Δαφνης Ρον (ναιιι ξέρω κανεις δεν το περίμενε😂)
Ο Μαρκος αυτή την στιγμη βρίσκεται σωριασμενος στο πάτωμα με τον Μπεν να τον χτυπάει ανελέητα.
"Σε παρακαλώ σταματα!"λέω προσπαθώντας να κρατήσω τα δάκρυα μου
Τοτε σταματάει και με κοιτάει με αυτό το μαλακισμενο ειρωνικό ύφος
"Μπαα τώρα υπερασπίζεσαι και φλωρους;"
"Σταματά να μιλάς έτσι για αυτον"λέω με όση αυτοπεποίθηση θα μπορουσα να έχω εκείνη την στιγμη
Σηκώνεται και με κοιτάζει με θυμό
"Δαφνη δεν μπορεί να εισαι σοβαρή.......σαρεσει αυτός ο φλώρος;"λέει με μια έκπληξη
"Να μην σε νοιάζει τι κάνω ....δεν φτανει που είμαι αναγκασμένη να είμαι μαζί σου" λέω και βλέπω το πρόσωπο του να σκληρενει ακόμη πιο πολύ
"Τι να κάνουμε έτσι μας θέλουν και εφόσον έτσι είναι δεν μπορείς να πας και να πηδιεσαι με όποιον φλωρο βρεις"
ΤΙ ΣΚΑΤΑ ΕΙΠΕ ΜΟΛΙΣ ΤΩΡΑ;
"Οοο ναι συγνώμη ξέχασα πως μονο εσύ επιτρέπεται να πηδιεσαι με την μισή ομάδα μαζορετων του σχολειου"με κοιτάει με έκπληξη ....προφανώς"Τι; νομιζες πως δεν το ξερά επειδή κάθε φορά που φασωνοσουν στην είσοδο του σχολείου δεν σε βλεπα;Τοτε εισαι πολύ γερασμένος αγοράκι μου"
Λέω και πάω να γυρίσω προς τον Μάρκο αλλά με τραβάει και με πιέζει απο τους καρπούς
"Ακου σε με καλά , επειδή οι γονείς μας έχουν αυτή την "συνεργασια " και μας θέλουν μελλοντικά μαζί δεν σημαίνει πως δεν θα ζήσω την ζωη μου.....δεν φτανει που σε τρώω στην μάπα τόσο χρόνια"
"Τοτε ασε με να κάνω οτι θέλω και με οποίον θέλω και μην ασχολησε."
"Μάλλον δεν καταλάβες καλά , εγώ θα κάνω οτι θέλω ....εσύ όχι"λέει και με προσπερναει σπρώχνοντάς με τον ώμο του.
Μάρκος Ρον✔
Ανοίγοντας τα ματια μου, ενα εκτυφλωτικό φως διαπέρασε ακόμα και τον εγκέφαλο μου....
Αφού κατάφερα να ξαναδώ , κατάλαβα πως δεν βρίσκομαι στο δωμάτιο μου.
Τοτε όλη η χθεσινή βραδιά πέρασε σε γρήγορες στιγμές απο το μυαλό μου , προκαλώντας μου πιο δυνατό πονοκέφαλο απ οτι είχα.
Προσπάθησα να σηκώθω αλλα ξαναβρέθηκα στο κρεβατι...
Εκείνη τι στιγμη ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται η Δαφνη κρατοντας εναν δισκο με πρωινό.
