MultiMedya: Peren
Sabah gözümü ilk açtığım anda tekrar uyumam gerektiğini düşünüp gözlerimi kapatacaktım ama alarmın kulak boğan o sesiyle bu düşüncemi kenara attım.
Yorganımı gelişi güzel üstümden attıktan hemen sonra ayaklarımı zeminle buluşturdum. Sabahları güzel uyanabilen biri değildim. Bu yüzden ilk bir kaç dakika kendime gelmeye çalıştım. Peşini ise günlük rutinlerim takip etti.
Okul formamı giydikten sonra çantamı hazırladım. Kapıya doğru yürüyüp ayakkabılarımı giymeye başladım. Hiçbir zaman sabah ailesi ile kahvaltı yapıp okula giden bir kız olmadım. Yahut annesi tarafından uyandırılan bir kız.
Annemle babam 2 sene önce boşanmıştı. O zamanlar liseye başlayacak olmamdan dolayı derslerime ağırlık vermem gerekiyordu. Oysaki işler daha berbat bir hal almıştı. Ne kafamı derslere verebiliyor ne de sınavdan geçer not alabildiğimden dolayı çokta iyi bir liseye yerleşememiştim. Bu yüzden lise birden sonra özel liseye kaydım alınmıştı. Ama bunu sorun etmemiştim. İyi bir üniversite için çabalayacaktım.
Ayakkabılarımı giydikten sonra servisi beklemeye başlamıştım. Ya ben erken çıkıyordum ya da bu servis daima gecikiyordu.
Düşüncelerimi bir kenara attığım sırada servisin geldiğini gördüm. Hızlı adımlarla servise giderken aklımda tek isim vardı. 2 yıldır platoniği olduğum arka sıramda oturan Merih Pakel. Okulda çoğu kişi tarafından konuşulan ama onları çokta umursamayan aynı zamanda okulun sahibinin yeğeni olan yegane öğrenci.
Ona çoğu zaman kendimi farkettirmeye çalışmıştım ve başarmıştım da. Ara sıra mesaj attığımda konuşuyorduk. Derste bazen ondan yardım bile alıyordum. Çünkü ne kadar derslerle ilgilenmediği görünsede ciddi anlamda her derste başarılıydı ve çok güzel piyano çalıyordu.
Derin derin düşünürken okula vardığımızı farkettim. Seri adımlarla servisten inip okula adımlarken bahçede bir kalabalık olduğunu görür gibi oldum. Biraz daha yaklaştığımda Merih'in 10. Sınıflardan Pamir'i dövdüğünü gördüm. Umursamadan devam edecekken bi anda dank etti. Merih, Pamir'i dövüyordu. Merih'in şuana kadar kimseyi dövdüğünü ne ben ne de bir başkası görmüştü. Gözlerimi o tarafa çevirdiğimde Pamir'in kendinden geçtiğini, Merih'in de burnundan soluduğunu gördüm.
Onları öylece izlerken Merih bana adımlamaya başlamıştı bile. Olduğum durumun şokuna girerken Merih kolumdan tutup beni resim odasına çıkarmıştı. Daha ne olduğunu kavrayamadan aşinası olduğum sesini duydum.
"Pamir seninle konuştu mu?" diye kükredi bana. Bana bağırmasının şokunu yaşarken neyden bahsettiğini kavramaya çalıştım. Kelimeleri bulduğumda sesimin sakin çıkmasına dikkat ederek "Hayır, sadece bir kez sınıfa gelip hocayla konuşmuştu." diye söylendim. Kendimi toparladığımda konuşmasına izin vermeden "Hem sen onu neden dövdün?" dedim. Uzunca bir süre gözlerime baktı. Biran düşüp bayılacağım sanmıştım ki. Sesini daha sakin kullanarak "Önemi yok. Çevrende görürsen bana haber ver. Tekin biri değil." diyerek açıklama yaptı. Ardından beni öylece bırakıp gitti.
Bende sınıfa gidecektim ki yerde bir kağıt dikkatimi çekmişti. Daha önce gördüğümü hatırlamıyordum. Sanırım Merih'den düşmüştü. Merakım tüm bedenimi kavururken kağıda bakmamam gerektiğini biliyordum. Tam bunları düşünürken elime aldığımda bunun katlanmış bir fotoğraf olduğunu farkettim. Açmak istiyordum ama sonuçlarının neler doğuracağı hakkında bir fikrim yoktu. Ama yapmamam gerektiğini bile bile açtım.
Fotoğrafı gördüğüm an sanki Dünya başıma yıkıldı. Böyle bir şeyin olacağını asla tahmin edemezken elimde tutuyordum. Gözümden bir damla yaş düşerken hala fotoğrafa bakıyordum. O sırada resim odasının kapısı açıldı. Gözlerim Merih'i odağına alırken "Nerede bu fotoğraf!" diyerek daldı içeri. Hemen sonrasında beni ve elimdeki kağıdı görünce ikimizde öylece durmuş birbirimize bakıyorduk.
O sustukça ben sustum. Fırtına öncesi sessizlik belirtisiydi bu.
-----------------
Hepinize merhabaaaa!
İlk wattpad kitabımın ilk bölümü yayınlamış bulunmaktayım.
Umarım beğenmişsinizdir.
Kısa olduğunun ve olayların hızlı geçtiğinin farkındayım ama öyle bir noktaya getireceğim ki bu nasıl oldu diyeceksiniz. O yüzden bir kaç bölüm sessiz sakin geçebilir.
Tabiki motivasyonumun artması için sınır koyacağım. Ama fazla zorlamayacağım.
Sınır 10 vote 10 yorum.
Şimdilik böyle ama kitlemiz arttıkça bu sayı değişecek. Ve bende bu artışa göre sık sık bölüm atacağım.
Elbette yazım hatalarım vardır lütfen farkettikleriniz belirtin bir daha yapmayayım.
Sanırım biraz fazla uzun oldu ama umarım buraya kadar okumuşsunuzdur. Okuyan herkese çoook teşekkür edip sizi çok sevdiğimi belirtmek istiyorum.
Ve tabiki size benim bulduğum bir isimle sesleneceğim ama henüz erken o yüzden şimdilik sevgili okurlarım diyeceğim.
Kendinize iyi bakın sevgili okurlarım.
Sizi çoook seviyorum.
xoxo
/Beril
