1.bölüm

38 11 6
                                    

Hazırdım bir karşılaşmaya daha rakibim pek yoktu güçlüydüm 17 yaşımdan beri ringlerdeydim mücadele etmeyi seviyordum karşımda kimse duramazdı ve birazdan yine bir karşılaşmaya çıkacaktım bu benim işimdi son hazırlıkları da yaparken adımı duydum .
"Arda başlamak üzere " dediğini duydum mertin o da benimle aynı yaşta başlamıştı en yakınımdı birlikte çok şey yaşamıştık zor günler geçirmiştik yoksulduk sokaklarda büyüyorduk taki bu işi bulana kadar ve eskisi gibi değildik çok paramız var saygınlığımız var güçlüyüzde hepsi buydu..
Artık hazırdım. Kendime aynada son kez baktım ve salona doğru ilerledim..

Derin;

Sabahları uyanmak çok zor yani sabah olmasa hep gece olsa ne güzel olurdu

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Sabahları uyanmak çok zor yani sabah olmasa hep gece olsa ne güzel olurdu.
Annem: kızım hadi kalk artık ne yatmak biliyorsun ne kalkmak.

Zar zor yataktan kalktım eskiden hep babam uyandırırdı şimdi ise annem beni bağırarak uyandırıyor babamı 18 yaşımda kaybetmiştim fazla büyük sayılmam şimdide 20 yaşındayım okuyorum , babamla önceden  sürekli  izlemeye gittiğimiz ringler vardı önceden babamda dövüşürdü çok korkardım onu öyle yara bere içinde görünce zaman geçmesine rağmen alışamamıştım artık babam yoktu ve annem yasaklamasına rağmen ara ara gidiyorum.
Üzerime mavi gömleğimi giydim ve altımada kotumu saçlarım dalgalıydı zaten çantamı alıp aşağıya indim annem yine güzel bir kahvaltı hazırlamıştı hep sevdiğim şeyleri yapardı. Hemen masaya oturdum annemin  yanağına kocaman bir öpücük kondurdum . Hızlı hızlı kahvaltımı yapıp evden çıktım .
Üniversite 1 sınıftım . Okula hep bisikletimle giderim tabi arabam olsa fena olmazdı ama şimdilik bisikletle yetinebilirim okula yaklaşmıştım ve kalabalığı da görebiliyordum insanların yüzüne baktım tanıdık yüzler görmeye çalışıyordum derken melisi gördüm benim biricik kankamdı . Her zaman yanımda olan kişiydi beni toparlayan arkamı toplaya kişiydi .
Arkadan bisikletle üstüne doğru ilerlemeye devam ettim beni fark etmesi zaman aldı ve beni fark edince yüzünde kocan bir gülümseme oluştu . Bisikletten indim ve birbirimize kocam sarıldık .
Melis : nerde kaldın
Derin : geldim işte uyanmam biraz zaman aldı
Melis : hadi ders başlayacak gidelim artık .
Okulun içine girdik ve sınıflarımıza dağıldık..

-KOYUKAHVE-Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin