Neydi Engel Aşka

Kaza..

Bölüm çok kısa oldu.Diğer bölüm daha uzun olacak yorumlarınızı ve votlarınızı bekliyorum.

İyi okumalarrr :)




Berk

3 Gündür doğru düzgün gözüme uyku girmemişti.Ne yediğim yemekten zevk almıştım nede uykudan.

Son ameliyatımı da bitirdikten sonra kendimi sonunda hastaneden dışarı atabilmiştim.Evime gitmek için garaja inip arabama atlamıştım bile,biran önce eve gidip uyumak istiyordum.

Gaza biraz daha köklendikten sonra uykumun bastırdığını hissetmiştim.Gözlerimi açık tutmak için büyük çabalar sarfediyordum.En iyisi biraz daha basmaktı.Hızımı biraz daha arttırmıştım ki gözümü yine zar zor açılırken  ilerde bi kız görmüştüm.Yolda öylece durmuş bekliyordu.Sellektör yaptığımda beni farketmişti ama çekilmiyordu

Hemen kendime gelip  frene bastığımda aramızda 200 metre kadar mesafe olduğunu gördüm ama çok geçti çarptığımı hissetmiştim.Büyük bir gürültü duyduğumda gözlerimi açmaya çalıştım ama olmadı.

Hande'den

Miray'ı arıyordum ve açmıyordu.Üst üste yaşadığımız bu kadar olaydan sonra kendini toplaması için,kendi kafasını toplaması için ona zaman tanımıştım ama açmıyordu telefonunu, Onur Ayaz'ın yanına gittiğinden,Miray'ın ayaz'la birlikte olma ihtimali çok düşüktü.Kendine bişey yapmış olma ihtimali aklıma gelince aramaya devam ettim ama telefonu kapalıydı.Şimdiye kadar yaklaşık 8 tane sesli mesaj bırakmıştım ve hala cevap yoktu.Onur'a söz vermiştim ama Miray'ında herşeyi bilmmeye hakkı vardı.Herşeyi ben anlatmıcam ama susup oturmamıda kimse bekleyemez benden duyduklarım çok korkunçtu.Ayaz sırf hasta olduğu için gittiyse Miray'ın da bunu bilmesinde sakınca yok çünkü artık sapasağlam karşımızda hiçbir yere gitmeyecekti.Ben onların ikisininde tekrar ayrılmalarına izin vermeyecektim.

Evin içinde dolanmak yerine deri ceketimi alıp çıktığımda sitenin dışına doğru yürüdüm.Çıktığımda telefonumda kayıtlı olan taksinin numarasını tuşladım.Duraktan bir taksi istedim.Yaklaşık 5 dakika içinde gelmişti.Taksiye bindiğimde Miray'ın adresini vermiştim.

Ücreti ödeyip taksiden indiğimde Miray'ın evinin önündeydim Zile basmak için yaklaştığımda telefonumun melodisini duymuştum hemen ceketimden çıkarıp ekrana baktığımda Miray'ın aradığını gördüm.Hemen tuş kilidini kaydırıp açtığımda çoktan azarlamaya başlamıştım.Beni bu kadar merakta bırakmasının hesabını soracaktım "Miray niye açmıyorsun şu telefonu sabahtan beri seni arıyorum.Meraktan öldüm insan bir haber verir değil mi.Söyle nerdesin yanına geliyim hesabını sorcam sen nas-" derken bir ses sözümü kesmişti bile.Ama bu miray değildi.

"Hanımefendi aradığınız kişi Miray Çetin bir trafik kazası geçirdi.  ........hastanesine doğru gidiyoruz,ailenin yakınlarıyla iletşim-" dediğinde daha fazlasını duyamamıştım.Kulağımdaki uğultu gittikçe baş ağrıtmaya başlamıştı.Duyuyordum ama algılayamıyordum söylediklerini, ne kadar böyle durduğumu bilmiyordum.Elime düşen damlayla yere oturmuş ağladığımı yeni idrak edebilmiştim.Ellerimin titremesi eşliğinde telefonumu aramaya başlamıştım.Onur.Onur'a haber vermeliyim.Gözyaşlarım yüzünden telefonu bulamıyodum.Gözlerimi elimin tersiyle silip hızlıca önümde duran telefona uzanıp  rehberden  Onur'u bulup aradığımda "Hayatım" diyerek açtığını duydum.

