Dreamers

~Hoofdstuk 1, De bekende~

Ik stap uit bed en trek mijn sloffen aan. Ik loop mijn kamer uit en loop de trap af naar beneden. Ik ben de eerste die wakker is. Mijn vader en mijn moeder slapen nog, en van mijn broer is ook niets te bekennen. Ik loop langs zijn deur die beplakt is met posters van bands en mooie meisjes.

Als ik in de woonkamer komt tast ik met mijn handen naar de lichtknop. Mijn ogen knipperen tegen het licht. Ik doe de gordijnen open, en haal de krant uit de brievenbus. Dan ga ik weer naar boven om te douchen.

Ik zit op de fiets en voel de koude ochtendwind met mijn haren spelen. Het is eind herfst en de winter komt er weer aan. Ik trap nog even hard door en ben dan op school. Zelfs de conciërges maken een slaperig indruk. Het is de eerste schooldag na de herfstvakantie en iedereen loopt nu met tegenzin het schoolgebouw binnen. Behalve Amy natuurlijk.

 ‘Hey Sarah! Hoe gaat ie?’ Mijn beste vriendin komt via de achteringang naar me toe gehuppeld. Amy’s vrolijke humeur verbaast me elke ochtend. ‘Goed hoor. Ben behoorlijk brak van weer het vroege opstaan. Leuke jurk trouwens!’ Amy heeft een felroze jurk aan met een hoge hals. De onderkant plooit en grenst aan haar regenboog kousen die ze tot over haar knieën heeft opgetrokken. Om het plaatje af te maken heeft ze ook nog eens paarse hakjes met strikjes aan haar voeten. ‘Dank je!’ giechelt ze met haar hoge lach. Ze pakt een spiegeltje uit haar gebloemde rugzak, en werkt haar blauwe mascara bij. Ik geef niet heel veel om mijn uiterlijk. Ik draag meestal spijkerbroeken met een t–shirt en een vest. Ik draag ook amper make-up en mijn donkerblonde haar draag ik meestal los of in een staart.

‘Kom je mee? We moeten naar wiskunde.’ ‘Fijn, dan hebben we gelijk het saaiste vak het eerste uur. Zouden ze dat expres doen?’ Ik loop achter Amy aan. Haar blauwe haar vloekt bij haar knalroze jurk. Ze heeft een heel excentrieke kledingstijl, maar vreemd genoeg merkt niemand dat echt op. Ze weten wel dat ze er is, maar ze word er niet mee gepest dat ze elke dag eruit ziet als een lolly. 

We komen als een van de eerste in het lokaal. Er zit al jongen in het achterste groepje een boek te lezen. Amy trekt me mee naar een stoel en begint een verhaal te vertellen over een enorm winkelcentrum waar ze in de vakantie naar toe is geweest. Ik probeer me een beetje op haar verhaal te concentreren, maar daar ben ik nog te moe voor. Langzaam maar zeker komen de andere leerlingen binnen. Als Amy net is begonnen met roddels over filmsterren, loopt de leraar het lokaal in. Iedereen heeft zijn groepje weer gevonden en merkt nauwelijks dat de docent binnen is gekomen.

‘Goedemorgen leerlingen’ begint meneer Davids. ‘De vakantie is weer voorbij, dus ga alsjeblieft op de goede plek zitten en houd je rustig. Het is ook weer mijn eerste dag jongens.’ Hij begint de namenlijst op te noemen. ‘Amy Travis?’ ‘Ja, hier!’ ‘Sarah Brown?’ ‘Ja’ zeg ik.

Hij besloot de lijst met een naam die ik niet eerder had gehoord. ‘Ryan Williams?’ ‘Ja.’ Ik kijk achterom. Het was de jongen die al in het lokaal was toen Amy en ik er kwamen. Nu zag ik pas echt welke jongen hij was. Mijn  hart sloeg er van over. Het was de jongen uit mijn dromen.