Bu kırık kalplerin hikayesi...
Acıları küçük yaşta öğrenen Rüya ve karanlık kişiliği olan Emir'in bir gün yolları kesişirse...
Rüya için geçmişin paslı kapıları aralanırsa ,doğru bildiği yalanlar ortaya çıkarsa.
Aşkın davetiyesi onları davet ederse...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
" Nasıl bu kadar güçlü durabiliyorsun? " diye bir kelime beklemiyordum Emir'in ağzından. Neden geldin , gelme diye terslese bu kadar şaşırmazdım. Yüzüne şaşkın bir şekilde baktığımı fark ettikten sonra kendime gelip sesimin titrememesine dikkat ederek " Neyden bahsediyorsun Emir anlayamadım " dedim. Bana iyice yaklaşarak " Neyden bahsettiğimi çok iyi biliyorsun Rüya, seni bulduğum da ölü gibiydin şimdi hiç bir şey olmamış gibi gülüp gezebiliyorsun nasıl başarıyorsun bunu senin yerinde olsam çıldırırdım ben" dedi tek bir solukla, demek ki beni araştırmıştı öğrenmişti. Ne diyeceğimi bilemiyordum sessiz kalmıştım en sonunda artık konuşmam gerektiğini fark ettim çünkü 10 dakikadır sessizce birbirimize bakıyorduk ne o konuşuyor ne de ben cevap verebiliyordum.
"Emir Hayat üç bölümden oluşuyor dünyayı değiştireceğini sandığın, değişmeyeceğini anladığın ve dünyanın seni değiştirdiğine emin olduğun. Benim güçlü durmaktan başka çarem yok." dedikten sonra Emir'e yaklaşarak tekrar konuştum " Hadi elin çok kanıyor pansuman yapalım" dedim. Tam itiraz edicekken elinden tutarak odada ki pansuman setini aramaya başladım sıkkınlıkla bana yerini söyler söylemez karşısına oturarak eline yavaşça pansuman yapmaya başladım. Çekingen bir şekilde pansumanı bitirdikten sonra Emir'e bakarak " Neden odayı dağıttın? " diye sordum. Emir ilk önce ağzını açtı sonra geri kapattı derin bir nefes alarak "Boşver önemsiz" dedi. Bir şey diyemedim öyle dedikten sonra sadece "peki " diyerek sustum. "Sen neden gelmiştin" diyince bir anda ayağa kalkıp kapıda düşürdüğüm çiçeği elime alarak "Teşekkür etmek için gelmiştim numaran olmayınca mesaj atamadım umarım rahatsız etmemişimdir. " dedim gözlerinin içine bakarak. "Rahatsız olmadım ama bana alışmanı istemem Rüya yardıma ihtiyacın olduğun da yardım ederim ama bana alışma çünkü ben yanımda kimseyi istemiyorum zarar görürsün sakin durduğuma bakma ben iyi biri değilim uzak dur benden." dedi tek solukta ne diyeceğimi şaşırdım ben sadece teşekkür etmek istemiştim istemsizce gözlerim dolmuştu ona fark ettirmeden " Ben sadece teşekkür etmek istemiştim hayatımı kurtardığın için beni yanlış anladın bir daha çıkmam karşına" diyerek odayı terk etmiştim arkamdan seslense de durmayıp ilerlemiştim odadan tekrar kırılma sesleri gelmişti bir an geri dönmek istesem de beni istemeyen oydu yüzsüz gibi geri gidemezdim. Hızlı bir şekilde çıkışa varır varmaz şirketin ilerisinde ki sahile doğru yürümüştüm. Biraz hava almak iyi gelirdi umarım daha sonra iş arayışına girmem gerekiyordu önceden işim vardı ama yeni bir düzen oluşturmam gerek o adamla aynı şirkette olamam zaten orada tanışmamış mıydık....
EMİR'DEN
Ben sadece ona zarar verirdim gitmesi iyi olmuştu numaram aslında onda vardı ben kaydetmiştim mesajlardan ismine girerek
EMİR: Emir ben bir ihtiyacın olursa arayabilirsin.
Yazdım, kıza git diyen uzak dur diyen bendim ama gene de bir ihtiyacı olursa yardım ederdim . Çünkü bulduğum ve başında beklediğim 6 ay boyunca çok araştırmıştım ama ismini bile bilmiyordum uyandığında ismini öğrenir öğrenmez araştırarak yaşadıklarını öğrenmiştim. Zaten baktığım o süreçte bende istemsiz bir yerlere girmişti aşk şeklinde asla giremez ben o defteri kapatalı çok olmuştu kız kardeş gibi ya da dost gibi bir yerde bende öyle olmalı umarım öyledir...
