Mari Gauxiena Donovan, a sophisticated yet impatient doctor, crossed paths with Captain Jaxon Alexander Ventura because of a mission in Afghanistan that made their two different worlds collide.
She's used to saving people's lives; while he's used t...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Thoughts- Michael Schulte
Weak
It's been days since we first arrived here. We've been adjusting quite well. After my usual routine, I went to visit the recovery room, where most of the patients I operated on the last few days are staying. Unang umagaw ng pansin ko ay ang kapatid ni Captain Sungit.
He's already awake. And he's looking at me.
Lumapit ako nang nakangiti upang tanungin kung kumusta na ang pakiramdam niya.
Agad rin naman akong sumangayon doon. Kiel's face is more innocent than Jaxon's. Mala anghel kasi ang mukha nitong si Kiel habang si Captain Sungit naman ay sumisigaw ng awtoridad. Lagi kasing seryoso, e.
Pero kahit na ganoon, may pagkakapareho pa rin naman sila. They both have a beautiful eyes.
"I'm so glad to finally meet you." Aniya na naging rason kung bakit ako napaangat ng tingin sa kanya. Bahagya namang kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "I always see your pictures in General Donovan's office. I even saw your oath taking picture oncr. He must've been so proud of you."
Kinagat ko naman ang labi ko. I wonder if he's going to be this proud if I follow what I want. I think not. Baka nga ipagtabuyan niya pa ako bilang anak, e.
Tumango na lamang ako at ngumiti. Aalis na sana ako para gawin ang iba ko pang trabaho nang magulat ako dshil bigla niya akong hawakan sa palapulsuan at pinigilang umalis.
"Thank you for saving my life."
Bumaba ang tingin ko sa kamay niyang kahawak sa akin. I smiled a bit.
"It is my job."
I bit my farewell. When I turned my back on him, I was surprised to see Captain Sungit in front of me. Seriously? Ventura brothers sandwich ba 'to?
"Your brother's okay." Tinuro ko ang kanyang katapid. "Puwede na siyang lumabas pero...huwag muna siyang sumama sa critical area."
Hindi siya sumagot at tumango na lamang. Lalagpasan ko na rin sana siya ng biglang niya ring hinawakan ang palapulsuan ko. Tinaasan ko siya ng kilay.
Para lang siyang kapatid niya ah? Ano bang problema nila at parehas nila akong pinipigilan umalis?
"What?" I asked.
Matagal bago siya sumagot, tila nag-iisip pa ng sasabihin. Hinarap niya ako. Nagulat ako sa tingin na binibigay niya sa akin.
Bakit parang galit siya sa akin? Ano bang ginagawa ko?
