(LHORRICE'S POV)
Nagtataka akong pumasok ng campus,dahil halos walang tao. As far as I remember my pasok ngayon.
"Lhory,,,huhuhuhu. " Nagulat ako ng makitang tumatakbo papunta sakin si Vanna na umiiyak. Bigla akong kinabahan.
"Van,what happend? answer me!" hindi siya makapagsalita dahil sa sobrang pag iyak.
"Lhor,si...si... M-marcus,,,huhuhuhu." bigla akong kinabahan ng sobra.
"Bakit anung nangyari kay Marcus." natataranta na rin ako. "Wala na siya! pinatay siya!" what the fuck!
''Saan,Anung nangyari.....Van sagutin mo ako. Saan!?" niyuyugyog ko ang balikat ni Vanna na hindi makapagsalita.
"Gym" agad akong tumakbo papuntang gym. Tinatawag ako ni Vanna pero hindi ko siya pinansin.
Pagdating ko halos lahat ng estudyante ay nandito my umiiyak,may sumusuka.
Anung nangyari kay Marcus?!!
Nakisiksik ako haggang makarating ako sa harap. Halos lumuwa ang sikmura ko sa nadatnan ko. Si Marcus,his dead at nakabitin siya sa basketball ring na animoy nagpatiwakal. But the worst thing is binalatan siya mula leeg hanggang paa.Kita ang mga laman niya sa buong katawan,animoy isa siyang palaka na tinanggalan ng balat. Butas ang tiyan niya. Nakalabas ang mga lamang loob niya na nakalaylay pa sa sikmura niya,ang iba ay nagkalat pa sa sahig. At ang gamit sa pagsabit sa kanya ay ang kanyang sariling bituka. May butas din ang dibdib niya.
Nagkalat ang dugo sa gym na animoy isa itong slaughter house. Hindi ko kaya,hindi ko na kaya ang nakikita ko. Tumakbo ako palabas ng gym at nagsusuka.
Hayop siya!
Isa siyang halimaw!!
Isa talaga siyang anak ng diablo. Nagsusuka ako at pinunasan ang bibig ko. Paanu ko nagawang halikan ang isang demonyong tulad niya. Bigla kung naalala ang dugo sa damit niya kagabi.
'Ibig sabihin kay Marcus yun.'
Napasuka ako uli kahit wala nang mailabas ang sikmura ko. Tumakbo ako papuntang abandon building sa likod ng school. Hindi ko na kayang pumasok. Kapag nagtagal pa ako dito baka masiraan na ako ng ulo. ________________________________________
( Blade's POV)
'That jerk deserve to die. He touches whats mine.'
I smirk I smile as I remember how he beg for his worthless life. Ang sarap pakinggan ng mga sigaw at pagmamakaawa niya habang binabalatan ko siya ng buhay. Para itong musika sa pandinig ko. Nakakatawang tignan ang mukha niya habang pinapakita ko sa kanya ang lamang loob niya.
Yup,buhay pa siya habang kinakalkal ko ang tiyan.Kung paano ko nagawa yun!?
Well, Im a master surgeon.
Nag aral talaga ako para lang mas maging masaya ang pagpapahirap ko sa kanila. Ayoko ko naman ibigay sa kanila ang privilage ng mabilis na kamatayan. Mas masaya yung unti unti at dahan dahan...... And everyone just see my masterpiece.
Nabaling ang pansin ko sa babaeng tumatakbo papunta sa lumang building.
"Lhorrice!??" agad ko siyang sinundan. Nadatnan ko siyang nakasoksok sa isang sulok habang umiiyak.
Hindi ko alam pero bigla akong nakaramdam ng lungkot habang pinagmamasdan ko siya. Lumapit ako sa kanya.
"Lhorrice?" pero nagulat ako ng tingnan niya ako ng masama. Puno ng galit at pagkamuhi ang mga titig niya sakin.
"How dare you, YOU MONSTER!!!!!?"
Bigla akong nakaramdam ng kirot sa dibdib ko.
