Mukaddes Hanım'ın henüz yirmili yaşlarda, karnı burnundayken ettiği beddua dönüp dolaşıp kendini bulmuş, Mülayim Bey'in de başına büyük bela olmuştu. Adnan'dan sonra yeni bir bebeğin dünyaya gelecek olması belkide ilk defa onlar için hayat şartları...
Yorum yapmayı unutmayın! Ve ayrıca aşağıdaki hesapları dilerseniz takip edebilir, ekleyebilirsiniz... Teşekkürler... 🐈🌼💙
●Multimedyadaki şarkı Bilal Belaver'e gelsin.😌●
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Baba, vurma yahu! Koskacaman adam oldu. Yapma, lütfen.'' Abidin, babasıyla birlikte gittiği karakoldan çıkarken Bilal'e karşı şiddeti üstlenen babasını sakinleştirmeye çalışıyordu. ''Ayıp.''
''Ayıp mı? Onun yaptığı ne? Boyum kadar oldu hala arkasını ben topluyorum bu herifin!'' Mülayim Bey'i bile çileden çıkaran Bilal belli ki fazlasıyla suçluydu. Ya da öyle sanılıyordu... ''Ne işin var senin mafya adamlarıyla?'' Bir tokat daha yerleştirmek üzereyken Abidin yine araya girdi. ''Sana ne? Bırak, kim ne yaparsa yapsın!''
Bilal boğazını temizleyerek konuştu. ''Ben susacağım, sen susacaksın, ya sonra? Baba, böyle adamlar temizlenmedikçe dünya güzel bir yer olmayacak.''
Abidin atıldı. ''Adamı teyze zaten haşlayıp temizlemiş. Daha ne olsun?'' Bilal kıkırdadı.
Babaları Abidin'in ensesine de bir tokat geçirince ikisi de sus pus oldular.
''Sana mı kaldı? Bu ülkenin polisi, askeri, bilmem nesi yok mu? Git şikayet et, bildir. Onlar ilgilensin!'' Haklıydı aslında. Gerekli yere iletmeyi her seferinde akıl etmeyi başarabilseydi eğer tüm bunlar yaşanmayacaktı. Ama yine de Bilal kötü bir şey yapmak istememişti. Bunda bir hem fikir olalım... ''Madem öyle öğretmen olacağına polis olsaydın ya, bre ahmak!'' Bilal içten içe kendini strese soksa da edindiği mesleği seviyordu. Hoş, onu da yanlışlıkla edinmişti ya, neyse... ''Gerçi sen ülkeyi ayağa kaldırır, yine bir sakatlık çıkarırdın. Böyle de öğrencilerine yazık oluyor ama...''
Abidin kardeşini korumak için yine atıldı. ''Abartma, baba. Bilal'in kötü bir amacı yok.''
''Biliyorum, oğlum. Onun amacı beni annesinin yanına göndermek. Kanser edecek beni, kanser!''
Mülayim Bey onları geride bırakarak hızlı yürümeye başladığında Bilal kocaman yutkundu. Annesinin ölümünü hatırladığında içi hep acırdı. Onun yerine ölmüş olmayı isterdi. Bu da öyle anlardan biriydi. Abidin halini fark ettiğinde omzuna dokundu. ''Endişelendi.'' dedi Bilal'in de ona bakmasını beklerken. ''Başına bir şey gelmesinden korkuyor. Bu son olsun, Bilal.'' Bilal onu başıyla onayladıktan sonra abisi Abidin yanından ayrıldı.
Hastanede ayılmasının ardından karakola götürülen Bilal ifadesi alındıktan sonra serbest bırakıldı. Osman Bey yanmanın derdine düşmüşken hapishane yollarının göründüğünden habersizdi. Adamları ise ifadeleri alındıktan sonra tutuklanıp nezarethaneye atıldı. Kahraman teyzeye gelirsek, çiçekli pijamalarına kavuşup evine gönderildi. Hayat hikayesini karakol polislerine anlatan teyzeyi evine bırakmak pek kolay olmamıştı.
