Strαnger 。✧ p.jh; 박지훈° (discontinued)

046

Jihoon's

After 2 months

For the nth time, napabuntong-hininga nanaman ako. Hindi ko mawari kung ano'ng nararamdaman ko. Bakit kasi kailangan ko pang mawalan ng ala-ala?

Halos magulat ako ng may biglang yumakap sa'kin mula sa likod. "Bakit nandito ka nanaman babe?" Humarap ako sa kanya at nginitian siya. "Wala gusto ko lang magpahangin babe." Hanggang kailan ba magiging ganto?

"Bakit parang ang lungkot mo?"

"Hindi ako malungkot. It's just that, hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman." Ngumiti siya ng alanganin. Totoo ba lahat ng pinapakita mo?

"Dapat kang magalit sa kanila jihoon, niloko ka nila, pinagtaksilan. Lalong-lalo na si Andie." Nakaramdam ako ng galit. Hindi dahil sa ginawa niya, kundi dahil hindi ko magawang magalit sa kanya. Tangina.

Ilang linggo na ang nakaraan nang malaman ko ang lahat. Lahat-lahat ng mga pangloloko nila. Galit na galit ako. Ginago nila ako. Naiinis ako dahil hindi ko na alam kung ano ang dapat kong paniwalaan.

Nagulat ako ng bigla nyang ilapit ang mukha niya sa'kin. Agad ko siyang naitulak. Putangina talaga. GUlong-gula na 'ko.

"Shit! ano ba Jihoon? Hahalikan lang naman kita ah! Anong problema dun?!" Nagkibit-balikat ako. Hindi 'ko rin alam. Ano bang nangyayari sa'kin?

"Sorry di pa ako handa. Dun muna 'ko sa kwarto." Hindi ko na pinakinggan pa ang protesta niya. Agad akong pumasok sa kwarto at humiga sa kama.

Isiniksik ko ang mukha ko sa unan. Bakit ganito? I feel empty. Parang laging... may kulang? Hindi ko alam kung bakit ko 'to nararamdaman. Nagsimula 'to ng iwan ko sila, siya. Tangina. Bakit ganito? Wala na 'kong maintindihan.

Sa totoo lang gulong-gulo na 'ko. Wala akong magawa. Tangina kasi sino bang nag-imbento ng putanginang amnesia na yan ha?! Ano? Sagot!

Kaya nagiging cliché ang mga stories dito eh gago. Okay tama na ayoko mag-rant.

May mga pagkakataong gusto kong itanong sa mga kaibigan ko kung sino ako at hindi na sana sumama sa kanya kaso lang wala akong kasiguraduhan kung sasabihin ba talaga nila ang totoo.

O natatakot lang ako?

Ginulo ko ang buhok sa pagkainis. Taena mas mahirap pa 'tong i-solve kesa sa mga math problems eh.

Halos ilang oras akong nag-stay sa kwarto. Wala akong ganang lumabas. Napatingin ako sa pinto nang biglang may kumatok dito.

"Jihoon? Babe?" Tumayo ako at nag-inat at saka pinagbuksan siya ng pinto. Agad naman siyang yumakap sa'kin. "Bakit?"

"Wala naman gusto ko lang sabihin na nakapag-enroll na 'ko sa school niyo at papasok na tayo sa lunes!" Napataas ang kilay ko sa sinabi niya. Bakit niya naman naisipang dun mag-enroll kung pwede namang sa iba nalang? Puta hindi ako handang makita sila. Galit na galit ako.

"Bakit pa natin kailangan pumasok dun? Ayoko do'n." Nagulat ako ng bigla siyang ngumiti. Ngiting nakakakilabot. "Andito naman ako eh, hindi mo sila kailangang alalahanin." Ngumiti ako sa kanya at niyakap siya.

"Salamat...

Venice."