Frenemy's

Hs. 4

Pov Alice

Ik hoor een bel en ik loop naar beneden. Ik hoor allemaal kinderen lachen om me heen en ik voel je eigenlijk een beetje eenzaam. Nee! Niet zo denken. Je krijgt vanzelf nieuwe vrienden, spreek ik mijzelf streng toe. Terwijl ik naar de aula loop, zie ik veel verschillende deuren. Hoe ga ik dit allemaal onthouden? Vraag ik mijzelf af. Ik volg allemaal kinderen een grote deur door de aula in. In de aula zie ik allemaal bordjes staan, en ik volg de bordjes voor de eerste klas. Er komt een man op het podium staan en hij vertelt een heel verhaal over de geschiedenis van de school. Heel saai! Dan gaat klas voor klas iedereen weg. Uiteindelijk blijven alle eerste klassers over. Hij vertelt ons hoe leuk hij het vind om weer zoveel aanmeldingen te hebben. Ik voel iemand achter me op mijn rug tikken. Ik kijk achterom en zie een meisje. Ze komt naast me zitten en ze vraagt 'in welke kamer zit jij?'. 'ik zit in kamer 80' zeg ik. 'OMYGOSH wat toevallig! Ik ook!' zegt ze met een grijns op haar gezicht. Het klikt eigenlijk meteen al en we hebben de grootste lol. Uiteindelijk vraagt de man (die de directeur blijkt te zijn) wie allemaal al weet wie zijn kamergenoot is. Lachend steken Eline en ik onze vingers op. Er zijn ongeveer nog 4 andere mensen die hun vingers opsteken. De directeur (meneer van der Hoop) vraagt wie wil weten wie zijn kamergenoot is. Er steekt een meisje haar vinger op. Meneer van der Hoop vraagt haar naam en haar kamer nummer. Een ander meisje roept dat zij ook in kamer 89 zit en ze gaan bij elkaar zitten. Zo gaat het nog een tijdje door. 

Als iedereen uiteindelijk weet wie zijn kamergenoot is, komt er een mevrouw naar voren gelopen. Ze ziet er jong uit. Zij is dus een mentor. Er worden allemaal namen genoemd en de kinderen lopen het podium op. Eline en ik worden beide niet genoemd. een jonge man stapt nu naar voren en noemt allemaal kinderen op. Mijn naam uiteindelijk ook. Ik zit dus in klas 1b en tot mijn grote vreugde zit Eline daar ook in. We lopen naar een rustige plek in de aula. Er wordt ons van alles verteld over de regels, het gebouw zelf, het terrein en de lessen. 'nou, ik ben meneer Loorst en ik geef Engels. Ook ben ik jullie mentor en kan je altijd naar mij toekomen als er wat is. Ik hoor het graag als er problemen zijn. Morgen veracht ik jullie het eerste uur, om acht uur, in lokaal 58b. Dat is in hetzelfde gebouw als jullie kamers.  Morgen krijgen jullie je hele rooster en je boeken. De regels spreken voor zich. Hier is nog een blaadje om ze te onthouden. Rosewood kostschool is een hele grote school. Je komt er vanzelf wel achter waar alles is en in de eerste week worden de leraren niet boos als je te laat komt. Verder mag je niet zonder toestemming buiten het hek komen. Nu mogen jullie naar je kamer en kan je gezellig elkaar leren kennen. Je mag ook naar buiten of het gebouw een beetje verkennen. Om zes uur gaan we weer eten en verwacht ik dat jullie je handen hebben gewassen en netjes aan tafel zitten. Zijn er verder nog vragen?' niemand steekt zijn vinger op. 'oké, dat was het dan. Ga maar even wat voor jezelf doen.'

Eline en ik kijken elkaar aan en we staan op. We hebben al elkaar 'ontmoet' dus we besluiten om niet naar onze kamer te gaan. Eerst lopen we wat rond in het gebouw en daarna gaan we naar buiten. Buiten is het heel rustig. We lopen wat rond op het terrein en we hebben een goede boom gevonden om in te klimmen. Ik zie twee meisje naar buiten lopen, arm in arm. Één van de meisjes kijkt mij heel arrogant aan en ik kijk snel weg. Ze lopen gelukkig de andere kant op. Ik schrik me rot als we opeens een bel horen. We kijken op de klok en we zien dat het al 5 voor 6 is. SHIT! Denk ik in mijzelf. We klimmen snel uit de boom en we haasten ons naar binnen. Binnen wassen we snel onze handen en we komen als één van de laatste aan tafel.