Düşüncelere dalmışken bana aldığı çiçekleri vazoya koymuştum o sıra telefonuma mesaj gelmişti.
RÜYA: Teşekkürler daha fazla yardımına ihtiyacım yok emin ol beni bir daha görmeyeceksin iyi günler.
Yazmıştı. Ne bekliyordun ki Emir kızın koşup kucağına atlamasını mı? Bir şey yazmadan telefonu cebime koyarak yapmam gereken işlerin başına geçmiştim. Umarım iyi olursun küçük kız...
RÜYA'DAN
Dengesiz herif ya bir de mesaj atmış bir ihtiyacın olursa arayabilirsin diye hem uzak dur diyo hem böyle dengesiz ya çok sinir oldum. Derin derin nefes alarak kendi kendime konuşmaya son vermiştim. Elimde ki gazete de ki iş ilanını arayıp 1 saat sonra ya randevu almıştım umarım bugün gittiğim 4. iş görüşmesi kabul olurdu çok yorulmuştum bugün daha fazla stresi kaldıramıycam.
Gittiğim iş görüşmesi güzel geçmişti kabul edilmiştim mutluydum huzurluydum kaldığım otele doğru yola çıkmıştım Pazartesi işe başlıyacaktım ve 3 gün vardı bu 3 günde bir eve yerleşirim umarım. Kaldığım otele varır varmaz resepsiyondan misafirlerim olduğunu bekleme yerinde beklediklerini söylemişti. Bekleme salonuna vararak misafirlerime bakmıştım , bugünlük stres bana yeter demiştim ya yanılmışım karşımda anne babam ve çok sevgili ablam ve eşi vardı. Annem beni görür görmez yerinden kalktı bana doğru yaklaştığında elimle dur işareti yaptım. " Nasıl buldunuz beni bilmiyorum ama şuan sizinle görüşmek istemiyorum " dedim yüzlerine karşı annem " Yapma kızım evimize gidelim " dedi. İstemsiz gülmeye başladım "Beni hastaneye yatırdığınız da nolur eve gidelim burda korkuyorum dediğim de götürmemiştiniz yanımda bile kalmamıştınız şimdi mi evinize götürmek istiyorsunuz bensiz gidin çok güzel aile olmuşsunuz bana gerek yok." dedim net bir sesle. Babam "Yapma kızım seni çok özledik" dediğinde abla bile demek istemediğim kadın " Yapma Rüya hadi evimize gidelim" dedi bana yaklaşarak. Yaklaştığı için istemsiz iktirdim ve "YAKLAŞMA BANA " diye bağırdım çok sevgili eniştem onu hızlıca tutup bana bağırdı " KARIMI İKTİRME HAMİLE O " dedi ben o an bir kere daha yıkıldım sevdiğim adamın ablamla bir parçası olacaktı biz kurmuştuk o hayalleri ama onunla yaşayacaktı.
İstemsiz geri geri gitmeye başladım ve bir anda koşmaya başladım otelin çıkışına doğru arkamdan bağırıp koşsalar da o an nasıl koştuğumu anlayamadım tam karşıdan karşıya geçerken bana doğru hızla bir araba geliyordu donmuştum. İki kişinin ismimi bağırdığını duymuştum biri Denizdi diğerinin kim olduğunu anlamadan kolumdan çekildim çeken kişiye baktığım da Emirdi o "İyi misin" diye tekrar ederken ağzımdan sadece "Lütfen beni götür buradan " kelimesi çıkmıştı sadece o da beni onaylayarak bize bakan aile dediğim insanları umursamadan beni arabaya bindirdi tam kendi yerine binecekken Deniz onu durdurmaya çalıştı nereye götürüyorsun diye Emir ise ona kafa atarak arabayı hızlıca çalıştırdı ve yola koyulduk kafamı cama yaslayarak yolu izledim ne Emir konuştu ne de ben sessizlik içinde gitmeye devam ettik nereye gittiğimizi bilmeden, vücudum daha fazla kaldıramamıştı gözlerimi uykuya kapatmıştım...
Keşke tüm kırgınlıkları yaşamasaydım, keşke tüm savaşları vermeseydim. Geriye yanılmayacağıma, kaybetmeyeceğime dair biraz umut kalsaydı. Öyle bir raddeye geldim ki sağlam durmasam da öyleymişim gibi yapmak zorunda kaldım. Şimdi ise bir kalbimin olduğundan şüphe ediyorum.
Uzun süre bölüm atamadım özel nedenlerden dolayı umarım beğenirsiniz.
Yorumlarda kendinizi belli ederseniz çok mutlu olurum❤️
