Dağınık odam
Keder çarşafıyla örtülü yatağım
Acıyla boğulmuş yastığım
Birkaç damla gözyaşı üstünde
Oturuyorum Loş ışıklı masamda
Sayfaları karalamak için
Kirpiklerim ıslak
Küçük ayna karşımda
Gözyaşımın yanaklarımdan süzülmesini dinliyorum
Dudağımda bitmesini
Canım yana yana izliyorum
Kontrol edemiyorum hissizliğimi
Kabul etmiyor
Bu halimi
İçimdeki mahkeme
Duvarlar ördüm kendime
Dil bahçemdeki gülleri
Şiir bahçeme
Kitap aralıklarıyla ektim
Mızmız bir bahçıvanım
Girmesin bahçeme kimse
Toplamasınlar
Meyve veren ağacımdan elmamı .
Beklediğim umut kapısı
İnsanlar tarafından açılması mümkün
Umutsuzluğa kapılıyorum önünde
Karar: hayallerime sürgün
"Bir Umut Hayallere Açılan Kapıdır"
