Please Lie and say... YE S

His Name

Naka-dress ako kasi dadating na sina mommy at may bwisita daw na kasama haha. Ano pa kaya ang pwedeng gawin? Magme-make up pa ba ako?

Haha. Kailan ba ako nagbalak na mag-make up? Sapilitan naman ang pag-make up sakin eh. Kailangan pa ma-block mail ni mom haha

"Deya buhay ka pa ba dyan?"

Oops. Nandyan na siguro sila. I wonder kung sino ang bitbit nina mom. Ayaw sabihin ni Kuya eh. Baliw lang? Kailangan surprise? Haha.

"Matagal ka pa ba dyan?"

"5 minutes na lang!"

I wasted my time projecting at my mirror. I know I'm pretty but I'm weary. Saktong 5 minutes ako lumabas

nakaka 5 steps pa lang ako sa hagdan nang may maalala ako. Bumalik ako sa room ko at kumuha ng doll shoes sa shoe rack ko. Binitbit ko lang yun at nagmadaling bumaba sa living room.

Nakatitig silang lahat sakin. Nagtaas ng kilay si mom at tumingin sa paa ko. Napangiwi ako at sinuot ang sapatos.

Well... all I can see right now aside my parents and Kuya are a couple, I presume na ka-age nina mom. They both gorgeous and smiling sweetly at me so I smile back. Right after them is a sinfully drop-dead gorgeous male at my age.

Who are they?

We all sit but the young man my age never break eye contact with me. I feel conscious at his unbreakable gaze his dark grey eyes giving me.

"Well... Since my daughter's here. Why don't we start the business?" my mom said excitedly

Business? And since when I belong to their business?

Katabi ko si Kuya na seryoso. Gusto ko syang pagtawanan kaso may nag-uusap. Siniko ko sya sa tagiliran para pansinin nya ako. Nakikinig kasi sya maigi eh wala akong maintindihan sa sinasabi nila at ayokong makinig.

"... as I was saying... matagal na ang arrangement na ito at sa wakas ay matutupad na..."

"May natirang isang kutsara ng cake dun sa refrigerator. Kainin mo para di ka maparusahan"

"Kuya!" I said at hinampas sya

"What is it, honey?" sabi ni dad na mahal na mahal ako. Haha

"Ahm... Nauuhaw ako. Kukuha lang ako ng tubig sa ref..."

"Pwede mong tawagin si manang"

"No need  mom. I can do it. Saka... m-may kukunin din ako sa kusina"

Yeah. I can't pass being a liar.

I did not wait for their word and I dash to the kitchen, my favorite place. Agad kong kinuha yung isang kutsarang cake sa ref -_-"

Parang baliw si Kuya. Ewan ko kung sinadya nya o normal lang sa kanya ang pagkabaliw. Haha. Mag-iwan ba daw ng cake na isang kutsara na lang?

"Excuse me?"

Napaharap ako sa kanya. Ang lalaking hindi ko alam ang pangalan. Well, I do talk to strangers kaya kakausapin  ko sya. "Yes?"

Wait. Eh kung ipakain ko na lang sa kanya tong cake na hawak ko? Ayaw ko rin naman ng strawberry eh.Haha

"Wala ka bang reaction sa pinag-uusapan nila? No violent reaction?"

"Hahaha! Eh hindi naman ako nakikinig eh! And wala akong pakialam sa business nila "

"Deya, dear?"

Nataranta ako sa papalapit na boses ni Mom kaya naman agad kong pinasok sa bibig nya yung cake. Nagulat pa nga sya pero ngumiti lang ako at nag-peace sign. Pinainom ko naman sya ng tubig para di mabulunan. Haha.

Ang awkward ng position namin pagdating mga tao sa living room kanina. Si Dad, yung Dad nya, pati si Kuya nakangisi. Masyado kasi kaming magkadikit. Lumayo naman ako agad sa kanya at binaba yung baso sa kitchen counter. Napahiya ako dun ah. Haha.

"Taking care of my son, dear? Haha "

"Hindi naman paka kami mahihirapan eh."

"My daughter's really sweet. She can take care of your son."

"Psh. Not a good idea."

Nagtinginan kami kay Kuya. Then umalis na sya. Humingi naman agad ng pasensya si Dad sa behaviour nya na nginitian lang ng mag-asawa bago kami bumalik sa pwesto namin.

Di naman makatingin sakin yung lalaking di ko alam ang pangalan. Feeling guilty tuloy ako. Na-misinterpret kasi kami kanina.

"Oh. I forgot to introduce ny friends, honey. Deya, baby?" I glance at my mom. "Meet your Tita Aimee and your Tito Ricky." I smile and gave them a peck on their cheeks.

"And of course, Jayson Nick Alvarez, their son. He's their only son."

Okay. Mabait ako kaya di ko sinabing 'So what, Mom? Kuya's your only son too'

"H-hi. Good to see you."Nick siguro nickname nya?

Napapangiti ako kasi kung ano yung expression nya pagbaba ko, ganun pa rin. Blangko.

"I'm glad to finally meet you, Yannie."

Yannie!? No one calls me 'Yannie' everyone calls me 'Deya'

Ngumiti ako nang pilit kahit gustong gusto ko na i-stretch yung muka nyang walang emosyon. Bakit ba binigyan nya ako ng ibang pangalan?

Enough, Deya. Para namang hindi nasarapan yung tenga mo pagkasambit nya ng 'Yannie'?

All right, all right. Iba yung boses nya pagkasambit ng pangalan ko kaya hahayaan ko na sya. I'll just enjoy the music while it lasts.

"Since magkakilala na sila..."

"By names."

Nakakuha si Kuya ng masamang tingin galing kay Mom kaya nanahimik sya. Haha. Lahat talaga matatakot kay Mom. Ayaw nya kasing pinapangunahan sya eh. Hayaan nyo na lang.

******

Mababait naman sina Tito Ricky saka si Tita Aimee. Kaya naman ako ang naghatid sa kanila sa gate nung pauwi na sila. Sinaltik kasi si Mom kaya nag-usap sila ni Kuya, kasama si Dad.

Nakarinig ako ng sigawan nung papasok na ako sa kwarto ko kaya naman sinundan ko ang tunog at dinala ako sa tapat ng pinto ni Kuya na katabi lang ng akin. Nilapit ko tenga ko dun para marinig ang galit na boses ni Mom...

"....We know you're against with it, Denver! But will you at least show some respect? That's all I ask from you."

Napangiti ako sa last sentence ni Mommy. Naalala ko kasi yung Phantom of The Opera. Kinanta yun sa tuktok nung naghabulan sila. Haha

Pero wait lang. Galit pala si mother dear. Hehe.

"Ayoko namang mangyari yun!"

Lalo kong dinikit katawan ko pero isa pala iyong malaking pagkakamali dahil medyo bukas pala yung pinto kaya gulat ang lahat. Ngumiti ako ng alanganin.

"Peeking around!?"

"Maybe?"