"Ah yavaş ol" acıyo yaklaşık yarım saattir boynumdaki yaraya pansuman yapıyor yada yapmaya çalışıyo, daha doğrusmp u ben izin vermiyorum çünkü çok acıtıyor. Ama artık sinirlenmeye başlıyordu gözlerinden anlıyodum.
"Kızım dursana yerinde"
"Acıtıyosun ama"
Dedim ona masum masum bakarak. Oda bana ters ters baktı,
"Ya bırak ben yaparım diyorum."
Yine bana ters baktığında artık susmaya karar verdim. Pamuğu yine yaraya bastırdığında 'ah' diyerek kafamı geriye çektim, eliyle başımı destekledi, o sırada daha çok yaklaştı,sıcak nefesi dudaklarıma çarpınca ona baktım, gözlerini kısmış dikkatle yaramı temizliyodu. Nedenini bilmediğim bi şekilde kalbim hızlandı, sonra gözlerimi kapatım biraz daha bekledikten sonra bitirdiğini anlayıp gözlerimi açtım, gözlerimi açtığımda oda bana bakıyodu.
"Bitti mi?"
"Bitti"
Gözlerimin içine bakarak kalktı ve odadan çıktı,arkasından ona bakakalmıştım, buda neydi böyle, bu kalp atışıda neydi, aman sanki hergün biri yaranı temizliyoda, kim olsa heyecanlanır.
Odama geçip yatağıma uzandım, kendimi uykunun kollarını bırakacaktım ki içeriden bir ses geldi ama o kadar uykum vardı ki uyumaya karar verdim.
...1 saat sonra...
Uyku mahmurluğuyla gözümü açtım, etrafıma baktım, içeriden ses gelmiyordu evde kimse yoktu heralde, ayağa kalktım ve kapıya doğru ilerledim kapının kolunu aşağı indirdim, salona baktım kimse yoktu son bi kez kimsenin olmadığından emin olmak için 'Koray' diye seslendim cevap gelmeyince evde olmadığını anladım, salona gidip koltuğa yayılarak oturdum, şimdiden sıkılmıştım evde neden bir televizyon yoktuki, Koray telefonumuda almıştı, odama gitmek için kalktığımda bi ses duydum, böyle kapıyı kapatma sesi Koray gelmiştir diye dış kapıya baktım Koray yoktu zaten ses bu kapıdan çıkamazdı içerideki oda kapısından gelmişti salondan çıkıp koridorda ilerledim sesin kaynağını bulmak için benim odamın yanındaki odadan geliyordu ses yani Koray kalıyordu orada yine Koray'ın gelebileceğini düşünüp 'Koray' diye seslendim, ses gelmedi ne yani şimdi içeride hırsızmı vardı, kalbim söylediğim kelimeyle sanki hızlı atmıyomuşta dahada hızlı atmaya başladı, ah ne yapıcam şimdi.
İçeri girmeliyidim evet, evet içeri girmesem ne olduğunu bilemem, kapının kolunu tuttum son bir defa emin olup kapı kolunu aşşağı indirdim, kapıyı açtığımda gördüğüm manzarayla şok oldum ağzım yarım açık saçma bir halde olduğumun farkındaydım. Koray çıplaktı yani altında sadece üstünden düşecekmiş gibi duran havlu vardı. Ne yapacağımı bilmeyerek gözlerimi elimle kapattım ama iki parmağımın arasından hala bakıyodum içimden kendime bi küfür savurdum.
Ah salak kafam. Ama ben hala Koray'ın yüzüne bakamıyorum çünkü taş gibi vücudundan ayıramıyodum baklava değil taş mübarek. Ahh ben ne diyorum şuan gerçekten saçmalıyorum kafamı kaldırıp gözlerine baktığımda, sırıtarak bana bakıyodu
"Şey özür dilerim ben sandımki hırsız taş gibi, şeyi yani duvar şey yapmış yani duvar kırmış girmiş şey ettim sonrada şey gördüm sonrada seni çıplak gördüm şey ben şey yapiyim çıkıyim sen rahat rahat giyin."
Ahh biri bana yardım edebilirmi ya da ben direk ölüyim ben, ne saçmalıyom ben ya şuan gerçekten çok kötü saçmalıyorum gerçekten, biri beni kurtarsın.
Ama ben hala kendimi alamıyodum o kaslı vücudundan. Kafamı kaldırıp yüzüne baktım elinde boxerı vardı yüzüm bi kat daha kızardı. Bence ben domatesden kara lahanaya dönüşmeden çıkıyim .
"Şey ozaman ben gidiyorum"
Niye sırıtıyordu ki. En son çıkmayı akıl edip odadan çıktım ve koşa koşa odaya gittim. Kafamı çevirip aynaya baktığımda ne halde olduğumu gördüm. Rezil oldum kahretsin. Yatağa uzanıp ters döndüm ve yastığı başıma bastırdım. O an aklıma geldikçe dahada kızarıyordum.
