When the Sunrise is Gone (5SOS-fanfic) // C O M P L E T E D

Hoofdstuk 11

Nadat ik Nat had gebeld laat ik me op bed vallen, gisteren heb ik 5sos serieus ontmoet. Maar ik liep gewoon weg, van mijn idolen.

'Schat eten!' roept mijn moeder bij de trap.

Ik sta op en loop de trap af. Ik geef mijn moeder een knuffel, ik kijk naar wat we eten, spaghetti!

Altijd al één van mijn lievelingsgerechten geweest! Alleen pizza doet het beter, pudding nog beter!

Pudding is heilig!

Ik kijk mijn moeder blij aan, ze grinnikt.

We gaan aan tafel zitten, mijn moeder pakt eerst mijn bord.

Ze schept er drie grote scheppen op, mijn ogen worden groot.

'Mam? Dat is veel ste veel! Dat kan ik nooit op!' Mijn stem trilt.

'Je gaat het opeten Roos, geen smoesje of wat dan ook.' zegt mijn moeder streng. Was dit mijn moeder? Ze deed nooit zo.

'Maar mam! Als ik dit allemaal op moet eten komt het nooit goed!'

'Geen gemaar. Doe het voor mij oké?' zegt ze terwijl ze al begint te eten.

Ik voel me al misselijk worden als ik er al naar kijk, dat past nooit in mijn buik!

'Ga je alleen naar je eten staren of ga je ook nog eten?' vraagt mijn moeder een beetje boos.

Ik begin stil te eten, na een kwart word ik al misselijk. Mam heeft haar eten al op en kijkt me de hele tijd aan.

Ik kijk mijn moeder aan, ze schud haar hoofd. 'Niet van tafel totdat je alles hebt opgegeten.'

Haar telefoon gaat, ze staat op en loopt naar de woonkamer. 'Ja leuk! Ik zie je morgen, oeh! Spannend! Waar gaan we heen?' Heeft ze een date?

'Ja ze eet nu, die tip heeft me echt geholpen! Bedankt! Ik zie je morgen weer! Ja ik houd ook van jou, kus.' Ze maakte een kusgeluidje en hangt op.

'Wie was dat mam?' Ze liep weer naar binnen, ze trok haar wenkbrauwen op. 'Nog steeds je eten niet op?' Ik schud mijn hoofd, waarom snapt ze het niet? Ik kan niet opeens weer wel gaan eten! Sinds het concert van gisteren is mijn moeder enorm verandert.

'Sinds wanneer date jij?' vraag ik haar verbaast. 'Al een kleine maand, maar gisteren ben ik eindelijk iemand die leuk was tegen gekomen, hij was lief, knap en zo slim!' Wat! Waarom heb je dat nooit gezegd?' Ze haalt haar schouders op. 'Heeft hij gezegd dat je mij moest dwingen om te gaan eten?' vraag ik met trillende stem. Ze knikt. 'Weetje mam, ik dacht dat je wel wist hoe ik in elkaar zat, blijkbaar had ik het mis..' Met dat sta ik op en loop weer naar boven, ik ga op mijn bed liggen.

Hey guys,
Zoals ik elk hoofdstuk zeg: ik houd van jullie! Wat vinden jullie tot nu toe van het boek? Xsorry voor de korte hoofdstukken! Hope U liked it!
X Abigail