[Book 3] Mysteries of Jansport High School: The Syntax || WILL BE EDITED

Chapter 1*

Dumating na kami ni Dan sa harap ng room namin nang biglang... THUMP! Aw. My back. May tumulak sa akin. Ayun, napagbagsak ako. "Get out of the way. You're blocking the doorway," sabi ng isang serious-looking student na may kasamang anim na goons, two of which are girls. "Dude, leave him. Walang ginagawa yung tao," sabi nung isa niyang kasamang guy goon. "Ramdam ko nang walang magagawang tama itong tao," he said. Nanguna-nguna itong pumasok. Sumunod naman sila.

"Patay. Kaklase pa natin," sabi ni Dan. Tinayo niya ako. "Hui Cody De Roxas, my Nexus-before-normal-ngayon stepbrother, gising," paiyak na si Dan na nag-i-snap ng fingers. Hindi naman maalis sa mukha ko ang strict look ko. Nagising na rin ako into reality.

Pumasok na kami... pero pagpasok namin. Wala pang tao. Uh-oh. "Um Dan, I think we're in the wrong room." Lumabas kami pero the moment lumabas na kami... maingay na ang klase. Pumasok na bigla kami. Tumahimik na naman. And nobody's inside.

Sige, labas ulit. Maingay na ulit. "False Move!" Dan and I said. Pumasok na kami. Ayun, nandun na classmates namin. Grabe ah, pinapaasa ako na puro multo classmates ko. And I think I know who caused this. Sige, hanap na ulit ng seats.

Kakaupo pa lang namin, tumayo na si Dan, "Punta lang akong CR," sabi ni Dan. "Sama ako!" sabi ko. "Grabe. Mga five minutes lang naman akong mawawala, mapapatay ka na agad?" sabi ni Dan. Sabagay. At tsaka. Protected ako ng scythe ko na dumaan kay Kelvin na naging akin ulit.

May dumaan naman sa harap kong student. And I have an eerie feeling about him. "Oh sorry," sabi niya. Medyo foreigner. Okay, never mind. Back to doodlu=ing.

*Dan's POV*

Dumating na ako sa may pinto ng CR nang nakarinig ako sa loob. Ayoko man maging tsismoso o ano pero feeling ko si Cody tinutukoy eh. "Cody De Roxas is in the building," one said. "Oh yeah, he should be ready for double pain," the other said. "But what about his other comrade?" the first said. And the second replied, "We'll deal with him first."

Tumakbo ako pabalik ng room. Pero pagdating ko ay wala si Cody. "You looking for Cody? He's in the gymnasium," one of my classmates said. Tumakbo ako sa gym and Cody was there. Sitting by the bleachers. Holding his scythe. "Can't hide the scythe much longer?" I asked. He nodded with that sad look upon his face.

"Something wrong?" I asked sitting next to his side changing my arm's skin to diamonds. "May 'something' yung kaklase natin na pumasok eh," sagot ni Cody. "Yaan mo na, uso bullies sa campus na toh, ano ba?" tawa ko sa kanya. Tinaas na lang niya ang mga balikat niya, "Ewan."

Sige, titigan na lang kami dito. Bigla bang ginasgasan ni Cody ang braso kong dyamante. "Ui wag, authentic diamonds yan!" biglang bawi ko sa braso ko. Tinago na namin powers namin. Paalis na kami mula sa gym na biglang nag-flicker ang lights sa taas ng stage. Tiningnan namin ang control panel nung lights sa backstage.

Pagkabukas ni Cody ng pinto. "Wow. Someone hates wires," sabi ko watching all cut wires sparking one line after another. May shadow kaming napansin sa other side ng backstage. We sneakily walked towards it. "SYNTAXgene transplant," a computer voice said.

Sumilip kami sa kung anong nangyayari. May isang estudyanteng balot ang buong katawan (excluding the head) ng cable wires. Biglang may lumipat na papel sa mukha ko. PAK!

Nang matanggal ko na ang papel sa mukha ko, nawala na rin yung haywire na estudyante. "Cody?!" nawala na rin si Cody. Umikot na ako pabalik nang...

"Aw," a guy's voice said. "Oh sorry," I apologized. Teka, siya yung kaklase kong nagsabi kung nasaan si Cody. "Anong ginagawa mo dito?" tanong ko. "Student technical staff, and I must say... wow ah, mahaba-habang ayusan toh," he said offering me a handshake.