Al Beni Yanına

BÖLÜM-3

Güneş, göz kapaklarımdan içeri girmeye çalışırken ona yardım etmek amacıyla gözlerimi açtım. İstanbul'da 2. günümdü. Yatağın üzerinde doğrulup telefondan saate baktım. 10.00 du. Ekranda beliren 1 yeni mesaja tıkladım.

Kayra:
-Günaydın.Ulaşla birlikte sahilde olacağız uyanınca gelmek istersen gel.
Diye mesaj atmış.

Kaltım üzerimi giyindim. Kahvaltı yapmak için mutfağa geçtim. Hemen bir şeyler atıştırdıktan sonra dışarıya çıktım.Sahilde beni bekleyen Kayra ve Ulaş'ı görünce adımlarım daha da sıklaştı. Dört tane şezlong bir tane şemsiye vardı.

Beni görünce Ulaş:
-Hayırdır Esin, güzellik uykusuna mı yattın, saat kaç oldu?
Dedi.

Kayra:
-Ulaş sence Esin'in güzellik uykusuna ihtiyacı var mı?

-Gençler sakin olun yaa. Az önce kalktım. Kahvaltı yapıp hemen buraya geldim.

-Sen Ulaş'a bakma öyle boş boş konuşuyor.Sondaki şezlong senin.Çantanı bırak gel. Yüzelim.

-Ya aslında çantamda kitap var. Okumak için getirdim. Okusam iyi olacak.

-Tamam sen bilirsin.

Kayranın gösterdiği şezlonga yöneldim. Çantamdaki kitabı çıkarıp okumaya başladım. Aradan yaklaşık sarım saat geçti. Tam kitaba daldığım sırada birisi kitabın tepesinden tutup aşağı doğru hızla çekti. Kafamı kaldırıp şaşkın gözlerle baktım. Kayra idi. Oda bana bakıyordu.

-Kayra, sen ne zaman geldin?

-Normal insanlar kitap okurken dalabilirler fakat Esin kitap okurken hiçbir şey duymaz ve hiçbir şey görmez.

-Nasıl yani, ben normal değil miyim?

-Üzgünüm ama değilsin. Napalım seni de böyle sevicez.

-Kayra!

Yanımda duran havluyu öfkeyle yüzüne fırlattım. O sırada ona seslenen Ulaş'ın ses tellerinin kopma faslına geldiğini anlayıp denize doğru koşmaya başladı.

-Lan Ulaş, yanıyo bu kum.

-Kanka yapacak bir şey yok. Bende seke seke geldim.Gel bak burası çok güzel.

-Kum adeta alev alıyor. Denize kendimi attığım an adeta "cos" diye ses çıktı.

Bende onları izliyordum. Kitabı kapatıp çantama koydum. Kumlara bastığımda resmen ayak tabanım tamamen kuma yapıştı. Hızlıca denize  girdim. Yürüyerek Kayra'nın yanına gittim.

Ulaş:
-1-2-3

Aynı anda Kayra ile beraber suya daldılar. Yaklaşık 30 saniye sonra Ulaş dayanamayıp çıktı sudan. Kayra aramızda nefes tutmada en iyimizdir.
Küçüklüğünden beri yaz kış denize girmesi onu yüzmede ve dalmada en iyimiz yapmıştı.

Aradan 2 dakika geçince ölmüş olmasından korkup omzuna dokundum.

-Tamam Kayra yeter. Sen kazandın.

-...

-Kayra!

Bir an elim ayağıma dolaştı. Gözlerimi Ulaş'a çevirdim.

-Ulaş, Kayra neden cevap vermiyor?

-Tamam Esin sakin.

Ulaş onu suyun içinden çıkarmaya çalıştı.Onun uğraşmasına gerek kalmadan Kayra kendisi çıktı.Hemde o sinir bozucu gülüşüyle.

-Hahah. Ulaş, hayırdır bir şey mi dedin?

-Ya yapma şöyle şakalar. Birgün ölüp kalacaksın sonra benim başım yanacak. Kastlen boğuldu diye.