Geç kalınmış veya erken yazılmış bir yazı değil bu okudukların. Tam zamanında yazıldılar ve sen okurken tam zamanında okunmuş olacaklar.
Sevgi ne kutsal bir şeyse öylece saklandılar tüm gerçek kişilerden ve yine öylece burada kalmaya devam edecekler.
Hayat öyle değişken ki, iki sevda arasında bir yalnızlık yaşatmıyor bazılarımıza.
Birlikteyken ki mutlulukları hatırlatmak için bir şey söylememe gerek olmadığını sanıyordum, insanların ne kadarda unutkan olduklarını öğrendim.
Değer verdiğim şeyleri paha biçilmez sanıyordum, kendime verilen değerimin birimlerle nasılda alaşağı olacağını öğrendim.
Kısacası güçlendim, tek başıma nasıl ayakta durulacağını öğrendim. Başarı için ne büyük bedel ödendiğini.. İnsanlar gördüm bir bitkiden farksız; doğan, yaşayan ve ölen. Tohumlar gördüm rüzgarlarla koparılıp götürülen.. Ümitler gördüm içerideki dallarda olduklarından hemen dibine düşebilen.
Senden rica etmiştim, defalarca kez, onlarca.. Tek bir şans. Bir kez, ilk kez, son kez.. Aslında hiçbir zaman başka şansımız olmadığını öğrendim.
"O Son Şansı Bir Başkasına Değil Kendinize Verin"
"Bedel Ödemekten Korkmayın"
