IT HAD TO BE YOU

Chapter 8

Η μέρα κυλάει ήρεμα. Χωρις ταραχές και τίποτα το ιδιαίτερο. Τηλεοραση,διαβασμα,τηλεοραση, διαβασμα και πάλι απ'την αρχη. Ξαπλώνω στο κρεβάτι και προσπαθώ να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά. Ο Ντέιβ έχει τελειώσει. Πρέπει να το πάρω απόφαση.

Πρέπει επίσης κάποια στιγμή να τη βοηθήσω τη Νάνσυ να βρει σπίτι. Δε γίνεται να μένει εδώ. Της το πρότεινα αλλά θέλει ένα δικό της χώρο. Εξάλλου η  Άλις... Θεε μου! Σχεδόν είχα ξεχάσει την Άλις. Αυτή είναι η προτεραιότητα μου. Λοιπόν αύριο θα προσπαθήσω να επικεντρωθώ σ'αυτήν και τη Δευτέρα στο θέμα του σπιτιού. Αποκοιμιεμαι μέσα στις σκέψεις μου.

...

Το ξυπνητήρι μου χτυπάει δίπλα απ το κεφάλι μου και προσπαθώ να το βρω για να το κλείσω. Όταν δεν το βρίσκω ανοίγω τα μάτια μου και η Νάνσυ κρατάει το κινητό της με τα γόνατα της στο χαλί μπροστά απ το κρεβάτι.

"Πρέπει να φας κάτι" χαμογελάει. Δεν την είδα καθόλου χθες, μόνο όταν μου άφησε ένα ποτήρι με νερό δίπλα απ τη βιβλιοθήκη. Τρίβω τα μάτια μου και κατεβάζω τα πόδια μου απ το κρεβάτι για να βρω τις παντόφλες μου. Η Νάνσυ προχωράει προς την κουζίνα και την ακολουθώ.

"Τα μαλλιά σου μοιαζουν σαν ζωολογικός κήπος." γέλασε η Άλις όταν μπήκα στην κουζίνα και μπορώ να το δω κι εγώ μαζί με τους μαύρους κύκλους στα μάτια μου από το προηγούμενο βράδυ. Το μυαλό μου δεν συνεργαζόταν τε το υπόλοιπο σώμα και δεν νομίζω πως κοιμήθηκα. Μπαίνω στη μπανιέρα και προσπαθώ να ξεπλύνω από απο πανω μου τις τελευταίες μέρες. Όταν το καυτό νερό πέφτει στο δέρμα μου παίρνει μαζί του όλες τις σκέψεις.

Δέκα λεπτά αργότερα το νερό έχει αρχίσει να παγώνει βγάζοντας με από την νιρβάνα που βρισκόμουν και επαναφέροντας με στην πραγματικότητα.

"Έχουμε χάσει ήδη την πρώτη ώρα και χωρίς να θέλω να σε πιέσω, βιάσου." ακούω την Νάνσυ να λέει μόλις βγαίνω απ το μπάνιο. Ξέρω πως δεν δίνει δεκάρα για τα μαθήματα. Απλά θέλει να βγούμε έξω.

Όταν είναι έτοιμη, παίρνει τα κλειδιά από το τραπέζι, ανοίγει την πόρτα και συνεχίζει προς το αυτοκίνητο.

Η διαδρομή είναι ήσυχη μέχρι τη σχολή. "Είσαι σίγουρη πως θες να πας εκει μέσα; Θα μπορούσαμε να πάμε για καφέ η κάτι τέτοιο." Παρκάρει και ανοίγει την πόρτα για να βγει.

"Είμαι καλά" βγαίνω απ το αμάξι και αυτή πατάει το κουμπί για να κλειδώσει.

"Ο σίγουρα είσαι καλά. Έχω να ακούσω τη φωνή σου εδώ και δύο μέρες και να τη που γύρισε πίσω." Γελάω και την χτυπάω απαλά στον ώμο.