Pens and Papers (Creepypasta OC)

|8|

Rachel, Leanne'i omuzlarından tutarak onu merdivenlerden daha hızlı inmeye zorladı. Can sıkıcı birkaç saniyenin ardından sağlı sollu kapıların uzandığı geniş bir koridorda duruyorlardı.

Rachel kemerinde asılı duran büyük anahtarlığı çıkartıp Leanne'in eline iki anahtar tutuşturdu. "Bu anahtar," dedi koridordaki kapıların birini açarken. "Senin odanın. Ve diğer anahtar dış kapının anahtarı, olur da Jamie sana kapıyı açmazsa diye."

Leanne oldukça boğucu görünen odaya göz gezdirdi. Kat yer altında olduğu için hiç pencere yoktu ve bu faktör odayı daha boğucu yapmaktan başka bir şey yapmıyordu. Bir çalışma masası ve karşısında yatak vardı. Çarşaflar neredeyse elli yıldır değiştirilmemiş gibi görünüyordu ve bunun yanında odaya derin bir nem ve küf kokusu hakimdi.

Eh, şimdilik işimi görür, diye düşündü Leanne çantalarını yatağına yığarken. "Bu arada herhalde sana burası hakkında kimseye bahsetmemen gerektiğini söylememize gerek yok?" dedi suratındaki alaycı ifadeyle.

"Bunun açıkça bir intihar olacağının farkındayım." diye yanıtladı Leanne büyük bir bıkkınlıkla. Rachel ikisi arasındaki gerilime bir son vermek için ağzını açmıştı ki Kat'in telefonu çaldı.

Kat sessizce hattın karşı tarafındaki kişiyi dinledi, bazen hafif bir sesle onayladı ve oldukça hızlı bir şekilde telefonu kapattı.

Rachel kaşları çatık bir şekilde cevap bekliyordu ki Kat aceleyle sandalyede asılı duran çantasını aldı ve hızlıca kapıya doğru yöneldi. Rachel hala şaşkın bir surat ifadesiyle onu izliyordu ki Kat kızın bileğini kavrayıp onu da peşi sıra sürükledi. Kapıyı kapatmadan önce "Sakın bir yere kaybolayım deme!" diye Leanne'a bağırdı ve geldiği gibi hızlıca gitti.

Çok fazla sorgulamamaya karar veren Leanne eşyalarını yerleştirmeye başladı. Hem zaten bitirmesi gereken koskocaman bir bölüm vardı ve onun elinde bu sefer oldukça iyi referanslar vardı.

Rachel bileğini kız arkadaşının elinden kurtardı ve sinirle konuşmaya başladı, "Bir açıklama yapana kadar bir yere gitmiyorum!"

Kat bıkkınlıkla iç çekti, onu asla o yere tekrar gitmeye zorlayamayacağını biliyordu. Sadece onu daha güvenli bir yere bırakmadan gitseydi bütün görev boyunca dikkat dağınıklığı ile savaşmak zorunda kalırdı. "Zaten sen benimle gelmiyorsun Rachel, sadece oldukça çabuk bir şekilde Jamie'nin yanına çıkmanı istiyorum o kadar."

Rachel şimdi birkaç dakika önce olduğundan daha kafası karışık görünüyordu. "Ne demek ben zaten gelmiyorum? Tekrar o cehenneme gitmeyi düşünmüyorsun herhalde!" Rachel ne kendisinin ne de Kat'in o çukura tekrar girmesini istemiyordu.

"Yapmam lazım. Senin için. Eğer burada bana karşılık vermeyi kesip bir kez olsun sorgulamada dediklerimi yapsaydın ve Jamie'nin yanına gitseydin sebebini öğrenirdin! Ve hedefim olması gereken yerinden yirmi dakikalık mesafede olmazdı!"

Rachel o anda anladı ki ne yaparsa yapsın Kat'i fikrinden vazgeçiremeyecekti. Kafa karışıklığı yavaşça solup giderken yerini kararlı ve korkutucu bir ifadeye bıraktı. Tam da Kat'in sevdiği türden.

"Tamam, git. Ama eğer o iğrenç çukurda ölecek olursan o mekânı tek parça halinde bırakmam."