Herfststormen en Kaarslicht

Hoofdstuk 10

Ik word wakker, en voor de verandering voelt het niet alsof er een steen op mijn maag ligt. Ik voel me opgelucht, omdat ik weet dat ik vandaag met Hanna ga praten. Naast mij draait Hanna zich nog eens om. Ze snurkt zachtjes. Ze ziet er zo lief uit als ze slaapt. Ik glimlach, en ik besluit voorzichtig uit bed te stappen. Ik loop naar beneden en trek de keukenkastjes open. Yes, er is nog pannenkoekenmix! Ik check de koelkast, en zie dat we ook nog eieren en melk hebben. Ik ga snel aan de slag, en bak een flinke stapel pannenkoeken. Ik zet het bord, de stroop, de suiker en de Nutella op een dienblad, en ga naar boven. Ik zie dat Hanna inmiddels als wakker is. "Ik dacht al dat ik pannenkoeken rook!" Zegt ze enthousiast. Ik lach. "Dan wil je ineens wel wakker worden, he?"

Een halfuurtje later zitten we propvol, en liggen we naast elkaar in bed. Ik besluit de stilte te doorbreken. "Zeg Han, hoe gaan wij eigenlijk verkleed op de bruiloft?" Ik slik. "Als het thema Disney wordt." Voeg ik eraan toe. Hanna lijkt even na te denken. "Doornroosje en Assepoester?" Stelt ze voor. "Dan maken we er een nieuw sprookje van." Ik denk er even over na. Dat is eigenlijk niet eens zo'n slecht idee! "Laten we dat doen." Zeg ik. "Wat?" "Een nieuw sprookje maken!" Hanna stemt in, en de rest van de dag liggen we in bed, om en om een stukje typend op de laptop. We schrijven een sprookje! Over een prinses, die gaat shoppen met haar beste vriendin. Dan realiseert ze zich echter dat ze verliefd is op haar beste vriendin, maar die heeft al een prins. Die prins is echter snel van de baan, en de prinsessen gaan trouwen. Ik word helemaal enthousiast. Nu hebben we een verhaal met onszelf in de hoofdrol! Ik kijk naar Hanna, die aan het typen is. "Kom op, even pauze." Ik geef haar een kusje op haar mond. Hanna zet zonder ook maar een tel te aarzelen de laptop op de grond, en zoent me.
Een paar uur later is ons sprookje eindelijk af, en hebben we honger gekregen. "Zullen we anders ergens gaan lunchen? Ik trakteer." Stelt Hanna voor. Ik stem in. Gezellig! We stappen in de auto, en Hanna rijdt ons naar de Hema, wat nog steeds ons vaste plekje is. Hanna neemt twee saucijzenbroodjes, en ik ga voor een kaasbroodje en een croissant. We kletsen nog wat, en voor we het weten is het 4 uur. "Zullen we anders nog even shoppen en dan ergens gaan eten? Dan trakteer ik nu." Stel ik voor. Hanna stemt in. We gaan langs wat kledingwinkels en de Xenos. Rond een uur of 6 laten we ons uitgeput op een stoel in het restaurant De Lachende Koe zakken. Het eten is heerlijk, en om 8 uur gaan we weer naar huis. Omdat Hanna rijdt kan ze niet drinken, maar ik daarentegen heb wel wat wijntjes achter de kiezen. Ik voel dat ik niet helemaal recht loop als we naar buiten lopen, maar ik vind het niet erg. Hanna wel. Ze zucht. "Moest je nou zo veel drinken?" "Ach, dat valt best mee!" Protesteer ik. Ik probeer haar te laten zien dat ik nog heel recht kan lopen, maar dat is moeilijker dan ik dacht. Hanna geeft me een arm, en trekt me zuchtend mee. "Kom, we gaan jou maar eens in bed leggen." We stappen in de auto, en rijden naar huis. Hanna zegt geen woord op de terugreis, en ik begin me een beetje schuldig te voelen. Dan begint de wereld om me heen te draaien, en ik grijp snel een plastic zakje uit het zijvakje in de auto, voordat ik moet overgeven. Ik hoor Hanna geërgerd zuchten, en ik voel me nog schuldiger.