Mari Gauxiena Donovan, a sophisticated yet impatient doctor, crossed paths with Captain Jaxon Alexander Ventura because of a mission in Afghanistan that made their two different worlds collide.
She's used to saving people's lives; while he's used t...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Song: Sandcastles- Beyoncé
Fear
Hindi maalis sa isip ko ang nangyari kagabi. Bakit ba kasi hindi ko muna pinagisipan nang mabuti bago ko gawin?
Hindi! Sigurado akong dahil sa pagod 'yon kaya ko nagawa ang bagay na iyon. Pero ang labis kong hindi maintindihan ay kung bakit kailangan niya pang ilapat ang kamay niya sa likod ko?
At ang malala pa, hindi na niya inalis 'yon hanggang sa makasakay na kami ng kotse! It's like he's really keeping an eye on me! Trying to protect me from all the possible bad things that might happen!
Wala akong pakealam kung utos pa ng tatay ko sa kanya na bantayan niya ako nang magdamag. I'm not a 10-year old kid who still needs a nanny!
I can handle myself. I am an independent woman!
Hindi ko alam kung kanino ba ako may problema, e. Sa pagpapabantay ba sa akin o roon sa nagbabantay sa akin? This guy is seriously messing up my mind!
Last night, I felt things that I hadn't felt before. I wanted to feel disgusted but I couldn't. Masarap sa pakiramdam na iniligtas ka niya sa binggit ng kamatayan pero...ugh! Hindi ko alam kung bakit ako namamangha sa kanya ngayon!
This should stop, Margaux! This should fucking stop wala kang oras para magka-crush sa isang sundalo, okay?
I even accused him of having a crush on me tapos ngayon, parang ako pa ata ang may crush sa kanya! Gosh!
I'm a doctor, and I need to focus on my work! Not on some soldier who wears a camouflage uniform all the time. And who's also busy doing his duties!
I was walking out of my room cooly, but when I saw Jaxon on his white shirt and camouflage pants, parang nanghina bigla ang tuhod ko. May kausap siyang sundalo. Tumalikod ako para pumasok muli sa kuwarto ngunit naunahan ako ng boses ni Ethan.
"Margaux..." He called. Agad ko naman siyang nilingon.
Thank God, he's here! I needed a reason not to look at Jaxon. Kung anu-ano na kasi mga nararamdaman ko! It's really...weird!
"Yes?" I said as I acknowledged his presence.
He gulped and put his hands inside his pocket before he spoke.
"Can we...talk? Please?"
S'yempre pumayag ako. Kaibigan ko pa rin naman 'tong tao na 'to kahit papano. Alam ko namang gusto niya akong kausapin kahapon pa. I gave him enough space kasi 'yun naman ang kailangan niya. Sometimes we need to give people some space in order for them to fully realize some things.
Nakita ko naman ang pagbaling ng tingin sa amin ni Jaxon. I nod my head at him in acknowledgement.
I feel like the other soldier he's talking to is from one of his troop. Kung hindi niya kausap lagi, lagi naman niyang kasama.
