Yalnız mıyız?

Ege Yağız mertoğlu

Buraya sizi yalnız hissettirmeyen bir şarkı bırakın belki yalnızlığımız azalır
**
Gökyüzüne bakın.binlerce yıldız ama bir tane ay var.hiç düşündünüz mü ayın yalnızlık çektiğini veya yıldızları deli gibi kıskandığını?

----
Yine tek başıma kulübeme doğru yürüyorum.özür dilerim sarışınla birlikte kulübeme doğru yürüyoruz.
Elimdeki poşetlerin ağırlığıyla zar zor açıyorum kapıyı.hayatımın ağırlığını çekip atıp kendime başka bir kapı açtığım gibi.

Doğrusu bu gün bayağı yiyecek almıştım marketten.kışa hazırlık gibi bir şeyler işte.ne yapayım sonbahar ayındaydık ve benim tek yapmak istediğim huzuru bulmaktı.

Aldığım şeyleri yerine yerleştirirken ped almayı unuttuğumu fark ettim. Allah aşkına hangi kız en önemli malzemesini unuturdu ki?

Arabaya yeniden binip orman yolundaki tek ve büyük süpermarkete sürdüm.Arabadan indiğim gibi soğuk rüzgar yanaklarıma öpücük kondurup gitti.soğuğu seviyordum çünkü bizi ısınmaya iten şey oydu.biraz soğuğun tadını çıkardıktan sonra süpermarkete giriş yaptım.girişteki o klimanın yüzüme üflediği sıcak havanın verdiği his o kadar güzeldi ki...aynı yağmurdan sonra çıkan gök kuşağı gibi bir şeydi benim için.

Kişisel bakım bölümünün olduğu raflara doğru yürüdüm.Sepete doldurabildiğim kadar pedi doldurmaya başladım.sonuçta her pedim bittiğinde gelip gidemezdim.bu çok utanç vericiydi.

Gözüm yan tarafa kaydığında bir kadın bir erkek deodorantı aldım.erkek deodorantı alırken elime bir el çarptı. kafamı kaldırdığımda genç bir adamla karşılaştım.elimi hemen çekip bir kaç adım geri gittim.adam bana garip bakışlar atarken rahatsız olduğumu açıkça söyleyebilirdim ama yapamadım.bakışları beni dahada rahatsız ederken hemen az önce ki deodorantı aldım.elimi geri çekiyordum ki-adam elimi tuttu.o an yaptığım tek şey bayılmak oldu. ciddiyim adamın elimi sertçe tutmasından o kadar korkmuştum ki dayanamamış kendimi yer çekimine bırakmıştım.son hatırladığım saçlarımı gizlediğim kapüşonlumun kafamdan sıyrılıp şapkamın yere düşme sesiydi.

Gözlerimi araladığımda kendi evimde olduğumu gördüm.aklıma markette olanlar gelince tekrar bedenimi bir titreme aldı.Ama en son bayıldığımı hatırlıyordum.yoksa gitmemiş ve yorgunluktan buraya mı çökmüştüm?hiç bir fikrim yoktu.tek bildiğim banyomdan su sesi geldiğiydi.ve bunu köpeğimin yapabileceğini pekte sanmıyordum.

elime bir vazo bir de bıçak alıp banyoya doğru yürüdüm.su sesi kesilip yerini küçük tıkırtılara bırakınca daha da yavaş ve sessiz adımlarla banyo kapısına yöneldim.kapı kolu birden açılınca elimdeki vazoyu hızla kapının aralık yerinden fırlattım ve karşıma bir adam çıkınca panikle elimdeki bıçağı adama savurdum fakat adam bileğimi büküp beni kendine kafeslediğinde kalbim paramparça olurcasına hızlandı.ölmek istiyordum,tam da şu an ölmek.

"Lü-lütfen bırak beni.e-eğer bırakırsan sana istediğin kadar pa-para veririm."dedim dişlerimin birbirine çapan sesi daha da korkmama neden oluyorken.
"Senin parana ihtiyacım yok.sadece konuşup gideceğim."bu sesi bir yerden tanıyordum ama tam olarak çıkaramıyordum.

Yavaşça beni bırakıp geri çekildi.sonra yanımdan geçip yürümeye başladı. içimden okuyabildiğim kadar dua okuyup büyük bir cesaretle adamı takip ettim.adlandıramadığım bir his vardı içimde.'hadi hayırlısı' deyip salona giriş yaptım.adamsa sanki kendi evindeymiş gibi rahattı.ona ayakta durup baktığımda sırıttı"kendi evindeymişsin gibi otur."dedi.bu adam ne genişti böyle.sinir şey!

"Hemende sinirlenirmiş küçük hanım."bu adam kimdide böyle konuşabiliyordu? Ve dayanamayıp sordum"kimsin sen?"bana garip bakışlar atarak oturuşunu düzeltti."tanımadın mı?"gerçekten ne kadar saçma bir soruydu bu?eğer tanısaydım kimsin diye sormazdım aptal herif."hayır."dedim ne kadar içimden saydırsamda yanlış bir sözümde bana bir şey yapmayacağı ne malumdu?dağ başında yaşıyordum sonuçta