Etraf çok karanlık,ve çok korkuyorum kalbim sanki ağzımdan çıkacaktı ve midem yaşadığım heyecandan dolayı bulanıyor. Ve ses çıkarmamak için elimden geleni yapıyorum herhangi bir çıt sesi bile herşeyi bitirebilir. Odama son kez göz gezdirdim herhangi önemli bir şeyimi unutum diye her şey tamamdı. Yavaşça kapı kolunu aşağı doğru indirdim, ilk önce kafamı kapıdan dışarı uzattım kimse yoktu küçük adımlarla odamdan çıktım, koridorda ilerleyip merdivenin başına geldim sessizce aşağı inmeye başladım kafama sağa ve sola çevirdim kimse yoktu, küçük ama telaşlı adımlarla aşağı indim, evin çıkış kapısını yavaşça açtım az önce odamda yaptığım gibi ilk önce kafamı uzattım sadece bahçe kapısında duran güvenlikçi vardı. Hemen arka tarafa gitmek için sessizce arkaya döndüm. Arka tarafa geçtim çimenleri üstünden geçip çıkış kapısına yöneldim kapıyı açmak için elimi uzatımı fakat kapı kilitliydi. Tekrar arkamı döndüm kimse yoktu. Kapıya baktım ve tek çarenin kapıdan atlayıp kaçmak olduğunu anladım. Sesizce arka cebimdeki telefonu çantama kattım fermuarı büyük bir özenle kapatım. Sessizce kapıya tırmandım kapını diğer tarafına geçince aşağı baktım çok yüksekti ayağımı bir yere yerleştirmek için yer aradım fakat yoktu tek çare aşşağı atlamaktı. Aşşağıya tekrar baktım başka çarem olmadığı için aşşağıya atladım. Ağzımdan bir ah çıktı ayak bileğim çok acıdı hemen kendimi toplayıp ayağa kalktım ve koşmaya başladım sağ ayak bileğim acıdığı için biraz seke seke yürüdüm. Evden uzaklaştığımı anladığımda durdum. Arkama tekrar baktım kimse yoktu ve evet şimdi emindim özgürdüm. Bitmişti herşey, herşey geride kalmıştı artık özgürdüm.
