Pens and Papers (Creepypasta OC)

|5|

''Patronla konuşmadan önce sana şirket hakkında pek fazla bilgi veremeyiz ama-'' diye cümleye başlayan Kat'in sözünü Rachel kesti. ''Babamı boş ver şimdi. Silah kaçakçılığı yaparak geçinen bir şirket işte. Borsanın en iyisi. Sadakatin karşılığında uyuyacak bir yerin ve yemeklerin olur. Ne dersin?'' Leanne dikiz aynasına baktığında Rachel'ın sırıttığını gördü.

Bu pek iyi bir his oluşturmasa da yaşamaya devam edebilmek ve yazabilmek için birkaç şarta katlanamayacağı anlamına gelmiyordu.

Araba sonunda durduğunda, büyük bir deponun önündeydiler. Leanne arabadan çıkmadan önce kısa bir süreliğine etrafı inceledi. Fazla bir tehdit olmadığına karar verdiğinde dışarı çıktı.

Rachel ve Kat arabadan inip büyük metal depoya yürümeye başladılar. Duyduğu ani bir sesle irkilen Leanne'in eli kemerinde asılı lan bıçağa gitti. Fakat Leanne gürültünün kaynağını görünce bıçağını çekerek kendini utandırmadığına sevindi.

Kahverengi oldukça iri bir av köpeği arkasında ki küçük kızı sürükleyerek Rachel'a doğru koşuyordu. Köpeği tutmanın mantıksız olduğuna karar vermiş olacaktı ki küçük kız köpeğin tasmasını bıraktı. Arkasından onu çekiştiren güç kaybolunca bir anlığına bocalayan köpek kendini toparlayıp son hızla Rachel'ın üzerine atladı.

Bu kadar soğuk görünen bir kızdan böylesine sıcak bir kahkahanın çıkmasına şaşıran Leanne, köpeğin Rachel'ı yere serip heyecanla etrafında zıplayışını izledi.

Rachel ayağa kalkmaya çalışırken bir eliyle köpeğin suratını kendisininkinden uzaklaştırmaya çalıştı ancak başarısız olarak gülerek tekrar yere düştü. Bu hareketin köpeği daha fazla heyecanlandırmaktan başka bir işe yaramadığı açıkça belliydi ki metal deponun yakınından gelen "Chao dur!" komutuyla köpek taş kesilmiş gibi yerinde kalakaldı. Chao üzgün olduğunu belirten birkaç sesle komutu veren kişiye doğru yavaş yavaş yürümeye başladı.

Deponun girişi gibi görünen kapının önünde dikilen çocuk köpeği beklemeden içeriye girdi ve kapıyı açık bıraktı. Bu sırada Kat'in yardımıyla yerden kalkan Rachel'ın suratında az önceki gülümsemeden eser yoktu.

Herkesin içeriye girmesiyle birlikte az önce köpeği tutmaya çalışan küçük kız kapıyı arkalarından kapattı. Az önceki çocuk birkaç bilgisayarın arasında oturup büyük bir dikkatle onları inceliyordu. Olabildiğince grubun arkasında kalıp dikkat çekmemenin daha akıllıca olduğuna karar veren Leanne, deponun duvarlarını kaplayan çeşitli şeylerle ilgileniyormuş gibi yapmaya karar verdi.

"Neden bu kadar geç kaldınız?" diye sordu sarı saçlı çocuk buz gibi bir sesle. "Ve neden senin omzun kanıyor?" diye sordu Kat'i işaret ederek. "Lütfen bana tek sürekli müşterimizi öldürmediğinizi söyleyin." Genç adam sabrının taşmasına çok az kalmış gibi görünüyordu. Ve Leanne'in içerisinde bunun gerçekleşmesi olasılığının hiç iyiye işaret olmadığına dair bir his vardı.

Kat omzunu yeni fark ediyormuş gibi yaptı, "Bu mu?" diye sordu gergin bir kahkahayla. "Bunu yeni arkadaşımız yaptı, ufak bir sıyırık sadece önemli bir şey değil."

"Ufak bir sıyırık mı kız resmen bıçağı sap-" Rachel'ın sözünü onun ağzını kapatarak kesen Kat, "Bence Jamie'nin çok fazla ayrıntıya ihtiyacı yok ne dersin?" diyerek Rachel'ı susturdu.

"Yeni arkadaşınız?" diye sordu çocuk tek kaşını kaldırarak. Leanne o sırada bugün olanların kurgusuna nasıl katkıda bulunacağına dair kendi içinde ufak bir tartışmaya girmişti, konuşulanlardan en ufak bir fikri yoktu.

Kat'in onu bir kolundan yakalayıp Rachel ile aralarına almasıyla bütün düşünceleri balon gibi patladı ve tekrar gerçekliğe döndü. Soğuk metal depo, tek ışık kaynağı ise sarışın çocuğun tam ortalarında oturduğu bilgisayar ekranlarıydı.

Rachel oldukça heyecanlı bir şekilde konuşmaya başladı. "Göreve gitmeden önce her zaman yaptığımız gibi ara sokaklarda dolaşıyorduk ki ona rastladık!" İki eliyle Leanne'ı kendine daha da yaklaştırdı, bu ani yakınlık Leanne'de iğrenme hissi oluştursa da ne kadar çabalarsa çabalasın Rachel'ın ellerinden kurtulamıyordu.

"Ve onu buraya getirme sebebiniz?" diye sordu Jamie, Rachel'ın surat ifadesine göre yüzü tamamen duvar kadar ifadesizdi.

"Yeteneği var, Kat'e karşı hayatta kalmayı başarmayı geçtim, bıçaklamayı bile başardı." Leanne bir anlığında Jamie'nin yüzünde bir şaşkınlık ifadesinin dolaştığına yemin edebilirdi ancak öteki saniyede çocuğun suratı tekrar duvardan farksızdı.

Ona karşılık Kat'in suratı Leanne kadar tecrübesiz birine karşı yenildiğini yüksek sesle söylemesinden dolayı Rachel'a ne kadar kızdığını gösteriyordu.

"Neyse ne, bunları bana değil patrona anlatıyor olmanız gerekiyor." dedi Jamie ve onlar gelmeden önce başladığı işine geri döndü. Parmakları klavyenin üzerinde hızla dolaşırken çalışma masasının hemen üzerindeki kameranın kızın suratını yakalamış olmasını diledi.

Kayıtları açığında istediği gibi bir kanıt elde etmiş olmanın verdiği heyecanla gülümsedi Jamie. Patronun az sonra ondan isteyeceğini adı gibi bildiği için o söylemeden araştırmayı yapmak her zaman daha iyiydi.

Birkaç hamleden sonra kızla ilgili internet üzerindeki her türlü bilgi önüne serilirken bir kez daha tanıdık zafer duygusunun göğsünü kabartmasına izin verdi ve büyük bir dikkatle önüne gelen ilk belgeyi okumaya başladı.

'Hasta adı: Leanne Penalope Archer...'

Uzun bir aradan sonra bu kurguya dönmek uzun bir yolculuktan sonra eve geri dönmek gibi. Buradaki bütün karakterleri çok fazla özlemişim! Ve tabii buraya geri dönmemi sağlayan kişiyi şimdiye kadar hikayelerimi okuyanlar biliyor eheh Levye'm! Neyse ben her yere dağılmış kurguyu toparlamaya gidiyorum, herkese iyi okumalar!