You Famous? Never [✔️].

¤¤4¤¤

Άνοιξα την εξώπορτα του σπιτιού και βγήκαμε έξω.

Μπροστά περπατούσε η Άλι και εγω την ακολουθούσα προσπαθώντας να συγκρατήσω τα δάκρυα που κυλούσαν ανεξέλεγκτα από τα μάτια μου.

Απλά προσπαθούσα να μην ξεσπάσω σε κλάματα με λυγμούς στον δρόμο που περνούσαν οι περαστικοί.

Είχα χαμηλώσει το κεφάλι μου και προχωρούσα πίσω από την Άλι.

"Φτάσαμε" είπε και άνοιξε την πόρτα του σπιτιού της.

Την ακολούθησα και μπήκα μέσα στο σπίτι 'εξερευνώντας' με τα μάτια μου τον χώρο.

"Οι γονείς σου δεν θα έχουν πρόβλημα να μείνω εδ-"

"Δεν έχω γονείς" είπε και ένιωσα την καρδιά μου να 'σφίγγεται'.

"Πώς?" την ρώτησα και άρχισα να κλαίω περισσότερο.

"Κάτσε στον καναπέ θα σου εξηγήσω τα πάντα" είπε και πήγα να κάτσω δίπλα της.

"Μεγάλωσα σε ορφανοτροφείο. Οι γονείς μου με παράτησαν από όταν ήμουν μικρή. Δεν άντεχα να ήμουν κλεισμένη εκεί μέσα. Ένιωθα να πνίγομαι. Γνώρισα έναν πολύ καλό δικηγόρο και με πολλή προσπάθεια με έβγαλε από εκεί.  Φρόντισε να πάρω ένα αρκετά μεγάλο χρηματικό ποσό ώστε να μπορέσω να ζήσω μονή μου. Όταν βγήκα από εκεί θέλησα να πάω να βρω τους γονείς μου... Να δω γιατί με παράτησαν εκεί μεσα τόσα χρόνια. Όμως όταν πήγα στο σπίτι όπου έμεναν... Το είχαν ήδη αγοράσει άλλοι. Τους ρώτησα αν ξέρουν που βρίσκονται οι γονείς μου και εκείνοι μου είπαν πως πέθαναν σε αεροπορικό δυστύχημα" ολοκλήρωσε και σκούπισε μερικά δάκρυα από το πρόσωπό της.

"Λυπάμαι πολύ" της είπα και την αγκάλιασα.

"Δεν χρειάζεται να λυπάσαι. Το έχω ξεπεράσει ήδη. Έχω μάθει να ζω με αυτό".

"Άλι και οι δυο ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν το έχεις ξεπεράσει.  Ακόμα σε στοιχειώνει το γεγονός ότι δεν τους γνώρισες ποτέ. Κανένας δεν μπορεί να το ξεπεράσει αυτό. Όσος χρόνος και να περάσει. Το να σε διώχνουν οι ίδιοι σου οι γονείς είναι κάτι που δεν μπορείς να ξεπεράσεις. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φορέσεις ένα ψεύτικο χαμόγελο και να λες σε όλους: 'Είμαι καλά' ενώ στην πραγματικότητα είσαι κατεστραμμένη. Απλά προσπαθείς να μην το δείχνεις έξω." είπε και η Άλι με κοιτούσε θλιμμένη.

"Έχεις δίκιο" είπε.

"Πότε δεν έχω?" της είπα και γελάσαμε και οι δύο.