Kimsesizler/ MYG&KJN

[15.1]

Hastaneye varana dek ikimiz de tek bir kelime dahi etmedik. Jimin'in benim hakkımda ne düşündüğüne dair en ufak bir fikrim yoktu.

'Youngjae'nin gözünden'

Doktorlardan birinin beni aramasıyla Jennie ile sohbetimiz kesilmişti. Telefonla konuşmayı bitirdiğimde tam odaya girecektim ki karşıdan gelen Jimin Hyung ve Jinyoung Hyung'u gördüm. Gülümseyerek onları karşıladım.

Odaya girmek için onları beklemiştim. İçeri girdiğimizde ışıklar kapalıydı. Rahat uyumak için ışığı kapatmış olmalı diye düşündüm ve floresan lambanın anahtarına basarak ışığı açtım. Gördüğüm manzarayla şaşakalmıştım. Jennie çok terliyordu ve nefes nefese kalmıştı. Tedirgin bakışlarımı Jinyoung Hyung'a çevirdiğimde o da bana bakıyordu.

Büyük ihtimalle kabus görüyordu. Şifonyerin en alttaki çekmecesinden içinde soğuk sıvı olan bezleri çıkardım. Bir tanesini elime aldım ve Jennie'nin başına koydum. Sonrasında da onu rahatsız etmemeye dikkat ederek yanına oturdum. Bunun onu rahatlatmasını umuyordum. Rüyasında mırıldanıyordu. Her şey normal giderken duyduğum cümle ile şok oldum.

"Asıl sen o değilsin. Park Jinyoung şefkatle bakar insanlara, kinle değil!"

Bakışlarımı Jinyoung hyung'a çevirdim. Sinirden yumruğunu sıkıyordu.

"Sana inanacağım Yoongi. Kim ne derse desin umrumda değil. Sana inanacağım."

Bana Yoongi'ye inanmayacağına dair söz vermişti. Belki de rüyada olduğu için mantıklı davranmıyordur diye düşünmüştüm. Fakat ben üstümdeki şoku atamamış iken tekrar beni şaşırtmıştı Jennie.

"Söz veriyorum Yoongi, sana inanacağım. Sana tüm kalbimle inanacağım."

Söyledikleri ile gözümden gelen bir damla yaşa hakim olamamıştım. Diğerlerinin beni görmemesi için başımı dizlerimin üstüne koyduğum ellerimin arasına aldım.

[Şu pozisyon'un bir değişiği]

Sakinleşmek için yüzümü yıkamam lazımdı. Tam odayı terk edecektim ki duyduğum şey ile yüzümü Jennie'ye doğru döndüm.

"Youngjae nerede Yoongi? Onu istiyorum. Sadece onu istiyorum!"

O sırada Jimin Hyung ifadesiz bir şekilde bana bakıyordu.
Duygularım tamamen birbirine karışmıştı. Ne söylemem gerektiğini bilmiyordum. Mantıklı düşünemiyordum.

"Neden bunu bana yapıyorsun Yoongi? Ben Youngjae ve Jinyoung Abimden ayrılmak istemiyorum."

Aklım allak bullak olmuştu. O Yoongi denilen çocuk Jennie'nin rüyasına girmişti. Nedenini bilmesem de Jennie'nin daha önce yaşanmış bir şeyi rüyasında gördüğünden şüpheleniyordum.

Tam o esnada Jennie nefes nefese bir şekilde uyandı. Nefes alış-verişlerini duyabiliyordum. Jennie'nin uyandığını gören Jinyoung hyung, Jennie'nin yanına oturdu ve şunları söyledi;
-İyi misin Jennie? Az önce gördüklerinin hepsi rüyaydı. Sakinleşmeye çalış. Ve ne olduğunu anlat.

Jen: Neredeyse gerçek gibiydi. Hepiniz bir duygumu temsil ediyordunuz. Abim inancımı, Youngjae doğruluğumu, sen cesaretimi, Yoongi ise aşkımı. Ben Yoongi'ye aşık değilim. Gerçekten değilim. Yoongi eğer ona inanmazsam abimin öleceğini söyledi. Ve elini bana uzattı. İki defa ona inandığımı söylemem gerektiğini söyledi. Sonrasında... Sonrasında bana 'Bu güzel, artık hayatında Choi Youngjae diye biri yok.' dedi. Ona Youngjae'nin nerede olduğunu sorduğumda cevap vermedi. Sonra ondan Youngjae'nin geri dönmesini istedim ama o bana ya senle Youngjae'yi ya da abimle kendisini seçmem gerektiğini, hatta verdiğim söz ile birlikte çoktan seçtiğimi söyledi. Sonra "Jinyoung abim ve Youngjae bana daima umut verdi. Ben umudumu da istiyorum!" dedim. Fakat o bana "Hayat her zaman istediğin gibi gitmez" dedi ve sonra uyandım.

Jen: Youngjae ve abim beni terk edip gidiyordu. Sonra Yoongi'yle birlikte abim geldi. Belki seninle birlikte Youngjae de gelir diye düşündüm. Fakat o geri dönmedi abi. O karanlığa karıştı ve elindeki taş birden kayboldu. Korkuyorum Jinyoung Abi. Hem de çok.

O sırada Jennie Jinyoung Hyung'a sarılıyor ve ağlıyordu. Ve onun ağlaması benim en son görmek istediğim şeylerden biriydi.

Jimin Hyung olduğu yerden ayrılıp Jennie'nin yanına geldi.

Jmn: Ona gerçekleri söyleyecek misin Jinyoung?

Jy: Benden nefret etmelerinden korkuyorum Jimin.