Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Na die muur en die waterbak. Kwam ik bij laag gespannen prikkeldraden over een modderig parcours. De bedoeling was eronder door te kruipen. Dus dat deed ik en zo eindigde ik aan de ander kant met minder haar op mijn hoofd en een flinke schram op mijn elleboog.
Aan het einde zat een jongen verstrikt in het prikkeldraad.
'Hey, lukt het?'vroeg ik.
'Ik ben al een kwartier bezig', zie die, 'maar ik geloof dat ik er schot in zit.'
'Kom ik help je,' zei ik. Er was toch geen instructeur in de buurt want je mocht elkaar niet helpen. Behalve als je als team meedeed zoals de cadets.
'Oh als je wilt graag,' zei hij, 'Ik kwam vast te zitten omdat ik mijn kont omhoog deed.' Hij lachte erbij, hij had zijn humor nog niet verloren. Ik hielp hem uit het prikkeldraad, de broekspijp van zijn joggingbroek scheurde aan flarden. Hij scheurde het stuk eraf en daardoor kwam een broekpijp nu tot zijn knie maar hij was nu wel vrij van het prikkeldraad. 'Dank je,' zei die, we renden samen verder. Nou ja renden? Sloften.
We liepen over een lage heuvel maar het voelde alsof ik de Everest beklom, mijn benen waren zwaar van alle inspanning. Mega spierpijn wachtte me morgen.
Samen kwamen we over de finish. Ik had steken in mijn zij en hield mijn hand er tegen aan. De lucht aan de horizon was wel prachtig met de ondergaande zon.
'Jullie zijn de laatste,' zei de instructeur.
'Nee,' hijgde ik, 'er ligt nog iemand bij de schuine klimmuur.'
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
