ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ

Κεφάλαιο 36

Ο Άρης δεν θα πίστευε ποτέ οτι θα μπορούσε να αισθανθεί τόση λαχτάρα, στη θέα ενός ανθρώπου. Μπροστά του στεκόταν η Αθηνά, πανέμορφη, με τα μαλλιά της πλεγμένα σε μια χαλαρή κοτσίδα, τα πράσινα μάτια της διάπλατα ανοιχτά και το στόμα της μισάνοιχτο από την έκπληξη και ήταν η υλοποίηση των ονείρων του. Ο Άρης κοίταξε το τζιν σορτάκι που αποκάλυπτε τα πόδια της και την κολλητή μπλούζα που άφηνε εκτεθειμμένη την επίπεδη κοιλιά της και αισθάνθηκε τη ζήλια να τον πνίγει, επειδή έβλεπε κοντά της τον Λουκά. Ξεχνώντας όλους και όλα το μόνο που ήθελε, ήταν να πάει και να την αγκαλιάσει τόσο σφιχτά, ώστε να την κάνει ένα με το σώμα του, για να μην μπορεί να φύγει μακριά του. Όμως το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να την κοιτάζει. Τα μάτια του είχαν κολλήσει επάνω της.

Η Αθηνά έβλεπε μπροστά της τον άντρα που, αυτά τα τρία χρόνια, βρισκόταν κρυμμένος σε κάθε της ανάσα προκαλώντας της πόνο, άλλοτε με την απουσία του και άλλοτε με την ανάμνηση της τραγικής εισβολής του στην ζωή της.

"Άρη! Πώς βρέθηκες εσύ εδώ;"  Η φωνή της βγήκε σχεδόν ψιθυριστή, σα να μιλούσε στον εαυτό της.

Ο Λουκάς δεν υπήρχε πια ανάμεσά τους. Ήταν σα να ήταν μόνοι τους.

"Ήρθα.. να σου μιλήσω." Ο Άρης για πρώτη φορά από όταν τον γνώρισε, ακουγόταν διστακτικός σα να μην ήξερε τι κάνει.

"Δεν φτάνει ο πόνος που της προκάλεσες πριν από τρία χρόνια; Τι άλλο θέλεις από την Αθηνά;" Ο Λουκάς δεν ήθελε να αφήσει την Αθηνά να επηρρεαστεί από τον Άρη. Πριν από τρία χρόνια ήταν διατεθειμένος να υποχωρήσει, αλλά όχι πια. Ο Άρης είχε χάσει το δικαίωμα να είναι δίπλα στην Αθηνά, την στιγμή που επέτρεψε στη Σάντρα να επέμβει καταστροφικά στη ζωή της.

"Λουκά, σε παρακαλώ θα με αφήσεις να μιλήσω με τον Άρη; Έχω βάλει τα πιάτα στο τραπέζι." Η αποφασιστική φωνή της Αθηνάς ανάγκασε τον Λουκά να απομακρυνθεί με μισή καρδιά και εκείνη βγήκε στον κήπο, για να μιλήσουν.

"Σε ακούω."  Είπε κοφτά κοιτάζοντας τον στα μάτια αδιάφορα.

"Δεν με έχεις συγχωρέσει ακόμη; Μετά από τόσα χρόνια δεν με έχεις συγχωρέσει;" Η αγωνία του έκανε κάτι μέσα της να σκιρτίσει αλλά γρήγορα ξεπέρασε την αδύναμη στιγμή.

"Νομίζεις οτι είναι τόσο εύκολο να συγχωρέσεις κάποιον, που σου προκάλεσε ένα βαθύ τραύμα που κατά καιρούς αιμορραγεί;"

"Πες μου τι πρέπει να κάνω για να με συγχωρέσεις;"

"Τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι να μην σε ξαναδώ."