Orvyn, telefonunun çalma sesiyle beraber gözlerini araladı. Odanın açık renkli perdelerinin arasından güneş ışığı sızıyordu içeriye. Demek sabah olmuştu. Önceki gecenin stresi üzerine, saatin çok geç olduğunu bile fark edemeyecek kadar bitkindi. Uykulu gözlerle biraz etrafına bakındıktan sonra cep telefonunun yanıp sönen ekranını gördü.
"Bu saatte arayan kim? Hala çok erken!" dedi sinirle, ardından yatağında doğrulup cep telefonunu eline aldı. Ama telefon henüz cevaplanmadan kapandı.
"Beni boşuna uyandırmış oldun!" Telefonu yatağın üzerine attı.
"O kadar da erken değil." dedi bir kadın sesi. Sesin sahibi kız arkadaşı Nancy'di.
Orvyn bakışlarını ona çevirdi. "Ne zaman geldin?" dedi uykulu bir sesle. İki eliyle yüzüne gelen kıvırcık saçlarını geriye doğru bastırdı.
Nancy bakışlarını Orvyn'in vücudunda gezdirirken kahvesinden bir yudum daha aldı. "Çok olmadı, 1 saat önce geldim." dedi. Elindeki kahve fincanını, Orvyn'in yatağının başucundaki komodine bıraktı. Yatağın yakınındaki kirli kıyafet yığınına doğru ilerleyip, yığını işaret etti.
"Gelişme var. En azından kıyafetleri tek bir yerde topluyorsun." dedi. Dolabının yanındaki sepete doğru ilerleyip sepeti iki yanından kavradı.
"Bu yığını bu sepetin içine tıkmak o kadar zor olmasa gerek." diye ekledi alaycı bir sesle. Ardından söylediği şeyi yaptı. "Neden bu kadar dağınık olmak zorundasın ki?"
Bakışlarını hala yatakta oturup, uykulu bir ifadeyle onu izleyen Orvyn'e çevirdi. "Bir de... Uyurken üzerine bir tişört geçirsen süper olacak!" dedi imalı bir sesle.
Orvyn'in bakışları, Nancy'nin bakışlarını takip etti.
"Vücudumu görmekten bu kadar rahatsız olduğunu bilmiyordum." dedi alaycı bir sesle. Ardından tekrar yatağa uzandı. Nancy'den bir kıkırdama sesi geldi. Siyah, bol hırkasının kırışmasını sağlayacak şekilde kollarını birbirine kavuşturdu.
"Aslında rahatsız olduğum pek söylenemez. Ama normal insanlar gibi uyumanın nasıl olduğunu bilmeni isterdim." dedi gülümsemeye devam ederken. Ardından kaşlarını çattı. Bakışları bir süreliğine Orvyn'in beline kilitledi, ardından düşünceli bir şekilde sordu.
"Belindeki... Yeni mi?" dedi. Orvyn onaylayan bir ses çıkardı. Nancy Orvyn'in yanına gidip yatağının yanında diz çöktü. Belinden kalçasına doğru uzanan, zarif dövmeye baktı. Siyah beyaz bir vudu bebeğiydi bu. Bacağına ve kalbine iğne batırılmış, kafasının üst kısmı yırtılmıştı. Oldukça hırpalanmış görünen bu bebeği çizmek gerçekten uzun zaman almış olsaydı.
"Yine okulu kırdın değil mi?" dedi Nancy şüphe dolu bir sesle. Dövmeye dokunmak üzere sevgilisine doğru uzandı. Ama dokunduğu anda Orvyn inleyerek yatakta doğruldu.
"Görmüyor musun, daha yeni yapıldı! Etrafındaki kırmızılıklardan anlamış olman gerekirdi!" dedi huysuz bir sesle. Nancy tekrar kaşlarını çattı. Bakışlarını Orvyn'in diğer dövmelerine kaydırdı. Her morali bozuk olduğunda bir dövme yaptırırdı genelde Orvyn. Vücudundaki dövmelerden biri hariç hepsinin acı bir hatırası vardı. Bileğindeki o düş kapanı şeklindeki, siyah beyaz, küçük dövmeyi beraber yaptırmışlardı. Aynısı kendisinde de vardı.
Nancy yavaşça Orvyn'e yaklaştı.
"Sevgilim yine neye sinirlenmiş?" dedi nefesi Orvyn'in bedenine değiyordu. Olduğu yerde yavaşça yükseldi.
