1 AY SONRA..
Gamze,den
Okula erken gelmiştim dersin başlamasına daha 20 dakika vardı.Hava bu gün güneşliydi.Hemen boş olan banklardan birine oturdum.Ahsen'le Melis depresyona girmişlerdi.Benim için iyi birşeydi bu.Sürekli temizlik ve kek,kurabiye yapıyorlardı.Şunu iyi anlamıştım, her aşk mutlak hüznü tadıyordu.Annemle konuşmayalı uzun zaman oldu.Çantamdan telefonu çıkarıp annemi aradım. Uzun uzun konuştuk.Kapattığımda ders başlayacaktı nerdeyse aceleyle kalktım .Kalkmaz olaydım.Buralara ait olmayan bir çocuğa çarptım.Allahım bu ne endamıdır. Bu ne tatlılık ,kara kaşlım kara gözlüm...Ben çocuğu incelerken,çocuk birşeyler söylüyordu ama dinlememiştim.Çocuğu incelemekten dinlemeye fırsat bulamadim ki yahu! Yalnız çocuğun suratı endişeli gibiydi.Sonra bi acı hissetim .Allah bacağım yanıyor.Ulan tatlı dediğim çocuk üstüme çay dökmüş .Vay ben sana güvendim sen neden böyle yaptın.
Çocuk endişeyle sordu;
"İyi misin? " ve ekledi;
"Ben özür dilerim.İstersen revire götüreyim seni" gülümsemeye çalışarak;
"Estağfurullah asıl ben özür dilerim" dedim.Bi dakika. Ne dedim?Hemen durumu toparlamaya çalışarak;
"Şey, yani önemli değil ben kendim gidebilirim.Yinede sağol" dedim ve koşarcasına uzaklaştım. Ve benim kalbim ilk kez bu kadar hızlı atıyordu...