"O..O-nur. Mi-Mira..y has-tane" diye ağlamaya başladığımda bu sefer Onur'un endişeli sesini duymuştum. "Hande ne oldu.Sakin ol aşkım.Ne hastanesi" dediğinde derin bir nefes alıp koşarak bahçe kapısına koştum

"Onur ,Miray, kaza ,.Bilmiyorum.Tra-trafik kazası "

deyip hıçkırdığımda "Nee. Tamam hande sakin ol çıkıyoruz Hangi hastane?" Diye sorduğunda ayaz'ın sesinide duymuştum.".... hastanesi." deyip telefonu kapattım.

Koşarak taksi durağına gitmek için ayaklandığımda bacaklarımın titremesiyle bir kaç kez tökezleyip düştükten sonra .Boş bir taksi bulmuştum 8 dakika içinde hastaneye geldim.Hemen acil bölümüne geçtiğimde Onur ve ayaz'ı görmüştüm.Sedyeye tutunmuş ağlayan ayaz'ı gördüğümde bir şeyler söylüyordu ama kulaklarımdaki uğultu gittikçe yükseliyordu. Onurun  onu çekiştirmeye çalıştığını gördüm koşarak yanına geldiğimde yüzünün yarısını kanlar içinde gördüğüm Miray'a baktım.Kıpırdamadan yatıyordu.Bu görüntü çok,çok korkunçtu. Başımın döndüğünü hissediyordum.Soğuk soğuk terler sırtımdan akarken bacaklarıma daha fazla direnemedim.Kendimi yere bırakırken son gördüğüm şey doktorların hızlıca sedyeyle içeri taşıdıkları Miraydı.Kardeşim,dostumdu.

Miray'dan

Siren sesleri.Çığlıklar.İnsan sesleri.Küfürler.Ambulans sesleri.Bağırışlar.Beynim büyük bir karmaşa içindeydi.Duyuyordum,ancak kımıldayamıyordum.
Belimden aşağısını hissetmiyor gibiydim.Gerçekten kıpırdayamıyordum.Tenime sıcak havanın çarptığını hissettim.Bir an evimde gibi hissettim.Bir an tanıdık sesler duyduğumu hissettim. Ya da uyduruyordum.
'' Gözlerini aç...'' 
Ağlayan bu ses oldukça tanıdıktı.Burnuma tanıdık bir koku geldi ve sıcacık gözyaşlarını hissettim.
Ya da uyduruyordum.
'' Gözlerini aç...Seni seviyorum.Lütfen...'' Bir damla sıcak göz yaşının çeneme damladığını ve boynumdan aşağı aktığını hissettim.
Ayaz'ı hissettim.
Kokusunu hissettim.Yanımda hissettim.Sesini,vücudunu,sıcaklığını,onu hissettim.Uyduruyor olamazdım.
'' Beyefendi çekilin! ''

'' İyi mi? ''

Canım acıdı.Acıyla inlemek istedim.Hastane kokusu.Hareket halindeydim.Muhtemelen bir sedye.
'' Beyefendi,lütfen! ''

'' Size iyi mi dedim! ''dedi bu sefer aşık olduğum adam.

Yüzümü buruşturmak istedim.Gözlerimi açıp,Ayaz'a iyi olduğumu söylemek istedim.Buradaydı,hissediyordum.
'' Size soruyorum,cevap verin! '' 
Tekrar bayılmadan önce son duyduğum ince bir çığlıktı.

'' Yolu açın beyefendi! Çekilin! Hastayı kaybediyoruz."

......