หลังผ่านการอาบน้ำอย่างยากลำบากเพราะความปวดร้าวตามร่างกาย ไหนจะรอยถลอกเวลาโดนน้ำก็แสบใช่เล่น ผมส่องกระจกหันซ้ายหันขวามองหน้าตัวเอง ลองแตะดูก็ต้องแอบซี้ดปากด้วยความเจ็บหน้าผมบวมช้ำเขียวเป็นรอยยาวมายันเกือบถึงคางสภาพอย่างนี้ดูแล้วกว่าจะหายคงไม่ต่ำกว่าอาทิตย์แน่ แล้วพรุ่งนี้ผมจะไปทำงานได้ยังไง ไหนจะเรื่องลางานอีกในเมื่อโทรศัพท์มือถือก็ไม่มี
สุดท้ายคิดไปก็เท่านั้นได้แต่ส่ายหน้าเซ็งๆ คล้องผ้าขนหนูไว้ที่คอและเดินออกจากห้องน้ำ เเต่ผมก็ต้องตกใจจนสะดุ้งเมื่อเห็นเจ้าของห้องยืนรออยู่ที่หน้าห้องน้ำ โผล่มาทำไมว่ะตกใจหมด
"พี่จะนอนฝั่งไหนก็นอนนะ จะหลับก่อนก็ได้แต่กินยาก่อน ผมจัดไว้ให้แล้วที่โต๊ะข้างเตียง"
ผมมองตามมือของเจ้าของห้อง ไปที่ยาที่ข้างหัวเตียงและเดินสวนผมเข้าห้องน้ำไป ก่อนจะเดินมาหยุดมองยาที่ถูกจัดวางอย่างดีด้วยความแปลกใจเล็กน้อย หน้าตาก็ดูเป็นเด็กวัยรุ่นเถื่อนๆ แต่กลับจัดยาใส่แก้วใบเล็กและน้ำวางเคียงกันได้อย่างเรียบร้อยเลยแฮะ ไอ้หมอนี่ดูเป็นคนมีระเบียบเรียบร้อยดีกว่าผมซะอีก
หลังกินยาเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนทันที นอนคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยบวกกับที่นอนกลิ่นหอมๆ น่าจะร้านซักรีดร้านเดียวกับผมทำให้ตาเริ่มปรือเพราะกลิ่นคุ้นเคย จนเริ่มเข้าสู่ห้วงนิทราไปในที่สุด ช่วงเวลาที่ผมรู้สึกกำลังจะหลับลึกแว็บนึงในความรู้สึกผมกลับรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวบนเตียงของคนข้างๆ แต่เพราะสังขารผมไม่ไหวแล้วจึงทำได้แค่เพียงพึมพำในลำคอไป
"ขอบคุณ..."
แม้จะได้ยินเสียงตอบกลับแว่วมาลางๆ ไม่ชัดนักก็ตาม
"ครับ ฝันดีนะครับ พี่แก่น"
ผมไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าไหร่ ได้แต่พยายามปรือตาขึ้นเมื่อกำลังสัมผัสถึงความเย็นจากผ้าชุบน้ำ ที่ถูกปาดไปตามร่างกายจนเหมือนจะสะดุ้งตื่น เสียงหอบหายใจของผมในเวลานี้ทั้งถี่ทั้งรัวเหมือนกับว่าสูดลมหายใจเข้าไปเท่าไหร่ก็ไม่เต็มสักปอดสักที มันแสบคอและเจ็บไปหมด ยิ่งบวกกับร่างกายที่ปวดร้าวไปทั้งตัว ก็ยิ่งทำให้ผมไม่สามารถขยับร่างกายได้อย่างใจคิดเข้าไปอีก
ESTÁS LEYENDO
Talk to me ถ้ารักผมก็บอก(yaoi)
Romanceผมมันพวกปากเเข็งซึนเเละมึน ไม่เคยชอบใครเเละรักใครง่ายๆ เเต่กลับต้องมาเเพ้ทางไอ้เด็กมหาลัย ปีสองจอมตื้อข้างห้อง ไม่จริงน่าา ผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะโว้ย!!!
