Küllüğüme düşen küllerin her birini bir sıkıntıyla çırptım bu akşam hayatında değer verdiğin insanların üzgün olması seni içten içe bitiriyomuş abi derdine derman olamayınca ellerin boş kalınca gözlerin de boş boş dalıyor uzaklara...
Bi yerlerde üzgün olduğunu bilmek onu gülümsetmek istesende başaramamak bir damla gözyaşına bedel gözlerimde .Silmek bile zor geliyor yanaklarımdan süzülürken acı versin ve dudağımda bitsin istiyorum.
Değer verdiklerimin yanlış yapmasınıda istemem onları çıkmaz sokağa sürükleyen kararlarına saygı duymamıda beklemesinler belki üzerim ama sonuç olarak bana dua edeceklerini bilmek onları,zorla olsa dahi doğruya itmeyide hayat öğretti bana.Dinlenilmiyorsam abi zorlamaya gerek yok diye düşünemedim hiç ,bilmiyorum karşı taraf ne düşünür ; iki farklı düşünce var hakkımda birincisi :
Egoistliğimdir yani sadece yaptırmak istediğim için yaptırırım sevdiklerime dediğimi ve ben bu özelliğimin olmadığına eminim ikincisi ise ;
Beni gerçekten tanıyan insanların koyduğu teşhistirki bn sevdiklerime zarar gelsin istemem düşüncesidir abi hakkımda bunu diyenler çok haklı ve bni gerçek tanıyan insanların koyduğu teşhisdir .
