Kimsesizler/ MYG&KJN

Güneşin İçindeki Karanlık[2.1]

Kapıyı açtığımda gördüğüm kişi tam az önce Jisoo'yla konuşurken bahsettiğimiz kişiydi. Park Jinyoung.
Jisoo tam "Kimmiş?" derken aniden gördüğü manzarayla sözü yarıda kesildi. Olaylara karşın şok olduğumu belli etmemek için yüzüme sahte bir gülümse yerleştirdim ve

-Jinyoung Abi? Bir sorun mu var?
dedim. Benim yanımda Jisoo'yu gördüğünde hafifçe gözü doldu ve iç çekerek başını öne eğdi.

-Jimin'in yaz için aldığı kitabı alacaktım da.
dediği sırada aniden Jisoo söze atıldı.

-Jinyoung Abi üzgün gibi görünüyorsun?
Jisoo 'abi' dediği anda Jinyoung Abi'nin gözleri iyice doldu.

-Üzgünüm son günlerde gözlerimin dolmasına hakim olamıyorum... Jisoo biliyor musun, seni annemin benden ayırdığı kız kardeşime benzetiyorum... Seni her gördüğümde kız kardeşimin bana son kez el sallayışı aklıma geliyor. O her şeyden habersiz ve mutlu iken, benim hıçkırarak ağladığım günleri hatırlıyorum. Annem'in giderken bana "Seni istemiyorum!" diyerek bağırışı, o günü, o anı, hiç biri gözümün önünden silinmiyor seni görüdüğümde.

Dediklerinden sonra Jisoo'nun da gözleri doldu. Jinyoung Abi'ye bakarak

-Eğer acelen yoksa içeri gelebilir misin Jinyoung Abi?

dediğimde yutkundu ve

-Rahatsızlık vermez miyim?
dedi. Tam o sırada Jisoo konuştu:

-Abi lütfen geel.
dedi ve onu elinden çekiştirerek içeri getirdi. Jisoo'nun bu cümlesinden sonra Jinyoung Abi gülümsedi.

-Şey... Abi dedim ama rahatsız olmamışsındır umarım.

-Hayır sorun değil
dedi. Yüzündeki gülümsemesi büyüdü. Doğru zamanı kolladıktan sonra

-Jinyoung Abi, sormaya çekiyorum ama eğer senin için sorun olmazsa o günü anlatır mısın? Annenin seni terk ettiği zamanı.
dedim.

-Dinlemek istediğine emin misin Jennie?

-Evet, lütfen anlat.

-O gün... Kız kardeşimin doğum günüydü, süpriz yapmak istemiştim. Ona hediye almıştım... Paketi süslemiştim... Annemden gizli yarı-zamanlı işlerde çalışarak kazandığım paralarla ona parti aksesuarları almıştım... O günden hemen önceki gece hediyeyi verme hayalleri kuruyordum. Ta ki sabah sert bir kapı kapanma sesiyle uyanana dek... Hızla yataktan kalkıp dış kapıya koştum. Düşündüğüm şeyin olmasından korkuyordum. Önce düşündüğümde... Yapmamıştır dedim. O benim annem, beni terk etmez dedim. Ta ki gardıroptaki kıyafetlerin hiç birinin yerinde olmadığını görene dek. Hızla dış kapıya yöneldim, kapıyı açmaya çalıştım ama boşunaydı. Annem... O kapıyı kitlemiş ve gitmişti. Mutfağın penceresini elime gelen ilk şey ile kırıp çıkmaya çalıştım. O sırada cam parçalarından biri elime saplandı. Ama önemsemedim. Sonuçta ailem tarafından terk edilmenin kalbime bıraktığı acının yanında bu bir hiçti. Cama biraz daha yüklendiğimde dışarı çıkmak için yeterli alan açılmıştı. Camdan atlayıp onların peşinden koşmaya çalıştım. Bir taraftan hıçkırarak ağlıyor bir taraftan "Beni bırakmayın, Anne!" diye bağırıyordum. O sırada annemin kucağında uyuyan kardeşim uyandı ve beni fark etti. Gülümseyerek "Abi görüşürüz sana hediye alacağız" diyor, el sallıyordu. Her şeyden habersizdi. Keşke ölsem diye geçirdim o an. Keşke ölsem. Keşke ölsem de büyümesem, keşke ölsem de acılarla yüz yüze gelmesem dedim. Hala da aynı şeyi düşünüyorum...

Hala aynı şeyi düşünüyorum demişti. "Hala aynı şeyi düşünüyorum...". Resmen ben intihar edeceğim dedi.

Jisoo: Aynı şeyi mi düşünüyorsun? Ama neden? Neden bu kadar iyi bir insanken, hem hayatın, hem kariyerin iyi bir şekilde giderken neden ölmek istiyorsun?

-Çünkü mutluluğumu paylaşabileceğim bir ailem yok. Benimle gurur duyacak bir ailem yok. Benden nefret edecek bir ailem dahi yok. Keşke annem beni terk etmek yerine öldürseydi. En azından çektiğim acının aynısını tek seferde ve daha kısa sürede çekerdim.

Jisoo: Hayır ama böyle söyleme... Beni kız kardeşine benzettiğini söylemiştin.  Belki bir nevi acın azalır diye bir fikrim var. Sana Abi dememi ister misin?

Allah'ım çok tatlılar. Eğer gerçekten abi kardeş olsalardı çok mutlu olurdum. Ama nerde o günler?

-Bunu gerçekten benim için yapar mısın?
dedi Jinyoung Abi.

Jiso: Neden olmasın ki? Açık konuşmam lazım senin yanındayken sanki gerçek abimmişsin gibi hissediyorum, ailemin veremediği huzuru sen veriyorsun. Abi derken ben bile mutlu olurum :)

-Jisoo, sana kardeşim diyebilir miyim?

Bu bölüm burada bitti🍃 Umarım beğenmişsinizdir🌌