Het ijs Op

N I N E

'Jongens, het is kwart voor acht, komen jullie naar beneden?' Schreeuwt mam vanaf beneden. 'Hmpf.' Geven we als antwoord.

'Goodmorning slaapkop.' Klikt Tobias' ochtendstem door de kamer. 'Morge.' Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kijk naar het silhouet van Tobias, die ondertussen de gordijnen open doet.

'Eigenlijk zijn wij de meest slechte combinatie ooit. Jij bent ontzettend vrolijk 's ochtends en ik gewoon totaal niet.' Mompel ik. 'Tja, jij bent de enigste die daar wat aan kan doen of niet?' Krijg ik als antwoord terug. 'Hmpf.' Snuif ik. 'Lekker antwoord Bran.' Ik ga op de rand van het bed zitten. 'Jij bent lekker dus zeur niet.' 'Oeh la la la.' Hij draait zich om. 'Shut up!' 'Doe eens even lief tegen je vriendje.' Lacht hij.

'O ik weet al wel wat jou op kan vrolijkten.' zegt Tobias. 'O ja wat dan?' Tobias loop naar me toen en gaat naast me op bed zitten. Hij trekt me tegen zich aan en geeft me een knuffel. Daarna drukt hij langzaam allemaal kusjes in m'n nek. 'Zo klaar. Nu naar beneden ik heb trek.'

Tobias loopt de kamer uit en ik hoor de trap kraken.

'Goedemorgen mevrouw Grey. Sorry ik bedoel: goedemorgen Claar.' 'Morge Tobias.'

Een kleine glimlach ontstaat op mijn gezicht. Het bakje waar mijn enthousiasme zit is 's ochtends meestal leeg, tot het moment dat mam een onwijs lekker ontbijt neerzet. Met een onwijs heerlijk ontbijt bedoel ik brood met een hele hoop hagelslag. Maar nu is het bakje aan het overstromen. Wat voor positief effect Tobias wel niet heeft op mensen. Voornamelijk op mij.

Ik besluit om ook maar naar beneden te gaan. 'Morge mam.' Ik loop naar het aanrecht, zet de waterkoker aan en wil brood uit de mand pakken. 'Staat al in de koelkast.' 'Ach wat ben je toch ook een scheetje To.' Ik loop naar de koelkast en pak m'n brood er uit.

'Wat zit je nu te kijken mam?'
'Scheetje? Serieus?' 'Kom op we zijn gewoon vrienden die een beetje grapjes maken.' 'Laten we dat zo houden ook.' 'Wat bedoel je?' Ondertussen heb ik thee gepakt en ga naast Tobias zitten. 'Oeh dubbele laag boter. Hoe wist je dat?' 'Tja ik weet alles?' Lacht Tobias. Daarna belanden we in een stilte waar mam me telkens vreemde blikken geeft.

'Oeih, is het al zo laat? Ik moet me nog klaarmaken.' Ik prop vlug m'n brood naar binnen en vlucht de keuken uit. Weg van de ongemakkelijke stilte.

Ik weet dat mam gelovig is en dus praktische gezien niks van homo's wil weten. Dat word een verrassing. Ik moet noodzakelijk eens na gaan denken over een big comimg out.

'Bran, ben je bijna klaar we moeten gaan.' 'Ik kan m'n sport broek niet vinden!' 'Hoeveelste uur heb je gym?' 'Het vierde.' 'Je mag die van mij wel lenen.' 'Thanks gast.' 'No problemo sweetheart.'

Ik loop naar de schuur haal m'n fiets van het slot en rij, met Tobias achterop, weg. 'Doei mam.' 'Veel plezier jullie.'

'Weet je, ik zit een beetje in de knoop met die opmerking van je moeder. En je zei ook dat we vrienden waren. Dat zei je hopelijk toch gewoon om vragen te voorkomen?' 'Ja, mijn moeder is nogal gelovig en ik weet niet hoe ze er op zou reageren,' Ik sla af en ga bij de kruising staan waar ik altijd afspreek met Ginny. 'Ik heb ook nog niks gezegd omdat ik het aan iedereen tegelijk wil vertellen. Enig idee hoe?' 'Hebben jullie binnenkort een familiedag of zo?' 'Met Halloween is meestal iedereen er.' 'Nou top moment, ga verkleed als regenboog.' 'Wie gaat verkleed als regenboog?'  Ginny is aan komen fietsen en stopt naast ons. 'Hoi Bran, hoi Tobias.' 'Hoi Ginny.' Zegen we tegelijk terug. Ik kijk Tobias aan en ik voel m'n wangen blozen. 'Jullie zijn echt heel schattig samen, maar krijg ik nog antwoord op m'n vraag?' 'Aangezien je het toch wel half doorhad kan ik het wel vertellen ook. Tenminste als jij het er mee eens bent To?' 'Tja, het moet toch ooit.' Antwoord hij. 'Nee maar serieus als je het niet wil doe ik het niet.' 'Oh my God! Jullie zijn zo cute samen.' 'Ik heb het idee dat we niks meer hoeven te vertellen.' 'Ik wil alles horen. Maar eerst even dit.' Ginny loopt naar me toe en likt m'n wang. 'Waar de Fack slaat dat nou weer op?' 'Nu kan ik zeggen dat ik de regenboog heb geproefd.' 'Wauw. Serieus?' 'Ja, maar gefeliciteerd guys.'

