Dreamers

~Hoofdstuk 6 Moeder Nora~

Een klein lieflijk huisje prijkt op het dak van de academie. De rest van het dak is ingenomen door een enorme tuin met honderden, nee, misschien wel duizenden bloemen. In het maanlicht lijken de bloemen wel nep. ‘Welkom.’ Moeder Nora gaat ons voor naar het huisje. De deur is van oud hout en word omwikkeld door lange groene takken. We gaan het huisje van Moeder Nora binnen.

Amy gaat gelijk om de gemakkelijke stoel bij het haardvuur zitten. Het huisje heeft iets weg van boomhut, maar het is zo ingericht dat het ook heel groot lijkt. Het vuur knappert in de haard. Voor het eerst vandaag voel ik me gerust en veilig. Ik merk nu ook dat ik niet alleen moe ben van alle gebeurtenissen, maar ook enorme honger heb. Ik snuif een heerlijke geur op die afkomstig is van de ketel die boven het haardvuur hangt. ‘Willen jullie een kop soep?’ vraagt Moeder Nora met haar warme stem. ‘Graag!’ met een zucht plof ik op de bank. Ryan komt naast me zitten. Zijn ogen weerspiegelen het haardvuur. Hij heeft zijn zwarte jas uitgedaan en zit nu naar voren gebogen op de bank naast me. Zijn donkere haar zit verward, en op zijn gezicht zit een kras. Maar nog steeds is hij knap.

Ik schrik op als ik ineens een kop soep in mijn handen krijg gedrukt door Amy. Ik voel me betrapt en laat de lepel zakken in de warme soep. Mijn maag begint echt te knorren. ‘Beetje moe, Sarah?’ Amy glimlacht. Haar blauwe haar is ook niet echt meer in model en ze trekt aan haar roze jurkje. Daar zit een grote scheur in. ‘Wat zonde van je nieuwe jurk.’ Weet ik nog uit te brengen. Amy begint haar soep op te lepelen. Moeder Nora komt weer de kamer binnen. ‘Zo’ zegt ze als ze in de gemakkelijke stoel gaat zitten waar Amy eerst op zat. ‘Vertel maar even wat jullie allemaal hebben mee gemaakt.’

Amy verteld het verhaal aan haar tante vanaf het punt dat ik Ryan in de klas herkende. Moeder Nora knikt ernstig bij het verhaal van de heksenaanval. ‘Jaja kinders. Hopelijk komen jullie die niet nog een keer tegen. Heksen zijn oneerlijke vechters. Ze betoveren je voordat je het weet.’ Ze staart in het haardvuur. ‘Ik ben mijn man aan die monsters kwijtgeraakt…’ Het word stil in het lieflijke huisje. ‘Maar jullie willen onderdak.’ Onderbreekt Moeder Nora de stilte. ‘Als jullie je soep op hebben kunnen jullie naar de zolder. Daar liggen drie matrassen op de grond. Er zijn dekens en kussen in die kast. Het is niet veel, maar ja.’ Met een mistroostige glimlach kijkt Moeder Nora mij aan. Ik zie nu dat ze al oud is. Lichte rimpeltjes beginnen zich te vormen om haar ogen en mond. ‘Welterusten. Als jullie iets nodig hebben, ik slaap in deze kamer.’ Ze staat op uit de stoel en loopt met nog een laatste nachtgroet de kamer uit.

Ik lig te woelen op mijn matras. Het is donker in op de zolder en Amy en Ryan slapen al. Ik kan de slaap maar niet vatten. Toen ik net op dit matras lag viel ik als een blok in slaap, maar ik ben wakker geworden. Niet van iets, maar ik slaap gewoon licht. Ik draai me weer om naar Amy. Ik kan haar rustig horen ademen. Aan de andere kant van haar ligt Ryan. Ik probeer me te concentreren op de zachte ademhaling van Amy. Ik word rustig en val uiteindelijk toch weer in slaap. Ik droom over een drukke stad in de nacht. Overal lichtjes en muziek  uit nachtclubs. Ik loop zo’n club binnen en ga op in het feestgedruis. Dat herken ik Ryan in de menigte. Zijn zwarte gestalte valt bijna niet op in de donkere feestruimte. Ik loop naar hem toe en voel me minder buitengesloten. We dansen, en het lijkt alsof alleen wij twee er zijn.  Ineens buigt hij zijn hoofd naar voren. Wil hij me zoenen? Als ik me ook naar voren buig stoot ik met mijn hoofd tegen iets hards aan. ‘Au Jezus!’ Amy kijkt me met slaperige ogen aan. ‘Je gaf me een kopstoot!’ Ze glimlacht. ‘Je sliep heel wild zeg. Nachtmerrie?’

Nee het was geen nachtmerrie. Helemaal niet. Ik ga zitten. Onder de luiken van komt zonlicht naar binnen. Ik gooi de dekens van me af en doe de luiken open. De zon schijnt fel in mijn gezicht. ‘Aah! Niet doen! Ik ben net wakker!’ Amy duikt weer onder de dekens. Ryan’s  bed is leeg. Hij is waarschijnlijk al beneden.

Ik spring op het bed van Amy en trek de dekens van haar af. Een gesmoorde giechel gil komt onder de dekens vandaan. Een korte worsteling volgt, die word onderbroken door een klop op de deur. ‘Zijn jullie klaar voor het ontbijt dames?’ zegt de stem van Moeder Nora.

We zitten met z’n drieën aan de tafel. Moeder Nora heeft een stevig ontbijt van hard knapperig brood en eieren voor ons klaar gemaakt. Ryan zat inderdaad al beneden, maar heeft ons nu bij het ontbijt vergezeld. Ik moet weer denken aan mijn droom. ‘Zeg Ryan, kan jij ook dromen beïnvloeden?’ vraag ik langs mijn neus weg. Hij kijkt verbaast. ‘Ja, een beetje. Niet heel goed hoor, maar het wil wel eens lukken. Waarom dan?’ ‘Och zomaar.’ Ik knabbel weer verder op mijn broodje kaas. Moeder Nora schenkt ons thee in en gaat dan zelf zitten. ‘Zo. Dat is ook weer gedaan.’

We vervolgen ons ontbijt en gaan dan omkleden. Ik weet niet hoe Amy het flikt, maar ook in dit huisje heeft ze een eigen kleren kast. Ze heeft dit keer een lange groene broek aan, met een regenboog blouse en een geel jasje. ‘Daar kan ik beter in bewegen dan in een jurk, voor als we nog een keer heksen tegen komen. ’ Ryan heeft weer dezelfde kleding als gister aan, net als ik. De kras op zijn gezicht is bijna weer genezen.

Als we weer beneden komen zit Moeder Nora ernstig aan tafel. Op de tafel heeft ze een oud boek gelegd, en zelfs de gekleurde wezentjes om haar hoofd maken een serieuze indruk. Ze gebaart dat we moeten zitten. ‘Ik weet dat voorlichten eigenlijk jouw taak was Ryan, maar het zit toch wat gecompliceerder in elkaar.’ Nog mee uitleg? Ik vond de uitleg van Ryan al een hele schok. Moeder Nora legt een hand om de mijne. ‘Je moet namelijk weten Sarah, je bent in groot gevaar.’