Het ijs Op

F O U R

Tobias en ik zitten tegenover elkaar op mijn bed. Met tussen ons in het pak bestogne koeken.

'Maar waar het verhaal nu op neer komt is dat mijn ouders weer eens een meningsverschil hebben met mijn broers en dat niet echt zachte meningsverschillen zijn. Dus ik heb een slaap plek nodig voor vanavond.' Eindigt Tobias zijn verhaal. 'Alleen als dat kan natuurlijk.' Zegt hij er vlug achteraan, waneer hij mijn moeilijke blik ziet.

'Ik zou het echt geen probleem vinden als je hier blijft slapen, maar mijn moeder heeft nog nooit van je gehoord. Ze gaat dat echt niet toe laten.' Antwoord ik teleurgesteld.

'Je vader dan?' Vraagt Tobias hoopvol. 'Die is inderdaad makkelijker om te praten.' Zeg ik met een halve glimlach.

'Plus dat ik overtuigende krachten heb. Als ik jou was zou ik maar alvast een matras gaan zoeken.' Zegt Tobias lachend.

'Oké klinkt als een goed plan. Laten we pap naar boven komen of gaan wij naar beneden?' Ik stop de overgebleven koeken terug ik het pak om die vervolgens in het laatje van m'n bureau te schuiven.

'Je zij toch dat ze Vegas aan het uitlaten waren? We kunnen gewoon beneden op de bank gaan zitten en dan vragen ze wel wie ik ben.'

We lopen de trap af en gaan op de bank zitten.

Tobias doet net of hij thuis is, voeten op het krukje, arm over de leuning. Hij heeft nog net niet een fles bier vast en is aan het zappen tussen de talloze voetbal zenders.

Gelukkig. Ik hoef niet zo'n man.

'Daar zal je ze hebben.' Zeg ik wanneer ik de deur hoor dicht slaan. Ik zet de tv iets harder en ga zo relaxed mogelijk zitten.

Zo relaxed ben ik niet ook al heb ik in m'n hoofd al vaak zat herhaalt wat ik wil gaan zeggen.

Hoe kan je relaxed zijn als zo'n stuk als Tobias straks naast je op een matras in je kamer ligt, alleen maar om te slapen natuurlijk, wat dacht jij dan? Gadver.

Of door je ouders het huis uitgetrapt wordt.

'Brandon ben je in de kamer?' Onderbreekt mam m'n gesprek met mezelf.

'Ja. De koffie is al gezet.' Roep ik terug. 'Dankje schat.'

'Weet je wie we net tegen kwamen? Ginny en ze zei dat,' onder het gerateld blijkt mam door te hebben dat er nog iemand op de bank zit. 'O, hoi ik ben Claar de moeder van Brandon.' Zegt ze en steekt een hand uit naar Tobias.

'Aangenaam kennis te maken mevrouw Gray. Ik ben Tobias een vriend van school.' Geeft Tobias vriendelijk als antwoord.

Wat is hij toch ook een goede jongen.

'O, Brandon heeft nog nooit iets over je gezegd.' 'Hij is nieuw en ik dacht dat het wel leuk was om een keer af te spreken.' Bemoei ik me er mee. 'Dat is zeker goed van je Bran, maar ga dan lekker naar boven daar heb je geen last van papa en mij.' 'Yes.' Ik sta op van de bank en loop naar de gang.

Nu komt het moeilijke gedeelde, vol met puppy ogen en smeek betuigingen, maar fase één is goed gelukt.

'Ga jij maar alvast ik moet nog even naar de wc.' Zeg ik tegen Tobias en zie dat hij probeert serieus naar boven te lopen. Ik loop de andere kant van de kamer op naar de wc.

Pissen is moeilijk als je zenuwachtig bent.

Zodra ik klaar ben loop ik weer door de kamer en stop achter pap en mam. 'Mam ik had nog een klein vraagje. Tobias vertelde net dat zijn thuis situatie niet altijd even fijn is en dat het nu dus veiliger is dat hij even niet thuis komt. Zou hij hier kunnen slapen vanavond? Vrijdag had hij een blauw oog.' Zeg ik iets te snel.