Jimin ile hayal et smut (+18)

Grubun umudu aslında en umutsuzuymuş...

Dışarıda anlamsızca,dikkatsizce yürüyordun. Hiç bişey umrunda değildi, sadece uzaklaşmak istiyordun. Telefonun durmadan çalıyordu, durmadan mesajlar geliyordu. Bi anda ekranda annem arıyor... yazısını görünce durdun. B-beni merak mı etmişti? Deyip çocuksu bi heyecanla açmıştın ancak duyduğun ses Jimin'e aitti. Bi anda bağırarak telefonu hızlıca yere attın. Annen seni merak etmemişti! Seul'un dar sokaklarında yürüyordun. Bağırmaya başladın
Sen: NEDEN!? NEDEN HERKES GİDİYOR!? SEVMİŞKEN, SEVİLMEYE MUHTAÇKEN NEDEN!? -fısıltıyla- sevgiye muhtaç bir aptalım.
Dediğinde boğazına bir yumru oturmuştu. Zor nefes alıyordun, bi anda dizin üstü yere düştün.
Sen: -fısıltıyla- Ben sevgiye muhtaç bir aptalım.
Gözünden yaşlar akmaya başladı. Etrafı aydınlatan loş sokak lambasının ışığı gözüne takılmıştı, sadece sokak lambasına bakıyordun. Sanki sende öyle parlamak istiyordun. Bi anda yanında bi araba durdu. Bu kişi Hoseok'tu. Arabadan inmişti ve senin yanına bağdaş kurarak oturmuştu. Ne sen ona bakıyordun, ne o sana. Bi anda parmağını kaldırdı ve yüzüne bakmadan
Hoseok: Bak şurada bir yıldız var, en çok parlayan -başka bi yeri gösterip- bak şurdada bi ev var.
Hoseok biraz susmuştu.Çok yıkık dökük bir evdi. Tekrar dudağını aralamıştı.
Hoseok: Ordaki evde annemle seçmiştik o yıldızı. Seçtikten sadece 2 gün sonra annemin öldüğü haberi geldi.
Hoseok'un gözlerinden bir kaç damla akmıştı ancak çocuksu bi sevinçle konuşmaya devam etti
Hoseok: Tabii o zamanlar küçüğüm ölüm ne bilmiyorum, bana annen hep yanında olacak dediler. Sevinmiştim çünkü eskiden ev işleriyle uğraştığında yanımda olamazdı. -bi anda sesi zorla büyümüş bir çocuğun sesine döndü- Ama büyüdüm ve artık ölüm ne biliyorum. -bana dönerek- Meğerse benim annem artık hiç yanımda olmayacakmış.
Gözlerinden bir sürü yaş akmaya başladı ve bir kaç hıçkırık. Ona sarılmıştım çünkü yeni yeni fark ediyorum grubun umudu en umutsuz üyeymiş, grubun neşesi en neşesiz üyeymiş...