When the Sunrise is Gone (5SOS-fanfic) // C O M P L E T E D

Hoofdstuk 28

Ugh, ik ben jarig, ik heb er niet zo heel veel zin in. Ik ben achttien, volwassen, zonder Char. Ik lig nog in mijn bed van de tourbus.

Ik hoor de jongens gillen, ik rol mijn ogen. Ik zwaai het gordijn open, ik ga zitten met mijn benen naar buiten hangend. 'HET LEEFT!' roept Louis. Waar de fudge heeft hij het over?

Ik spring van mijn bed af en loop naar buiten. Louis wijst naar een grote tas, die beweegt. Hij beweegt?! Ik loop nieuwsgierig naar de tas toe. Ik kijk naar Louis toe, de anderen staan op een afstandje naar ons te kijken. Ze glimlachen, terwijl Louis probeert om bang te kijken.

Ik doe voorzichtig de tas open..

EEN PUPPY!!? Ik til de puppy voorzichtig uit de tas, ik houd hem in mijn armen. Hij begint mijn gezicht te likken. Ik giechel.

'HAPPY BIRTHDAY!' roept iedereen. 'Voor jou babe.' zegt Ash terwijl hij een arm om me heen slaat en mij een kus op mijn wang geeft.

'Awh, bedankt allemaal!' Nat komt naar me toe en pakt de puppy, ze bind voorzichtig een bandana om zijn hoofd. 'Je hebt concurrentie Ash.' zegt Harry lachend. Ash kijkt nep-verdrietig.

Hij wijst naar het hondje. 'Hey mate, dat is mijn vriendin, oké? Die ga je niet zomaar stelen van mij met je snoezige snoet.' Iedereen lacht en Ash giechelt. 'Ash? Wat doe je nou? Daar gaat ons imago van de band, dit is zo niet punk-rock.' zegt Mikey. 'Je wordt echt een softie.' zegt Calum. Iedereen barst in lachen uit.

Ik bedank iedereen en geef ze allemaal een knuffel.

'Je vertelde altijd dat je nog een keer wilde bungee-jumpen,' zegt Nat,' dus gaan we naar de bekendste brug van Sydney, om dat te doen.' vult Luke aan.

Ik frons mijn wenkbrauwen, de bekendste brug van Sydney, maar dat is. 'De Harbour Bridge?' vraag ik. Ze knikken. 'Jongens, dat is echt heel lief. Alleen ik moet wat zeggen..' Ik kijk Nat aan en ik knik.

'Ik moet alles vertellen..' zeg ik. De jongens kijken mij vragend aan, Nat haar ogen vullen zich met tranen. Ze komt naast me staan, bedoel je over?' vraagt ze, ik knik weer.

'Kom mee.' We lopen naar een grasveldje. En gaan daar in een kring zitten.

'Jullie weten bijna alles van mij, straks weten jullie alles.' Ik slik.

'Toen ik naar jullie concert kwam, die eerste keer, ik was helemaal alleen.' Ik stop even en wrijf over mijn hoofd. Hoe moet ik dit ooit vertellen? Ik liet mijn armen zakken en legde ze op mijn benen. 'Mijn beste vriendin, ze zou eigenlijk mee zijn gegaan. We hadden dit maanden van te voren gepland. Zij had alleen twee weken voor het concert iets anders gepland. Ze veranderde het plan.'

'Ik verloor mijn beste vriendin, twee weken voor het concert. Niet alleen mijn beste vriendin..'

Tranen branden in mijn ogen. 'Ik verloor die nacht ook mijn bloedeigen zus, mijn tweelingzus. En ze was mijn beste vriendin..'

A/N
Hey guys,
Wat vonden jullie ervan? Ik houd van jullie❤️.

X Abigail