Again [ Baekhyun ]

Chapter 8: A day with SHINee

Chapter 8: A day with SHINee

~Ange’s POV~

 -___-

o____-

-_____o

-_______-

o______o

>_______<

O_______O

Urghh…… Anong oras na….? Kinuha ko yung phone ko sa side table.

O____O

12:30 na ng madaling araw?!!!!! SHOOT!

Tatayo na sana ako ng biglang may naramdaman akong mabigat na nakapatong sakin. Tinignan ko yung kanan ko at nakita ko si Taemin na nakayakap sakin habang tulog.

ANONG GINAGAWA NITO SA KAMA KO?!

“HOY LEE TAEMIN!” sigaw ko at tinulak siya. Sa sobrang lakas ng tulak ko, nalaglag siya sa kama.

*BLAG*

“Ugh…” wika niya at umupo habang hinihimas yung ulo niya na unang nalaglag. “Baby naman ih….”

“BA NAMAN KASE TAEMIN! SABI KO SAYO NA AYOKONG MATULOG TAYONG DALAWA SA IISANG KAMA!” sigaw ko sa kanya. Humikab naman siya.

“Hindi naman tayo gagawa ng milagro ah..” reklamo niya.

“YAH!” inis kong sigaw.

“Ito na! Sorry po~” lambing niya.

“Bakit ka ba natulog dito sa kama ko?” tanong ko. Tumayo siya at ihiniga niya ang ulo niya sa kandungan ko.

“Narinig kita kasi kanina na binanggit mo yung pangalan ko~ Ang sweet mo baby kaya ayun natulog ako dito~ Hehe~” malambing niyang sabi.

“Talaga?”

“Yup~ Ang cute mo nga nung sinabi mo yung pangalan ko eh~” dagdag niya. “Tsaka~ Ang daya mo baby! Sabi ko sayo kakain tayo sa labas pero tinulugan mo ko!” wika niya at nagpout.

AY OO NGA PALA!

“Sorry baby! >.< Inantok kasi ako kaya natulog ako eh! Akala ko gigisingin mo ako eh!” pagpapaumanhin ko. Ngumiti naman siya habang nakapikit.

“Okay lang. Bukas nalang tayo kumain sa labas~” sabi niya.

“Sorry talaga!!! >.<” paulit kong wika. Pinat niya yung ulo ko.

“Okay lang baby~ Sama ka nalang sakin bukas sa rehearsal ko~” sagot niya.

“Pwede ba?” tanong ko.

“Oo naman! Sasabihin ko nalang kay manager. Tsaka, kilala mo si Krystal right?”

“Yup. Yung sabi mong kaibigan ko.”

“Trainee siya dun kaya kilala ka nila.”

“Talaga?”

“Yup. Ang kaso, wala na si Krystal dun kasi umalis siya.”

“Bakit naman?”

“Hm.. Wala ring may alam eh. Basta, umalis nalang daw siya bigla.”

“Ah… ganun ba…” tumango ako.

“Nga pala baby… Sumasakit parin ba ulo mo?” tanong niya.