"Yok bir şey..." diye kesip atmaya çalıştı Orvyn. Şekilli vücudu gerildi. Nancy'nin açık kahverengi gözlerine ve sol tarafa doğru ayırdığı boyalı sarı saçlarına baktı. Giydiği kırmızı-beyaz basketbol üniformasının altına yırtık açık renk bir kot şort giymişti. Düzgün bir fiziği vardı ve çok etkileyici bir kızdı.
"Bu benim üniformam değil mi?" dedi Orvyn hafifçe gülümseyerek. Nancy'le 2 sene önce lisede tanışmışlar, o yıl çıkmaya başlamışlardı. İlişkilerinde pek bir ilerleme olmasa da 2 yıldır birlikte takılıyorlardı.
Nancy gülümsedi ve Orvyn'le yüz hizasına geldi. Nefesi erkek arkadaşının dudaklarına çarpıyordu. Gözlerini yavaşça kapayıp Orvyn'e daha da yaklaştı. Elini hafifçe sakalları çıkmış yanağına yerleştirdi. Dudağına yumuşak bir öpücük bıraktı. Ardından geriye çekildi. 'Bu ne içindi?' dercesine bakan Orvyn, kıza tekrar yaklaştı ve Nancy'i öpmeye çalıştı. Ama Nancy geriye çekildi.
"Biliyordum. Ağzın alkol kokuyor, dövmen de okuldan çıktıktan sonra gidip yaptırabileceğin kadar basit bir dövme değil. Okulu kırdığından eminim." dedi dalga geçercesine. Ayağa kalkıp perdelere doğru ilerledi. "2 sene önce okuldan atıldın ve hala liseyi bitiremedin. Gece lisesinde sınıfı geçmek bu kadar zor olmasa gerek, Orvyn! 2 senedir aynı sınıfı tekrarlıyorsun!"
"Perdeleri açma. Uyuyacağım." dedi Orvyn ve kendini yatağa bıraktı. Belinin üzerinde kıvrılmış battaniyeyi çekti.
Nancy Orvyn'e bir göz attı. "Hadi ama! Suçüstü yakalandın, şimdi de naz mı yapıyorsun?" Tekrar yatağa yaklaşıp battaniyeyi çekti. "Sana kahvaltı hazırladım."
"Sadece beni yalnız bırakamaz mısın?" dedi Orvyn ve kıza sırtını döndü. Nancy üfledi. "Ne zaman olman gerektiği kadar olgun olacaksın?" diye sordu bıkkınlıkla. "Sıkılmaya başladım."
Orvyn yine cevap vermedi. Nancy Orvyn'in yatağına oturdu. "Beni başından savmaya mı çalışıyorsun?" dedi yumuşak bir sesle. "Zaten sabırlı bir kız olduğumu sana kanıtlamadım mı?" Eğildi ve Orvyn'e daha da yakından baktı.
Orvyn uyumakta diretiyordu. Nancy'i sertçe geriye itti. Sırtı hızla komodine çarpınca inledi kız. Komodinin üzerindeki bardak yere düştü ve kırıldı. Şaşkınca yere düşüp kırılan bardağa ve Orvyn'e baktı.
"Tamam. Ne istiyorsan onu yap. Umurumda değil!" diye bağırdı Nancy kendini tutamayarak ve odayı terk etti. Birkaç dakika sonra bir kapı sesi duyuldu. Orvyn derin bir nefes verdi. Birkaç saniye sonra da telefonu titredi. Telefonu eline alıp mesajı okumaya başladı.
"Kimden: Gereksiz İnsan
Cezan belirlendi. Çok zor bir şey değil. Bir süreliğine, yaşadığın mahalledeki bir kızın bakımını üstleneceksin. Tahminim üzere 1 hafta sonra, ailesi bir iş gezisine gittiğinde başlayacaksın. İyi çocuk ol, Orvyn. Cezanın olması gerekenden fazla sürmesini istemezsin."
Mesajı okuduktan sonra bir anlığına durakladı. Demek karar verilmişti. Umursamaz bir şekilde omuz silkti ve uyumak üzere tekrar yatağa uzandı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Güz
Romans"Biliyorsun... Hissettiklerimizi hiç bir gerçek değiştiremez." dedi kısık bir sesle. Etrafımızdaki gruba hızlıca bir göz attı. Bir insanın, daha doğrusu benim gibi birinin ölümü bu kadar çabuk kabullenmesi doğru muydu? Beni ait olduğum yere gönderm...
