The badboy and the nerd

Hoofdstuk 16

En zo gingen de dagen verder, ik kan het nog steeds niet geloven dat Max zo erg is veranderd. Maar ik moet er maar aan geloven. Mijn plan werkt te gemakkelijk, hij trapt er dik vet in. Ik heb Anna uiteindelijk alles verteld en ze helpt me gelukkig. Stap één gaat perfect, ik maak hem erg verwart maar op de een of andere manier vindt hij dat leuk. Prima. En dan stap twee.

Hij duwt me net als de vorige keer hard tegen een muurtje aan. "Eindelijk, hier heb ik al dagen naar verlangt" zegt hij met zijn verleidelijke stem. Ik moet mijn lach sterk tegenhouden, waardoor ik in mijn wang bijt. Ik kijk hem diep in  zijn ogen aan, hij verlamt er zowat door. Hij begint langzaam kusjes te geven in mijn nek, waardoor er kippenvel verschijnt over mijn hele lichaam. Damn Lizzy, stoppen. " eindelijk heb ik je in mijn macht" sist hij in mijn oor en bijt in mijn oorlel. De kippenvel wordt tien keer zo erg, ondertussen proef ik al het bloed in mijn mond. 1 ding wat ik absoluut haat, iemand die mij in zijn macht denkt te hebben. Het plezier en romance verdwijnt direct uit mijn ogen(niet dat ik van hem plezier heb, maar het idee dat ik hem zo eindelijk zijn verdiende loon kan geven), het enige wat je er nog in kan zien is een emotieloze blik. Kil. Zachtjes duw ik zijn hoofd naar achter voor mijn gezocht, hij kijkt naar mijn lippen. Met twee vingers onder zijn kin, duw ik hem omhoog waardoor hij recht in mijn emotieloze ogen kijkt. Ik breng mijn hoofd langzaam naar zijn oor. "Je bent alleen nog 1 ding vergeten" sis ik in zijn oor. Er ontstaat een enorme grijns op mijn lippen, ik kijk hem weer recht in zijn ogen aan. Verschillende dingen zie ik in zijn ogen, verbazing, verlieft, bang en een vleugje haat.

Bam. Mijn knie in zijn edele deel. Hij kijkt me geschrokken aan en er komt een vreselijke kreun uit zijn mond. Hij legt zijn handen op zijn edele deel voor bescherming. Hij stapt een paar stappen naar achter en valt op zijn knieën.

Hoezo karma? En ik grijns.

Ik loop naar hem toe en laat hem weer naar me kijken door zijn kin omhoog te tillen. Een paar tranen verlaten zijn ooghoeken. Jeejtje wat een watje. "Luister goed Max" sis ik naar hem. Nog een kreun verlaat zijn lippen. "Ik zal nooit op zo'n zielig geval als jou vallen en ik zal nooit in jou macht zijn. Ik zal nooit van jou gaan houden, ik houd enorm veel van Mike en dat kan jij niet veranderen" vurige ogen kijken me aan, maar ik negeer het. "Laat ons gewoon met rust, en als je nog 1 keer aan mij komt breek ik letterlijk al je botten. Begrepen?" sis ik boos naar hem. Een zucht verlaat zijn mond, en knikt dan. Ik laat zijn kin vallen, en hij valt dan neergeslagen op de grond van de pijn.

Als ik dan pas om me heen kijken zie ik diegene die ik absoluut niet wilde zien. Mike.

Reageer en stem!☺️