deel 8 last goodbye's

72 9 2
                                    

Er waren maar weinig mensen die ik op moest bellen om te zeggen dat ik naar outerspace vertrok, alleen mijn baan en mijn huur opzeggen en mijn zus bellen en dat was het dan

Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.

Er waren maar weinig mensen die ik op moest bellen om te zeggen dat ik naar outerspace vertrok, alleen mijn baan en mijn huur opzeggen en mijn zus bellen en dat was het dan. Mijn ouders leefden niet meer.

Mijn zus Ziandra reageerde niet bijster enthousiast, ' Wat ben je crazy ofzo, je weet toch dat de Nautilus nooit is teruggekomen. Wil je soms door aliens worden verslonden?'

Nee het was niet echt een opbeurend gesprek. Al had ze wel een beetje gelijk want ik had een formulier moeten ondertekenen waarin ik aangaf akkoord te gaan en op de hoogte te zijn van alle risico's en dat Epicurus niet aansprakelijk was.

Mijn vriendin zou ik het pas op het laatst vertellen want het zou alleen maar dienen als voer voor haar gossiplijn. Misschien dat de afhaalchinees of de pizzaplace het zonde vonden zo een goede klant te moeten missen maar verder zou niemand hier in tranen uitbarsten. En zeker niet mijn ex. Hij had het druk met zijn nieuwe vlam.

Dus toen ik hem met haar zag lopen op de shoppingplaza dook ik snel een winkel in, ik had geen zin in een sentimenteel goodbey, nou sentimenteel van mijn kant dan. Hij oogde happy aan haar zij. Zij gaf hem wat hij wilde, ik had er weer eens als een plank bij gelegen tijdens de seks. Zij zag er niet uit als een pussover. Kerels zeiden altijd dat ze een lieve meid wilde, maar eindigde steevast met een bitch. De lieve sullige meid bleef met niets achter.

Hoe meer ik erover nadacht hoe beter ik het vond. Een paar jaar op een spaceship dienen en dan zou ik bij terugkomst met die ervaring een betere baan kunnen krijgen. Hier op aarde was elke dag een herhaling van de vorige, ik zat vast in een ditch, er moest iets gebeuren. En in de liefde schoot het ook niet op, ik trok steeds dezelfde kerels aan. Die vreemd gingen en dan beloofde ze met hondenogen dat ze het niet meer zouden doen. En nam ik ze weer terug. Elke keer trapte ik er weer in. Misschien zou ver weg van hier meer geluk hebben. Ik was net 23 geworden, het kon nog.

The pillow queen and the stone butchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu