Neydi Engel Aşka

Hastane

Uzun zamandır yazmıyodum. Ara vermiştim ama artık yeniden dönüp yazmak istiyorum bu bölüm kötü olmuş olabilir :/ 

Yorumlarınızı belirtirseniz sevinirim..

İYİ OKUMALAR :D



Ayaz

Onurla sabaha kadar içip sızmıştık. Yanımda duran Onur'un telefonu çalmaya başlamıştı ben zar zor gözümü açıp ekrana bakmıştım."Herşeyim Arıyorr"yazısını gördüğümde onur'a " kalk lan hande arıyor" diye dürtmüştüm ama hiçbir uyanma belirtisi yoktu. Bu sefer yastığı kafasından çektiğimde "5 dakika daha aşkım"diye sayıklıyodu.
Sehbadaki sürahiye uzanıp kafasından aşağı boşalttığımda "hassiktir" diye birden sıçradı bikaç saniye de ayılmıştı.En iyi uyandırma taktiği.
"Napıyon lan.Böylemi uyandırılır lan insan a-" dediğinde "Hande arıyor aç istersen" diyip telefonu fırlattım havada yakalayıp "Hayatım" diye açmıştı telefonu karşıyı dinledikten sonra bana baktı.

"Hande sakin ol aşkım ne hastanesi?" diye ayağı kalktığında bende ayağı kalktım. Bişey oldu.Birisine bişey olmuş. "Ne tamam Hande sakin ol hangi hastane" dediğinde kasılmıştı bütün vücudum.
Onur'un yanına gidip "Kim hastanede.Miray'a bişey mi olmuş dediğimde kolunu tutmuştum Onur'un telefonu cebine attığında oda omzumu tutup "sakin ol Miray kaza geçirmiş"dedikten sonra bedenimin kaskatı kesildiğini anlamıştım."Sakin ol Ayaz diye vurduğunda kendime gelmiştim. Koşarak evden çıkarken "Beklee" diye bi ses duymuştum aldırmadan hızla arabaya atladığımda anahtarı deliğe sokmak için uğraşıyordum ama titreyen ellerim buna engel oluyordu.Ellerimi yumruk yapıp, gözlerimi sımsıkı kapatıp açtığımda yanağıma düşen gözyaşlarımın arasında hızlıca arabayı çalıştırdım.Onur'un yanıma bindiğini duyduğumda motora birden yüklendim tekerlekler birkaç saniye boşa döndükten sonra araba hızla öne atıldı. .Hızlıca hastaneye sürerken bütün bedenimi kaybetme korkusu sardı. Daha herşey için çok erkendi.Kimse onu benden alamaz ölüm bile...

Hastaneye geldiğimde hızla arabadan inip acile doğru koşmaya başladım.Ambulansın sesini duyduğumda oraya doğru gittim.Sedyeyi çıkaran sağlık göevlileri iteklerken sedyeyi tutmuş meleğime bakıyordum yüzü gözü kanlanmış şekilde sedyede yatıyordu.Hareket etmeden.

Sezsizce."Kalk" dediğimde sesim okadar güçsüz çıkmıştıki kendime lanet ettim. Beni duymassa kalkamazdı ki. "Kalk diyorum sana..Lütfen kalk. Beni bırakma" dediğimde  Onur beni çekmeye çalışıyordu ama ben onun herzaman soğuk olan elini tutup "beni bırakmıcaksın söz verdin." diye bağırdığımda doktorun beni çekmeye çalıştığını hissediyordum. ama hiçkimsenin gücü yetmez beni ondan uzaklaştırmaya..

Başucuna eğilip "Gözlerini aç.." dediğimde gözümden süzülen yaşlar.Meleğimin yüzüne düşüp yüzündeki kana karışıyordu. 

"Gözlerini aç..Seni seviyorum.Lütfen" diye yalvardığımda bacaklarımın titrediğini hissediyordum.Hiç kıpırdamıyordu. Nefes bile almıyordu.İçimde uzun zamandır hissetmediğim duyguları hisssediyordum.Acizlik,korku...

"Beyefendi çekilin!" diyen doktora "İyi mi?" diye bağırdığımda bu sefer sedyeyi iteklemeye çalışırken engel oldum "Size iyi mi!" dediğimde iyi şeyler söylemesi için kendimi inandırmak için bu sefer "Size soruyorum.Cevap verin!" dediğimde "Yolu açın beyefendi!Çekilin! Hastayı kaybediyoruz"dediğini işittim.
Uğuldayan kulaklarım dediğini idrak etmek için çaba sarfediyordu yerin ayaklarımın altından kayarken hissettiğim şey sadece Kaybetme korkusuydu bu sefer kaybedeceğimi biliyordum.Kalbime milyonlarca hançer saplanmış gibi hissederken.Onu benden yavaşça uzaklaştırıyorlardı,yine ayrılıyorduk.Elleri avuçlarımın içinden kayarken kendimi yere bıraktım. Beni çeken karanlığa. 

Miray'dan

Klasik bir bip sesi kulaklarımı doldurduğunda garip bir yankı uyandırdı.Neredeyse günlerdir bilincim kapalı bir şekilde bu sesi dinledim.Bir de yüzümde hissettiğim tatlı nefes.Arada bir geliyor ve yüzüme çarpıyor.