ACI VERİCİ MANZARA

A.V.M~7

Kek olmuştu. Azıcığını kesmek için bıçak aldım.

"Ne yapıyorsun Ege?" dedi Hazar şok olmuş yüz ifadesiyle.

"Kesiyorum biz de yaptık azıcık tabağa koyup bize götüreceğim. Bence no problem sence?"

"Bence de yok problem alın tabi." dedi ve kekin yarıdan çoğunu kesip bizim tabağa koyup diğer elimle de Ecem'in elini tuttum.

"Oha ya azıcık dediniz ama misafirim var verin ya."

"Benimde var misafirim akşama parti var. Nasıl olsa öğrendin yapmayı yaparsın biz gidiyoruz haydi görüşürüz." dedim ve kapıyı kapatıp çıktık.

"Oh mis gibi kokuyor. Neyse haydi gidelim." dedim ve ilerledim ben önden gidiyordum tabakla. Ecem ayakkabılarını geç bağladıyı için azıcık geriden geliyordu. Yoldan karşıya geçerken iyice bakmıştım ama bir anda kek filan fırlamıştı elimden. Ne olduğunu anlayamadan yere düştüm.
Ecem'in 'yardım edin!' diye bağırışını duyabiliyordum ama cevap veremiyordum. Arabanın garezi varmış gibi park halindeyken bir anda hızlanıp çarpmıştı. Yukarıya baktığımda başımda annem vardı.

"Anne." dedim hafif gülerek.

"Anne her yerim acıyor yardım et. İyi değilim. Sen beni bırakmamışsın buradasın." dedim. O da gülüyor hem de ağlıyordu.

"Oğlum iyileşiceksin ben gidiyorum şimdi kendine iyi bak."

"Gitme anne, anne gitme."

"Ege annen yok. Ben varım ama iyi olacaksın." dediğinde siren sesleri geliyordu. Sanırım ambulans çağırmıştı. Ambulans önümüzde durdu ve beni sedyeye bindirdiler.

"Henüz gözleri kapanmamış ama başı kanıyor."

"Bu gözler o ölmeden kapanmaz doktor." dedim.

"Kim ölmeden?"

"Bunu kimin yaptırdığını biliyorum o kişi ölmeden ölmek yok bana." dedim ama gözlerimi zar zor açık tutuyordum.

"İyi miyim doktor bey?"

"İyisin iyisin ama ayağın için öyle diyemem. Arabanın tekerleği bildiğin gelip ayağını üzerinden geçmiş. Sanırım ayağın kırılmış."

"İyileştirmen lazım doktor. O ayak bana lazım." dedim doktorun eline yapışırken. Ambulans durdu ve kapıları açtılar. Ben de doktorun kolunu bırakmıştım.

"Doktor beni iyileştir!"

"Tamam iyileştireceğim." dedi ve benim gözlerim yavaş yavaş kapanıyordu.

***

Gözlerim acıyordu. Sanırım çok uyumaktan olmuştu. Ayağımda alçı vardı.

"Çıkarın şunu buna ihtiyacım yok benim işim var!" diye bağırırken bir yandan da alçıyı çekiştiriyordum. Çekiştirirken doktor girdi içeriye.

"Ne yapıyorsun o alçı orada kalıcak. Uğraşma alçıyla." diyordu ve elimi çekmeye çalışıyordu. Tek hamle yaparak doktorun elini tutup sıktım.

"Bu alçıyı çöz. Buna ihtyiacım yok! İşim var benim."

"Onu çözemeyiz ama kalması lazım."

"Gerçekten zorunda mıyım?"

"Evet güzelce yaslan arkana dinlen."

"Tamam." dedim ve geri yaslanıp uyumaya çalıştım gözlerimi kapatmıştım. O arada doktor çıktığı gibi içeriye biri girdi. Sanırım Ecem'di.