The spell

3.Cheryl

Ένιωσε ένα δυνατό ηλεκτρικό τράνταγμα σε όλο της το σώμα. Μόλις συνήλθε λίγο από την έντονη ζαλάδα και τον αφόρητο πόνο, ξαναεπέστρεψε στα τωρινά γεγονότα. Αμέσως, με αυτό που αντίκρισε κόπηκε η μικρή ανάσα που είχε απομείνει στα πνευμόνια της. Ένιωσε να χάνει την επαφή με το περιβάλλον. Αμέσως δάκρυα κύλησαν στα μάτια της.

- Όχι...Όχι, ΟΧΙ!!!!! Ήταν το μόνο που μπόρεσε να πει, πριν ξεσπάσει σε δυνατούς λυγμούς.

Η αδερφή της.
Πέρασε η αδερφή της.

Η μητέρα της την έσφιξε στην αγκαλιά της, καθώς και εκείνη μη μπορώντας να κρατηθεί ξέσπασε σε κλάμα. Ο πατέρας τους, προσπαθώντας να κρύψει όλα τα συναισθήματα που τον έπνιγαν μέσα του, έμεινε ακίνητος, με κενό βλέμμα. Πόναγε. Η Cheryl το γνώριζε καλά αυτό. Όλοι τους πονούσαν εκείνη την στιγμή. Η κακία που έπρεπε να δείχνουν, δεν μπόρεσε να κρατήσει τα συναισθήματα που κατέκλυσαν την ψυχή τους.

Δεν θα το άντεχαν αυτό. Η Jessica, είχε ζήσει μόνο 14 χρόνια! Δεν το άξιζε αυτό. Δεν αξίζει να πεθάνει έτσι!!! Σκεφτόταν από μέσα της η Cheryl.

- ΦΕΡΤΕ ΤΗΝ ΠΙΣΩ, ΕΙΝΑΙ ΠΑΡΑΜΟΝΟ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΚΟΡΙΤΣΙ, ΠΑΡΤΕ ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΗΣ!!!! φώναζε η Cheryl, αλλά κανείς δεν έδινε σημασία.

Ορμούσε συνέχεια πάνω στο διάφανο τείχος. Ένιωθε ξανά τον ίδιο πόνο στο σώμα της, όμως δεν την ένοιαζε. Ήθελε την αδελφή της πίσω, ήταν η μόνη που δεν έπρεπε να το ζήσει αυτό. Είναι παραμόνο ενα αθώο κορίτσι, πρέπει να ζήσει!

- Δεν με ακούτε που σας μιλάω; Πάρτε εμενα! Δεν της αξίζει όλο αυτό!!! Μα δεν έχετε καρδιά μέσα σας; Πατέρα κάνε κάτι!!!! φοναξε και τον κοίταζε με μάτια που ικέτευαν για βοήθεια.

Εκείνος πήρε ένα βλέμμα απογοήτευσης. Ήξερε ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για όλο αυτό που συνέβαινε. Όσο έβλεπε την Jessica να περπατάει και να φτάνει όλο και πιο κοντά στην άλλη άκρη, ένιωθε ότι είναι υπεύθυνος για όλα αυτά. Έπρεπε να είχε βρει έναν τρόπο, για να σώσει την οικογένειά του από αυτή την επώδυνη κατάσταση. Όμως τώρα, είχε απογοητεύσει την οικογένειά του, ειδικά την Cherryl. Η κόρη του πάει να θυσιαστεί στον εχθρό και αυτός είναι ανίκανος να κάνει οτιδήποτε. Ένα κύμα οργής τον διαπέρασε. Ήξερε πως θα έπαιρνε εκδίκηση για όλα αυτά.

Όλα τα βλέμματα ήταν πάνω στην οικογένειά τους. Τους κοιτούσαν με ανέκφραστα πρόσωπα, και κάποιοι έδειχναν μια λύπηση. Η Cheryl ένιωθε οργή. Πως γίνεται κάνεις να μην νοιαζόταν; Γιατί οι "καλοί" δεν μπορούσαν να κάνουν μια εξαίρεση αυτή την φορά;

- Εσείς δεν υποτίθεται πως είστε οι "καλοί" της υπόθεσης; Εσείς δεν υποτίθεται πως είστε αγνοί και καλοί και αγαπάτε και δεν πληγώνετε ο ένας τον άλλο; Δεν υποτίθεται πως πάντα κάνετε το σωστό, ότι συνέπειες και να έχει; Πως αυτό είναι το σωστό; Πως είναι σωστό ένα μικρό αθώο κορίτσι που δεν έχει κάνει τίποτα κακό στη ζωή της, να πεθάνει; Πως το δικαιολογείτε; Λέτε πως αφού προέρχεται από εδώ, είναι ένα σατανικό πλάσμα, ένα τέρας, που πρέπει να πεθάνει. Δεν είναι όμως. Είναι μόνο ένα μικρό κορίτσι, που δεν θα πείραζε ποτέ ούτε μυρμήγκι. Είναι γλυκιά και καλή και αγνή. Και σίγουρα καλύτερη από όλους σας.

Αυτά τα λόγια απευθύνονταν με πίκρα στο βασίλειο στην άλλη πλευρά της γέφυρας. Κανείς όμως από καμία πλευρά δεν τις απάντησε. Απτόητη συνέχισε να προσπαθεί να περάσει το τείχος.

Από τις τόσες φορές που το σώμα της είχε υποστεί αυτά τα χτυπήματα ηλεκτρισμού και του μεγάλου σοκ που μεσολάβησε ένιωθε να χάνει τις αισθήσεις της. Αμέσως, η μητέρα της έτρεξε και την έπιασε από την μεση για να μη πέσει. Το τελευταίο πράγμα που είδε πριν κλείσει τα μάτια της, ήταν η αδερφή της να περπατάει στην γέφυρα. Η Jessica γύρισε και την κοίταξε, με ενα βλεμα που ζητούσε βοήθεια. Αυτό ήταν το χειρότερο απ'όλα για την Cheryl. Ήξερε πως δεν θα την ξαναέβλεπε ποτέ και ήθελε να την βοηθήσει. Αλλά δεν μπορούσε. Κανείς δεν μπορούσε.

Hello again!! Λοιπόν, αυτό το κεφάλαιο προγραμματίζαμε να το ανεβάσουμε αύριο, αλλά το τελειώσαμε νωριτερα😊 Ελπίζουμε να σας άρεσε και θα μας βοηθούσε πολύ να μας το δείχνατε με ενα vote ή σχόλιο.

Επίσης θελετε το επομενο part, να είναι pov της Jessicca ή του Derek; Πειτε μας την γνωμη σας στα σχόλια.

Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο!!!♡

( για όσους αναρωτιέστε γιατί μιλάμε στον πληθυντικό, είμαστε 2 που γράφουμε την ιστορία😉)