acı geçmiyordu. Geçmediği gibi katlanarak artıyordu. Ne zaman sokağa çıksam onunla gittiğimiz yerlere gittim, hepsinde hıçkırarak ağladım , etraftan insanlar koştu yetişti "neyin var dediler" kelimeler boğazımda düğümlenmişti adeta ne diyeceğimi bilemedim sessizliğe büründüm." Tutunamayanlar'ı "10 kez okudum, "Tuhaf Bir Kadın'ı" ise 8 kez okudum , "Bir Düğün Gecesini " zaten 6. kez okuduğumda ezberlemiştim. Evin içinde yüksek sesle sürekli okuyordum. 2 kere psikiyatriste götürdüler, 1 hafta hastane de yatırdılar ama bir gece kaçtım ve onların saadetini uzaktan ağlayarak izledim. Şimdi kendinizi benim yerime koyun çok sevmişsiniz çok aşıksınız ama sevdiğin adam tarafından ihanete uğruyorsunuz. Her nefesinizde ciğerinize bıçak sokup deşiyorlar her sabah uyanıyorsunuz kafanızı mengeneyle sıkıştırıyorlar bu kadar acıya dayanabilir misiniz? Dayanamazsınız bende dayanamadım. Yaşadığım bu ihanetten tam 6 ay 7 gün 2 saat 39 saniye sonra bu dünyadan kendi rızamla gitmeye bu acıya bir son vermeye karar verdim. Allah yardımcım olsun...
Beyin ölümüm gerçekleşmediğinden teknik olarak yaşıyor olmaktan suçlandım. Hayatımı kurtaran bu adamın adı Emir. Hayatıma, hayatımı kurtararak giren bu adamın hayatımdan kolay kolay çıkmasını istemiyordum. Tam 6 ay 5 gün 3 saat 20 saniye komada kalmıştım. Gözlerimi açtığım da yanımda o vardı garip hareketleri olsa da arkadaşlığı iyi geliyordu. Madem o gece ölmedim hayatta kaldım, kendime yepyeni bir hayat kurmaya karar vermiştim. Hayat biz istesek de istemesek de devam ediyordu bize kalan ise bu hayatı yaşanır hale getirmekti. Hastaneden çıktığım da ilk önce çocukluk arkadaşım Ceyda'yı aradım , söylediğine göre kayıp olarak gözüküyormuşum. Ailem dediğim insanlar 6 aydır bulunamadığım için ümidi kesmişler. Ceyda'ya onu aradığımı yaşadığımı söylememesi için söz verdirmiştim ve bir miktar borç almıştım. Bir işe girer girmez ödeyeceğimi söyleyerek, bir pansiyona yerleşmiştim. İşte şimdi yaşamın zorlukları beni bekliyordu. Yarın ilk yapacağım şey kayıp ilanını kaldırıp hayatımın ilk gününe başlamış olacaktım.
***********
Uzun zaman sonra ilk defa düzgün bir uyku uyumuştum. Hastaneden ayrıldığımdan beri Emir'den haber alamıyordum, numarası da yoktu tek bildiğim çalıştığı yerdi. Teşekkür amaçlı gitmeyi aklımın bir köşesine not alarak , karakola doğru yola çıkmıştım. Karakol'da ifade verdikten sonra kayıp ilanı kalkmıştı , aileme haber verilmemesini istemiştim çünkü kendimi hazır hissettiğimde karşılarına çıkacaktım. Bir buket çiçek yaptırarak Emir'in çalıştığı yere doğru yola çıkmıştım. Yolda giderken Ceyda hemen buluşmamız gerektiğini söyleyince Emir'den önce onun yanına gitmeye karar vermiştim. Ceyda'nın yanına varınca sımsıkı bir şekilde sarılmıştık. Biraz sohbet ettikten sonra neden bu kadar acil buluşmak isteğini sormuştum. "Canım sizin evdeyken bir polis memuru aradı, senin kayıp ilanını kaldırdığını yaşadığını söylediler. Annenler her yerde deli gibi seni arıyorlar" demişti. Bu kadar çabuk öğrenmeleri beni alt üst etmişti. "Onlara söyle biraz zamana ihtiyacım var kendimi hazır hissettiğim de karşılarına çıkacağım, bir süre rahat bıraksınlar beni" dedim. Bir süre daha muhabbet ettikten sonra Emir'in şirketine doğru yola çıkmıştım. Şirkete geldiğimde girişteki bayana Emir'in ismini vermiştim, odasının yerini söyleyince odasına doğru yol aldım. Odasının önüne gelince kapıyı çalmıştım, içerden "gir" sesini duyunca kapıyı açarak içeri girmiştim. Ama beklediğim şey sinirden devrilmiş bir masa ve dağılmış bir oda beklemiyordum. Gözlerimiz birleştiğinde sinirli bir şekilde nefes alıyordu , ne yapacağımı bilmiyordum ta ki ağzından çıkan kelimeden sonra...
************
İnsanların bir dönüm noktası vardır. Bir başlangıç ve bitiş noktası; Bu zamanlar çok özel ve önemli zamanlardır. Çünkü insanlar, böyle bir zamanda kendisine en uzak olan insanı da en yakın insanı da hayatı boyunca unutmazlar...
Umarım beğenirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
