Η Αθηνά άνοιξε τα μάτια της. Ήταν ξαπλωμένη στο πάτωμα και τα πόδια της βρισκόταν πάνω σε μια καρέκλα. Ευτυχώς που φόρεσα παντελόνι' Σκέφτηκε. Δίπλα της στεκόταν ανήσυχος ο κύριος που της είχε μιλήσει λίγο πριν. Η Αθηνά γνωρίζοντας οτι στην εταιρία αυτή τη στιγμή βρισκόταν μόνο εκείνη και οι ανθρωποι που συμμετείχαν στην συνάντηση, κατάλαβε οτι ο άνθρωπος είχε ήδη καθυστερήσει αρκετά και οι υπόλοιποι στην αίθουσα θα τον περίμεναν.
Σηκώθηκε και με τη βοήθειά του κάθισε στην καρέκλα: "Πρέπει να γυρίσετε θα σας περιμένουν. Εγώ είμαι μια χαρά."
"Πώς θα μπορούσα να σε αφήσω έτσι; Τουλάχιστον να συνέλθεις πρώτα." Το καλοσυνάτο πρόσωπό του έδειχνε έγνοια.
"Είμαι εντάξει. Έχω ήδη συνέλθει." Σηκώθηκε όρθια για να του το αποδείξει και του χαμογέλασε: "Δεν είχα φάει από το πρωί και μάλλον μου έπεσε η πίεση."
"Αφού είσαι καλά, με συγχωρείς εμένα. Όπως είπες και συ με περιμένουν."
Όταν η Αθηνά γύρισε στο γραφείο της αισθανόταν πολύ κουρασμένη και δεν μπόρεσε να συνεχίσει τη δουλειά. Μάζεψε τα πράγματά της και έφυγε. Στο δρόμο την έπιασε πάλι ζαλάδα και ακούμπησε σε ένα τοίχο για να περιμένει να περάσει. Ήθελε λίγο ακόμη για να φτάσει στη στάση. Μάζεψε όλη της τη δύναμη και ξεκίνησε και πάλι. Κάτι κακό της συνέβαινε. Ποτέ πριν δεν αισθάνθηκε τόσο άσχημα όσο ταλαιπωρημένη και αν ήταν, ακόμη και αν ήταν νηστική. Επιτέλους έφτασε στη στάση και ακούμπησε στη σιδερένια κολώνα της. Έκλεισε τα μάτια της. Όταν τα ξαναάνοιξε μπροστά της είχε σταματήσει ένα πολυτελές μαύρο αυτοκίνητο και από μέσα βγήκε ο ηλικιωμένος κύριος που την είχε βοηθήσει και στο γραφείο. Πήγε δίπλα της: "Δε νομίζω οτι είσαι καλά. Μπες στο αυτοκίνητο να σε πάμε στο νοσοκομείο. Είσαι κατάχλωμη και δείχνεις έτοιμη να ξαναλιποθυμίσεις."
Η Αθηνά προσπάθησε να διαμαρτυρηθεί αλλά ο άντρας δεν άκουγε τίποτα. Την έπιασε από το μπράτσο και την τράβηξε απαλά μαζί του. Η Αθηνά δεν είχε τη δύναμη να του φέρει αντιρρήσεις και έτσι τον ακολούθησε για να βρεθεί μπροστά σε μια μεγάλη έκπληξη. Στο εσωτερικό του αυτοκινήτου καθόταν ο Χρήστος που έδειχνε εξίσου έκπληκτος με εκείνη. Έδειχνε πολύ διαφορετικός από τις άλλες φορές αφού φορούσε κοστούμι και γραβάτα.
"Χρήστο!"
"Αθηνά!"
Ο μεγάλος άντρας αφού είπε στον οδηγό να τους πάει σε ένα κοντινό νοσοκομείο ρώτησε τον Χρήστο: "Γνωρίζεστε;"
YOU ARE READING
ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ
RomanceΗ Αθηνά ήταν πάντα το καλό παιδί. Η εμφάνισή της ήταν μέτρια αλλά η καρδιά της ήταν αυτή που τραβούσε τους ανθρώπους γύρω της. Δυστυχώς πολλοί από αυτούς την πλησίαζαν για να την εκμεταλλευτούν. Έτσι η Αθηνά κλείδωσε την καρδιά της για όλους εκτός α...