'Beloof je het om aan niemand anders te vertellen.' Ondertussen zijn we al bijna bij school. 'Zolang jullie dat niet willen vertel ik niks. Ook niet aan Zack.' 'De Zack?' Vraagt Tobias. Ik begin te lachen en zeg: 'Ja To de Zack.' 'Wat heb ik gemist rondom Zackie.' 'Dat jij hem gewoon verkering moet vragen.' 'Ik heb Stijn weet je nog.' 'Stijn? Wie the hack is Stijn?' 'Zoals jullie zeggen: die gast uit havo vijf.' 'O hij. Misschien moeten wij even vertellen dat dromen niet echt zijn.' 'Bij deze, dromen zijn niet echt,' maakt Tobias mijn zin af. 'je moet hem zo wel even aanwijzen hoor.' 'Tuurlijk, tuurlijk.' 'O kijk daar heb je Zack al.' Ik zet mijn fiets in het fietsenrek en loop naar Zack toe, Ginny staat er al. 'What's up Bran.' 'Morge.' 'Wat zien jullie er allemaal vrolijk uit man, niet normaal. Ginny heeft die havo 5 gast eindelijk wat tegen je gezegd?' 'Nope, jammer genoeg niet.' 'Houden zo.' 'Bran, hoe heet die vriend van je ook al weer?' Fluistert Zack. 'Tobias, hoezo?' 'Hé Tobias gave schoenen.' 'Thanks,' Ik kijk Tobias aan en zie een rode gloed op zijn wangen. 'Brandon heeft ze uitgezocht.' 'Ik wist niet dat jij zo'n goede smaak had.' 'Schandalig Zack.' Antwoord ik lachend.

De bel gaat en we lopen naar binnen. 'Nou ik zie je zo in de pauze wel weer he.' 'Yes, see ya'll.' 'Doei.' Zeggen Ginny en Zack ik koor.

'Oké Brandon nu ben je van mij.' Ik zit al op m'n plek in het scheikunde lokaal wanneer Zack aan komt zetten. 'Hoezo?' 'Nou gewoon wat hebben jullie gisteren allemaal uitgespookt. Je hebt een permanente glimlach van oor tot oor op je hoofd.' 'Mens kan ik helemaal niks doen zonder dat iemand het merkt?' 'Kennelijk niet.' 'Jongens waar zijn jullie boeken, we zijn al begonnen.' Mevrouw Drenth kijkt ons met een ijzeren blik aan.  'Uh, ja sorry mevrouw.' Mompel ik. 'Zelfs nu zit die lach nog op je gezicht.' Fluistert Zack. 'Ik weet het ook niet hoor.' Ik weet het maar al te goed. Ik weet alleen niet hoe Zack hier op reageert.  

'Brandon lees jij even verder?' 'Uh, waar zijn we?' 'Kom op Brandon dit is nu al de tweede keer dat je niet oplet. Wil je vertellen waar je aan zit te denken?' 'Als het niet hoeft doe ik het liever niet.' 'Het is Tobias hè?' Fluistert Zack. 'Kom op waarom hebben jullie altijd alles door?' 'Dat is dus een ja.' Met een voldaan gezicht gaat Zack verder met zijn werk. 'Nou komt er nog wat van?' 'Nee sorry mevrouw dit is privé en dat hou ik graag zo ook.' 'We zijn bij paragraaf twee punt vier.' Ik blader naar de goede bladzijde en begin te lezen.

'Oké dan mogen jullie nu in tweetallen het proefje op bladzijde vijfenveertig gaan doen.' 'Samen?' 'Tuurlijk, ik ga echt niet met een van die andere sukkels.' Ja onze scheikunde klas bestaat voornamelijk uit de "sukkels" van havo 4. Ik zie Sandra onze kant op komen lopen. 'Hey, zullen we een keer samen?' Vraagt ze. 'Ik ga al met Zack.' 'Verrassend.' Ze draait zich om en loopt met een belachelijk loopje weg. 'Raar.' Mompel ik.

'Hier heb je je bril en lapjas.' 'Nee moeten we dat ding serieus aan? Nu lijk ik net op een marsmannetje.' 'Serieus gast je begint je steeds meer te gedragen alsof je gay bent.' Volslagen kijk ik Zack aan. 'Sorry, ik bedoelde het niet zo hard. Het is toch wel zo. Jij en Tobias.' 'Ja dat is zo.' Ik knoop m'n jas dicht en pak de benodigdheden. 'Je hebt gelijk. Je lijkt echt op een marsmannetje.