Περνάω τα επόμενα λεπτά τεντώνοντας τον κορμό μου όσο πιο ψηλά μπορώ ψάχνοντας το γεροδεμένο κορμί του Robert. Όταν τον εντοπίζω στην άκρη της αίθουσας να μιλά με έναν ηλικιωμένο άντρα, σπρώχνω ευγενικά τα άτομα μπροστά μου και μέσα σε λίγες στιγμές είμαι διαγώνια του. Φαίνεται να του τραβώ την προσοχή αφού αποχαιρετά τον κύριο και στρέφει την προσοχή του σε μένα.
«Elisabeth! Απολαμβάνεις την εκδήλωση χρυσή μου;» ρωτά μ' ένα ψεύτικο χαμόγελο να σχολιάζει το ρυτιδιασμένο πρόσωπο του.
«Φυσικά, πως μπορώ να μη το κάνω; Η καλή σαμπάνια κι η καλή παρέα είναι τα μόνα που χρειάζομαι για να περάσω καλά, αγαπητέ μου» του χαμογελώ επίσης ψεύτικα πεταρίζοντας τα μάτια μου στο τέλος. Ελπίζω να κατάλαβε το φλερτ.
«Ω, τέτοια λόγια από σένα με κολακεύουν» ανταποδίδει στο φλερτ. Αποστολή εξετελέσθη. «Είσαι λάτρης της καλής σαμπάνιας να φανταστώ» προσθέτει λίγο αργότερα.
«Αχ, τόσο πολύ φαίνεται;» χαχανίζω. «Είμαι.. όπως επίσης και της τέχνης. Πήγα στην τουαλέτα πριν να φρεσκαριστώ.. καταλαβαίνεις» κάνω μια παύση και συνεχίζω: « Κι είδα στο διάδρομο κάτι εξαίσιους πίνακες ζωγραφικής» λέω ελπίζοντας όντως να υπάρχουν πίνακες στο σπίτι του. Νομίζω πως είδα, αλλά δεν είμαι και σίγουρη.
«Α.. αυτοί οι πίνακες είναι τα παιδιά που ποτέ μου δεν έκανα» χαμογελά περήφανα.
«Τι εννοείς;» ρωτάω προσποιούμενη την ενδιαφερόμενη.
«Είναι δικά μου δημιουργήματα. Δε ξέρω εάν το παρατήρησες βέβαια, αλλά όλα είναι πορτραίτα εκτός από δύο πίνακες που είναι τοπία. Η ομορφιά της Ελλάδας και της Γαλλίας δεν με άφησαν ανεπηρέαστο» λέει κι εγώ γνέφω.
Δεν πρόσεξα τίποτε αλλά φαίνεται τόσο περήφανος για τα έργα του που το να νομίζει πως με ενδιαφέρουν, θα με βοηθήσει να τον προσελκύσω. Όλοι οι πλούσιοι έχουν κάποιο ψώνιο, αυτός έτυχε να είναι ζωγράφος.
«Φυσικά..» κάνει ένα βήμα πλησιάζοντας με. Σκύβει το κεφάλι του και ψιθυρίζει στ' αυτί μου: «Κανενός τοπίου ομορφιά δεν συγκρίνεται με τη δική σου, Elisabeth. Είσαι εκθαμβωτική.»
«Τα λόγια σου με συγκινούν, Robert.. αν μου επιτρέπεις δηλαδή να σου μιλάω στον ενικό» ψεύδομαι. Τα λόγια του μου προξενούν αηδία, μόνο από τον Zayn ακούγονται ωραία τα κομπλιμέντα, αλλά κανείς δεν πρόκειται να το μάθει αυτό.
«Φυσικά, μην το σκέφτεσαι. Λοιπόν, Elisabeth θέλω να γίνεις το μοντέλο μου, θέλω να σε ζωγραφίσω» λέει αποφασιστικά. Η Valerie θα έλεγε όχι προσβεβλημένη απ' το θράσος του αγνώστου, η Elisabeth λέει ναι κολακευμένη.
YOU ARE READING
The murder || z.m
FanfictionΗ Valerie έπειτα από έξι μήνες διαλλείματος επιστρέφει στον φαύλο κύκλο των δολοφονιών. Ένας νέος φόνος θα την οδηγήσει σε μια δολοφονία που παλεύει να ξεχάσει εδώ και καιρό και ένα επτασφράγιστο μυστικό που άλλαξε ριζικά τη ζωή της θα αποκαλυφθεί μ...
